Η ηθοποιός πήρε την απόφαση να γίνει εθελόντρια δότρια μυελού των οστών, προσφέροντας έτσι βοήθεια στους συνανθρώπους μας που το έχουν ανάγκη.
Σε μία κίνηση αγάπης, ευαισθησίας και ανθρωπιάς προχώρησε η Ελισάβετ Καζοπούλου. Η ηθοποιός μίλησε στην «Espresso» για την απόφασή της να γίνει εθελόντρια δότρια μυελού των οστών, προσφέροντας δώρο ζωής στους συνανθρώπους μας που το έχουν ανάγκη. Εγινε γνωστή από τη συμμετοχή της στην ταινία του Νίκου Ζερβού «Show bitch» και αυτό το διάστημα ετοιμάζεται για τη θεατρική παράσταση «Γιατρός με το στανιό» του Μολιέρου, η οποία θα κάνει περιοδεία.
Το βαρύ πρόγραμμά της δεν στάθηκε εμπόδιο στο να προβεί σ’ αυτήν την κίνηση αλληλεγγύης. «Πήρα την απόφαση εντελώς τυχαία. Μια μέρα διάβασα στο Ιντερνετ για τις δωρεές οργάνων και έπεσα σε ένα site που από την πρώτη στιγμή μού κέντρισε το ενδιαφέρον. Θεωρώ ότι το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος προς τον συνάνθρωπό του είναι να του δώσει ζωή. Αυτό ήθελα να κάνω κι εγώ, να βοηθήσω με όποιον τρόπο μπορούσα ασθενείς που υποφέρουν» δηλώνει η Ελισάβετ Καζοπούλου, ενώ περιγράφει τη διαδικασία που ακολούθησε προκειμένου να γίνει δότρια μυελού: «Στην αρχή δίνεις αίμα και αργότερα, αν βρεθεί κάποιος ασθενής που είναι συμβατός με σένα, σε καλούν για να συνεχίσεις τη διαδικασία. Ωστόσο, αν έχεις αλλάξει γνώμη στο διάστημα που έχει μεσολαβήσει, μπορείς να αρνηθείς, δεν είσαι υποχρεωμένος να το κάνεις. Στη δική μου περίπτωση, αυτό το χρονικό διάστημα ήταν δύο χρόνια και πριν από λίγες ημέρες βρέθηκα συμβατή με κάποιον, τον οποίο δεν γνωρίζω λόγω ιατρικού απορρήτου». Κάποιοι μπορεί να τρομάζουν στην ιδέα. Η Ελισάβετ Καζοπούλου εξηγεί: «Οι τρόποι με τους οποίους παίρνουν αιμοποιητικά κύτταρα από τον μυελό είναι δύο. Στον πρώτο, γίνεται κάποια μικροεπέμβαση, όπου ο δότης υποβάλλεται σε ολική αναισθησία και έπειτα, με αναρρόφηση, παίρνουν μυελό από τα οστά της λεκάνης. Ο δεύτερος τρόπος, αυτός που επέλεξα εγώ, είναι ο εξής. Μου έκαναν μια ένεση για να μου αυξήσουν τα λευκά αιμοσφαίρια και πέντε ημέρες αργότερα, με ένα ειδικό μηχάνημα αιμαφαίρεσης, πήραν αίμα από δύο φλέβες του αγκώνα. Την ίδια ημέρα μπόρεσα κι έφυγα από το νοσοκομείο. Δεν μπορώ να πω ότι πονάει, ωστόσο έχει παρενέργειες, οι οποίες όμως είναι ήπιες και μοιάζουν με εκείνες που παρουσιάζονται σε ένα κοινό κρυολόγημα. Νιώθεις μια αδιαθεσία και πόνο στα κόκαλα, που κρατάει το πολύ δέκα ημέρες, ενώ σου χορηγούνται ήπια αναλγητικά. Οσο για τον μυελό του δότη, δημιουργείται νέος, όπως ακριβώς συμβαίνει όταν κάποιος δίνει αίμα».
ΤΕΡΙΑΝΝΑ ΠΑΠΠΑ
