Πώς εν μέσω οικονομική κρίσης ο Τάκης Ζαχαράτος έκανε σε μία σεζόν 60.000 κόσμο να βρεθεί στο «σπίτι» της Βουγιουκλάκη.
Υστερα από οκτώ μήνες μεγάλης επιτυχίας στο θέατρο «Αλίκη» με το περίφημο σόου «Ι am what I am», ο Τάκης Ζαχαράτης πίνει τον πρώτο ανέμελο καφέ του στη γειτονιά του, την Κυψέλη. Εχοντας δουλέψει σκληρά και ανταμειφθεί με τα πιο θερμά χειροκροτήματα από περίπου 60.000 θαυμαστές του (που πήγαν να τον δουν και πολλοί από αυτούς στάθηκαν υπομονετικά σε τεράστιες ουρές έξω από το ταμείο, που έφταναν ως την οδό Πανεπιστημίου), ο δημοφιλής showman απολαμβάνει τώρα μαζί μου έναν ωραίο «ελληνικό με πολύ καϊμάκι» σε μπακιρένιο μπρίκι σε ένα από τα πανέμορφα καφέ της Φωκίωνος Νέγρη.
Τον Τάκη Ζαχαράτο τον πρωτογνώρισα προς τα τέλη της δεκαετίας του ’80, όταν «ντυμένος» Αλίκη Βουγιουκλάκη είχε έρθει δειλά σε ένα πάρτι μου που είχα δώσει στο σπίτι του γνωστού σχεδιαστή μόδας της εποχής, Ρήγα. Τότε ήταν κομμωτής στην Πάτρα (κι από τους καλούς του είδους) και μόλις είχε αρχίσει να… πειραματίζεται στις μεταμορφώσεις ξεκινώντας από τη μεγάλη αγάπη του, την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Θυμάμαι ότι, αν και ως μίμος της Αλίκης βρισκόταν ακόμα στα σπάργανα, είχε βγάλει πολύ γέλιο με τον υπέροχο τρόπο που την αναπαριστούσε και όλοι οι καλεσμένοι σε εκείνο το πάρτι είχαν πει πως είχε λαμπρό μέλλον! Να ‘μαστε λοιπόν και πάλι, 35 χρόνια ύστερα από εκείνη την απρόσμενη συνάντησή μας, να μιλάμε σήμερα για τη «μούσα» του, την Αλίκη ή, αν θέλετε, την «καλή νεράιδα», που τον άγγιξε με το ραβδάκι της και -με έναν μεταφυσικό τρόπο, θα έλεγα- τον έχρισε «διάδοχό» της, αφού φέτος για πρώτη φορά μετά τον θάνατό της το θέατρο «Αλίκη» ξαναγέμισε ασφυκτικά με κόσμο (παρά την οικονομική κρίση) και ζωντάνεψε με το πηγαίο γέλιο και τη χαρά μιας παράστασης του τύπου «one man show». Οπως συνέβαινε και με την αείμνηστη εθνική σταρ που, αν και ανέβαζε πολυπρόσωπες και πανάκριβες παραγωγές, όλοι πήγαιναν στο θέατρο για εκείνη!
«Τάκη, έσκισες! Κι αυτό το λένε όλοι. Το περίμενες ότι στο θέατρο της αγαπημένης σου Αλίκης θα έκανες μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της φετινής θεατρικής χρονιάς;» τον ρωτάω, θέλοντας να μάθω, πρώτα από όλα, πώς ο ίδιος εξηγεί το φετινό… επίτευγμά του. Η απάντηση έρχεται αυθόρμητα με φωνή που αντανακλά ευγένεια και σεμνότητα, ενώ τα μάτια του λάμπουν από χαρά: «Τι να πω; Εχω κάνει κι άλλες δουλειές με απήχηση, αλλά αυτό που συνέβη φέτος είναι μαγικό, μεταφυσικό, δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω. Τόσο πολλή αγάπη από τον κόσμο δεν μου έχει ξανατύχει και είπα “ζήσε το όσο πιο δυνατά μπορείς γιατί μπορεί να μην ξαναγίνει”. Πραγματικά, αισθάνομαι πολύ γεμάτος από ευτυχία, ευλογία, αγάπη και θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κόσμο που μοιραστήκαμε αυτούς τους οκτώ μήνες με τέτοια ζεστασιά. Μπήκαμε στο θέατρο αρχές Οκτωβρίου με καλοκαιρινά ρούχα και βγήκαμε Μάιο, πάλι με τα καλοκαιρινά».
Η αλήθεια είναι ότι ο Τάκης Ζαχαράτος κανόνιζε αρχικά να εμφανιστεί σε ένα γνωστό μιούζικ χολ, παρότι δεν ήθελε να έρχεται ο κόσμος και να πληρώνει μπουκάλι για να τον δει και επιθυμούσε διακαώς ένα προσιτό εισιτήριο σε θέατρο κι ας μην έβγαζε πολλά λεφτά, όπως λέει ο ίδιος χαρακτηριστικά. Η πρόταση από την Ελληνική Θεαμάτων να εμφανιστεί στο «Αλίκη» ήταν για εκείνον… ουρανοκατέβατη και συγχρόνως μάννα εξ ουρανού. «Θα πρέπει να σου αποκαλύψω ότι παρ’ όλο που η ίδια η Αλίκη μου είχε πει ότι θα έβρισκε ένα έργο και θα παίζαμε τις δίδυμες ή ότι “εγώ θα σε βγάλω στο θέατρο και θα κάνουμε μιούζικαλ”, δεν είχα φανταστεί ποτέ πως θα παίξω στο θέατρο της» λέει και συνεχίζει συγκινημένος: «Οταν λοιπόν με έναν μοιραίο τρόπο έκλεισε η δουλειά στο “Αλίκη” και άνοιξε η ξύλινη πόρτα για να μπω στον χώρο όπου θα έπαιζα, είχα μεγάλη συναισθηματική φόρτιση. Θυμήθηκα όλες τις παραστάσεις της που είχα δει, από τη “Φιλουμένα” και μετά, δύο και τρεις φορές την καθεμία, τη Μελίνα Μερκούρη που είχα συναντήσει στα σκαλοπάτια του θεάτρου, σκηνές με την αμπιγιέζ της που της έλεγα “Νότα, Νότα, θα μπορέσω να δείξω αυτές τις φωτογραφίες μου στην Αλίκη, να δει πώς την κάνω;” και πάρα πολλές αναμνήσεις από το αγαπημένο μου είδωλο. Δεν το κρύβω ότι έβαλα τα κλάματα μόλις είδα το σκαλοπατάκι όπου καθόταν η Αλίκη και έκανε τις δραματικές σκηνές σε όλες τις παραστάσεις της: στη “Μελωδία της Ευτυχίας”, στο “Ωραία μου κυρία”, στη “Σίρλεϊ Βάλενταϊν”, στο “Κυρία δεν με μέλλει” και τόσες άλλες. Γιατί μην ξεχνάμε ότι η Αλίκη ήταν η αιτία που εγώ έγινα γνωστός, γεννήθηκα καλλιτεχνικά μέσα από το πρόσωπό της και είμαι σαν παιδί της. Χρειάστηκε να περάσει ένας μήνας για να βγω από το συναισθηματικό κομμάτι και δεν είναι ψέμα να σου πως ότι έψαχνα και αιτίες για να μη γίνει η παράσταση, ίσως λόγω τρακ αλλά και του φόβου ότι θα έπαιζα σε ένα από τα μεγαλύτερα θέατρα στο κέντρο της Αθήνας με τόσο λαμπρή ιστορία γραμμένη από τη μεγαλύτερη σταρ της Ελλάδας».
Ολο το τρακ, οι φόβοι και οι αναστολές του δημοφιλούς showman εξαφανίστηκαν με το που έγινε η πρεμιέρα και έπεσε ο προβολέας πάνω του. Λες και συνέβη κάτι μεταφυσικό και μαγικό… «Με το που πρωτοβγήκα στη σκηνή αισθάνθηκα σαν να είχα μία προστασία πάνω μου. Οπως και να ήμουνα πριν μπω στο θέατρο, με το που περνούσα το κατώφλι του θεάτρου μου πέρναγαν όλα και ήταν σαν να πέταγα. Και σίγουρα η ενέργειά της ήταν παντού στον χώρο, στην αίθουσα, στη σκηνή, στα καμαρίνια, αφού το θέατρο ήταν το σπίτι της. Σε αυτό το θέατρο πέρασα τόσο όμορφα με όλους τους συνεργάτες μου, μπροστά και πίσω από τα φώτα, σαν να βρισκόμασταν σε μία εκδρομή» τονίζει ο Τάκης Ζαχαράτος και με έκδηλη αγάπη για το είδωλό του συμπληρώνει: «Η Αλίκη ακόμα και από τον ουρανό παραμένει πρώτη. Οπως και η Μονρόε. Δεν ήταν κανονικά πλάσματα, γι’ αυτό και τις δύο τις ζήλευαν και τις αγαπούσαν πολύ. Αν δεις τις ταινίες, δεν έχουν σχέση με τους πρωταγωνιστές. Είναι σαν εξωγήινες, μαγικά πλάσματα που είχαν τον προορισμό να δώσουν αισιοδοξία, ξεγνοιασιά και δεν θα ξεπεραστούν ποτέ».
Η… πρόταση για ροζ ταινία
Ο Τάκης Ζαχαράτος αποκαλύπτει για πρώτη φορά πως, όταν ήταν μικρός, η αγαπημένη του ηθοποιός ήταν η Ρένα Βλαχοπούλου και όχι η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η οποία εννοείται ότι του άρεσε πολύ. Οσο για το πότε και πώς την πρωτομιμήθηκε θυμάται χαρακτηριστικά: «Βρίσκοντας τυχαία μια πεταμένη ξανθιά περούκα, σχεδόν… φαλακρή, μου ήρθε η ιδέα να την αναπαραστήσω φορώντας ένα καπέλο και να βαφτώ -υποτίθεται- στο δικό της στιλ. Τότε, τις Τετάρτες διάφοροι φίλοι μαζευόμασταν στο κομμωτήριό μου και τους έκανα μιμήσεις για πλάκα τύπου Αλίκη στην ταινία “Δόλωμα” και τέτοια. Θυμάμαι ότι στην παρέα ήταν ο Γιώργος Μαζωνάκης, κι εκείνος έκανε μαζί μου τον ρόλο του Κώστα Σπυρόπουλου στο “Γλυκό πουλί της νιότης”… Βέβαια η αλήθεια είναι πως πέρασε καιρός για να βρω ακριβώς τον τύπο της Αλίκης, γιατί αρχικά ήμουνα ίδια η Ελσα Ρίζου, μετά φαινόμουν σαν τη Νίτσα Μαρούδα, στη συνέχεια Βέρα Κρούσκα και πάει λέγοντας». Ακόμη ένα άγνωστο στοιχείο που καταθέτει ο ίδιος από την εποχή που έκανε τα πρώτα του βήματα στη showbiz είναι το ότι του είχαν ζητήσει να παίξει ως «Αλίκη» σε μια ταινία… ερωτικού περιεχομένου και μόλις άκουσε την πρόταση, έφυγε τρέχοντας.
ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΜΠΟΥΝΙΑΣ