Πώς ο Κύπριος ερμηνευτής στα μέσα του ’60 από φιλόλογος έγινε τραγουδιστής! Η γνωριμία του με τον Γιάννη Σπανό και η σπουδαία καριέρα του με τραγούδια-σταθμούς μιας εποχής
Με βαθιές καλλιτεχνικές ρίζες στην εποχή των μπουάτ και του λεγόμενου Νέου Κύματος, ο Μιχάλης Βιολάρης παρέμεινε πάντα «δεμένος» με το καλό ελληνικό τραγούδι.
ΑΠΟ ΤΟΝ
ΑΛΚΙΝΟΟ ΜΠΟΥΝΙΑ
«Ηταν ένα νέο άκουσμα, με πολύ ωραίο στίχο, με μια μουσική επένδυση απλή, με σημαντικό χαρακτηριστικό την αλήθεια του, από ανθρώπους που αγαπούσαν πολύ το καλό ελληνικό τραγούδι. Και μιλώ για όλους τους συντελεστές, από τους ποιητές – στιχουργούς έως τους τραγουδιστές» υποστηρίζει ο ίδιος για τη μεγάλη απήχηση του Νέου Κύματος, όχι μόνο στην εποχή του αλλά και διαχρονικά.
Ο Μιχάλης Βιολάρης γεννήθηκε στην Αγία Βαρβάρα Λευκωσίας στις 9 Ιανουαρίου του 1944 και το πραγματικό όνομά του είναι Μιχάλης Κυριάκου. Ερχόμενος στην Αθήνα για σπουδές στις αρχές της δεκαετίας του ’60, στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου πήρε το πτυχίο του, μπλέχτηκε με το τραγούδι. Πρωτοεμφανίστηκε το 1966 στη θρυλική μπουάτ Παράγκα, όπου έπαιζε πιάνο. Για το πώς από φιλόλογος βρέθηκε να είναι τραγουδιστής σε μαγαζί της Πλάκας ο ίδιος έχει πει πως την κλίση του στη μουσική την είχε δείξει προτού έρθει στην Ελλάδα.
«Οι μουσικές μου σπουδές είχαν προηγηθεί στο Εθνικό Ωδείο Λάρνακας, παράρτημα του Εθνικού Ωδείου Αθηνών. Τελείωσα τη Φιλοσοφική από αγάπη προς τη γενικότερη παιδεία» έχει πει, συμπληρώνοντας πως ο Γιάννης Σπανός ήταν εκείνος που του έδωσε τη δισκογραφική ώθηση που χρειαζόταν για να γίνει γρήγορα γνωστός και αγαπητός στο ευρύ κοινό. «Είχα μια συμμετοχή στον δίσκο “Ασπρα καράβια”, άρεσε στον Γιάννη Σπανό, ο οποίος αμέσως μετά μου εμπιστεύτηκε δικά του τραγούδια. Ο Σπανός ήταν ο πρώτος που με πίστεψε και μου στάθηκε» έχει πει σχετικά.
Αν και στο διάβα της περίπου πενηντάχρονης καλλιτεχνικής πορείας του τραγούδησε κομμάτια πολλών συνθετών και στιχουργών, η αλήθεια είναι πως το μεγαλύτερο δισκογραφικό κεφάλαιο είναι η συμμετοχή του σε δίσκους με μελοποιημένη ποίηση, όπως είναι οι «Ανθολογίες» (Α & Β) του Γιάννη Σπανού και το «Θαλασσινό τριφύλλι» του Λίνου Κόκοτου, ερμηνεύοντας τραγούδια σε ποίηση των Βασίλη Ρώτα, Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, Γεωργίου Βιζυηνού, Μυρτιώτισσας και Οδυσσέα Ελύτη. Επίσης τραγούδησε τα ποιήματα του Κύπριου ποιητή Χριστόδουλου Πασιαρδή, στον κύκλο ηρωικών τραγουδιών, αφιερωμένων στον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ (1955-1959), με τον τίτλο «Καιρών και ηρώων μνήμη».
Ποιότητα και αξία
Εχει ερμηνεύσει έντεχνα κομμάτια, κυρίως του Γιάννη Σπανού, του Βασίλη Κουμπή και του Λίνου Κόκοτου. «Εμεινα πιστός στο τραγούδι αυτό, γιατί όσες φορές επιχειρούσαμε οι συνεργάτης μου κι εγώ να κάνουμε κάτι, οι εταιρίες μάς ζητούσαν να βάλουμε νερό στο κρασί μας, νοθεύοντας όλα εκείνα που κάναμε με αγάπη και λατρεία» δηλώνει και δεν κρύβει ότι του λείπει η αγαπημένη συνάδελφός του Καίτη Χωματά, που έφυγε από τη ζωή πριν από μερικά χρόνια. «Χάσαμε τη φίλη μας. Χάσαμε τη συνεργασία που είχαμε 40 χρόνια τώρα. Χάσαμε την πιο αντιπροσωπευτική, βελούδινη φωνή» λέει με νοσταλγία.
Το Σάββατο στην Espresso διπλό CD με τις επιτυχίες του
«Το δελφινοκόριτσο», «Χαλάλιν του», «Τα καραβάκια», «Ηρθες εψές», «Τι Λωζάνη, τι Κοζάνη», «Αν βουληθώ να σ’ αρνηθώ», «Τα ριάλια» σε σόλο ερμηνεία, αλλά και τα «Μαυρομαλλούσσα κοπελιά», «Βάρκα χωρίς πανιά», «Ασπρα καράβια», που μοιράστηκε μαζί με τη στενή φίλη και συνεργάτιδά του Καίτη Χωματά, περιλαμβάνονται στο διπλό CD, αφιέρωμα στον Μιχάλη Βιολάρη, που προσφέρει αυτό το Σάββατο η «Espresso weekend».