Τα προφίλ στο facebook για τον Παύλο Φύσσα και η οργάνωση συγκεντρώσεων μέσω ίντερνετ.
Στην πλατεία Σεν Μισέλ του Παρισιού διαδήλωση, στο Αλμπερτ Σκουέαρ του Μάντσεστερ αγρυπνία. Στην Πλάζα ντε Εσπάνια στη Σαραγόσα και στη Βαρκελώνη στην Ισπανία συγκεντρώσεις. Στο Αμβούργο της Γερμανίας συνεστιάσεις-συζητήσεις και σε κεντρικό δρόμο του Μόντρεαλ στον Καναδά συγκέντρωση. Αυτές είναι λίγες μόνο από τις διαδηλώσεις που οργανώθηκαν τις πρώτες ημέρες μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα εκτός συνόρων. Ολες μέσω του διαδικτύου. Ετσι όπως οργανώνονται και οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας εντός συνόρων.
Το internet και τα social media (και ειδικά το facebook) χρησιμοποιούνται για δεύτερη φορά στην ιστορία της Ελλάδας, έπειτα από εκείνη με το κίνημα των αγανακτισμένων, ως το όχημα που θα ενώσει, θα ξεσηκώσει και θα ενημερώσει για τον κοινό σκοπό και αγώνα. Μόνο που αυτή τη φορά η πορεία είναι αντίστροφη, αφού το κύμα των διαδηλώσεων την εποχή των αγανακτισμένων ξεκίνησε από το εξωτερικό (την Ισπανία) για να φτάσει στη χώρα μας, ενώ τώρα η πηγή είναι εδώ. Και μπορεί το αποτέλεσμα από την εκστρατεία για τον Παύλο Φύσσα στο facebook να μην αποδειχθεί το ίδιο σαρωτικό, όπως εκείνο του 2011, το ίδιο μέσο όμως και αυτή τη φορά δίνει το μήνυμα.
Πέρα από το απόλυτα μαύρο φόντο στη φωτογραφία προφίλ των φίλων και των θαυμαστών του Παύλου Φύσσα, αναπαράγονται μαζικά και με εντυπωσιακούς ρυθμούς τα ίδια ποστ από χιλιάδες χρήστες που παρακολουθούν τα δρώμενα και χρησιμοποιούν το facebook για να δηλώσουν τη θέση τους και να «ξεσηκώσουν» και τους υπόλοιπους φίλους-χρήστες. Είναι χαρακτηριστικό πως η σελίδα RIP Killahp -μία από αυτές που δημιουργήθηκαν την πρώτη ημέρα μετά τη στυγερή δολοφονία του- απέκτησε μέσα στις οκτώ πρώτες ώρες από τη δημιουργία της πάνω από 2.500 like, σε δεκατέσσερις ώρες υπερδιπλασίασε τον αριθμό (5.600 like) και σε κάτι παραπάνω από 24 ώρες έφτασε τα 11.000, ενώ αντιφαστιστική σελίδα -προϋπήρχε για καιρό- μέσα σε δύο ημέρες αύξησε κατά χιλιάδες τα like της. Παράλληλα, το βράδυ της περασμένης Πέμπτης δημιουργήθηκε στον παγκόσμιο οργανισμό avaaz.com αίτημα με τίτλο «Σαμαρά: Ποινικοποίησε τη Χρυσή Αυγή». Το αίτημα επικοινωνήθηκε και πάλι μέσω facebook και η ανταπόκριση ήταν εντυπωσιακή, αφού την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές υπέγραφε κατά μέσο όρο ένα άτομο ανά δύο δευτερόλεπτα. Στόχος είναι το αίτημα που δημοσιεύεται σε ελληνικά και αγγλικά να συγκεντρώσει 50.000 υπογραφές και στη συνέχεια να σταλεί στον πρωθυπουργό.
Το hip hop της οργής και οι στίχοι για την Ανγκελα Μέρκελ
«Κι όσοι μ’ απείλησαν με πίσω μαχαιριές, πρέπει να ξέρουν, τους περιμένω… σιγά μη φοβηθώ»…
Η τελευταία ανάρτηση που είχε κάνει στο προσωπικό του προφίλ ο Παύλος Φύσσας, o 34χρονος δημιουργός της hip hop με την αντιφασιστική δράση, που δολοφονήθηκε στο Κερατσίνι από τον 45χρονο χρυσαυγίτη Γιώργο Ρουπακιά, ήταν στις 28 Αυγούστου ένα τραγούδι που έγραψε για την Ανγκελα Μέρκελ. Οι στίχοι του ιδιαίτεροι, αιχμηροί, συχνά πολύ τολμηροί, σατιρικοί («Μέρκελ, θέλω να βγεις ξανά πρωθυπουργός, γύρνα πίσω Μέρκελ, μωρό μου… πώς να σ’ το πω ελληνικά για να σε πείσω / αντε γ… δεν κάνω πίσω»), με εντελώς προσωπικό στιλ, έτσι όπως ήταν όλα τα τραγούδια του, όπως ήταν μέχρι και το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο, το «Κillah Past», όπως είναι ολόκληρο το nickname του που σημαίνει «δολοφόνος του παρελθόντος». Στο σχεδόν προφητικό «Σιγά μη φοβηθώ» έγραφε για τέρατα με στολές και για μαχαιριές: «Δεν αντέχω άλλο κι όλοι αυτοί δε μου ταιριάξαν / πήρα τ’ άλλο μονοπάτι κι όχι αυτό που μου χαράξαν / Ηταν δύσβατο, σκληρό και με παγίδες πολλές / αγάπες σκάρτες και φίλοι φαρμακερές οχιές / Είχε τέρατα με παράξενες στολές / που παραμονεύαν πάντοτε κρυφά μες στις σκιές… Για όσους με πρόδωσαν με πίσω μαχαιριές / θέλω να ξέρουν ότι σιγά μην κλάψω… Κι όσοι μ’ απείλησαν με πύρινα δεσμά / θέλω να ξέρουν ότι σιγά μη φοβηθώ / Να ‘ρθούνε να με βρουν στην κορυφή ψηλά, τους περιμένω / και σιγά μη φοβηθώ». Σε πολλά τραγούδια του κάνει αναφορές στον Αλέξη Γρηγορόπουλο, στα επεισόδια στην Αθήνα, στη βία στη χώρα. Στο τραγούδι του «Εκτός ελέγχου» λέει χαρακτηριστικά: «Εκτός ελέγχου, μοιάζει με παράσταση που αρχίζει / ο σκύλος… λύσσαξε και άρχισε να βρίζει / το ποτήρι όντως έχει ήδη ξεχειλίσει / απ’ την τόση αδιαφορία που μας έχει πλημμυρίσει / συνεχώς ο μικρός Αλέξης μου θυμίζει / πως η ελευθερία του λόγου ακριβά κοστίζει… Πάλι το μυαλό μου παρανοεί / πώς αφήσαμε την παρακμή τόσο να εξαπλωθεί… Πλάκα θα ‘χει τώρα μάγκα να γκρινιάξεις / αφού δεν έκανες ποτέ κάτι για να τ’ αλλάξεις / σφίξε και άλλο το ζωνάρι στη λιτότητα / και πες μια καλημέρα στη νέα σου ταυτότητα».