Σοκάρει η Βέρα Λάμπρου με την εξομολόγησή της για την παιδική ηλικία και τα απίστευτα βασανιστήρια που βίωσε από την οικογένειά της.
Αγνωστες πτυχές της παιδικής της ηλικίας, που δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα, αποκαλύπτει η Βέρα Λάμπρου σε μια συγκλονιστική κατάθεση ψυχής στην «Εspresso».
Η γνωστή ηθοποιός και τραγουδίστρια μιλά για την κακοποίηση που υπέστη από τους γονείς της, με τους οποίους δεν θυμάται ούτε μία τρυφερή στιγμή.
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Κιάτο Κορινθίας», λέει η Βέρα Λάμπρου, «σε μια οικογένεια όπου το ξύλο και η βία ήταν το άλφα και το ωμέγα… Από μικρό παιδί δούλευα στα κτήματα μαζί με τον πατέρα μου κάτω από πολύ σκληρές συνθήκες. Πολλές φορές, θυμάμαι, όταν δεν έκανα κάποια δουλειά ο πατέρας μου με έδερνε με τη ζώνη του και σταματούσε όταν μάτωνε το κορμί μου. Τα βασανιστήρια συνεχίστηκαν με αμείωτη ένταση».
Ο θάνατος
«Στα 15 μου βίωσα άλλο ένα δράμα: ο πατέρας μου είχε ένα σοβαρό ατύχημα το οποίο του στοίχισε τη ζωή. Τον είδα με τα μάτια μου, όπως και τα αδέλφια μου, να πέφτει από το μπαλκόνι ύστερα από μια έκρηξη την ώρα που έκανε οξυγονοκόλληση. Εμεινε “φυτό” για δώδεκα ημέρες. Δεν άντεξε και πέθανε. Ηταν 36 ετών. Η βία όμως και το ξύλο συνεχίστηκαν από τη μητέρα μου και, κάποιες φορές, και από τον αδελφό της…»
Η καταγγελία
«Μέχρι που κάποια στιγμή αποφάσισα να σπάσω τη σιωπή μου: πήγα στο αστυνομικό τμήμα και κατήγγειλα όλα όσα βίωνα. Αν και τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια ήταν δύσκολα, δείχνοντας θάρρος και πείσμα κατάφερα να μπω στη Νοσηλευτική. Οι σπουδές μου όμως διήρκεσαν μόνο έναν χρόνο, μια και η αυταρχική μητέρα μου δεν με άφησε να συνεχίσω. Αναγκάστηκα να φύγω από την πόλη όπου μεγάλωσα και ήρθα στην Αθήνα, όπου βρήκα δουλειά σε μεγάλο εκδοτικό οίκο».
Η τέχνη
Η συνέχεια τη βρήκε να αναζητά διέξοδο στον καλλιτεχνικό χώρο. «Πήγα σε δραματική σχολή. Συμμετείχα σε γνωστά σίριαλ, ταινίες και στη συνέχεια (αφού ήδη ήμουν γνωστή) είχα κάποιες προτάσεις γύρω από το τραγούδι. Η συγκεκριμένη καλλιτεχνική έκφραση μου άρεσε ιδιαίτερα. Θαύμαζα πάντα τη Νάνα Μούσχουρη, την Ελευθερία Αρβανιτάκη, τη Μαρινέλλα, τον Γιάννη Πάριο, τον Λευτέρη Πανταζή. Για μένα αυτοί είναι αληθινοί καλλιτέχνες. Λυπάμαι που το λέω, αλλά η νέα γενιά τραγουδιστών δεν λέει τίποτα».
«Οι γονείς μου δεν είχαν ίχνος ανθρώπινης ψυχής!»
Οι σχέσεις της με την οικογένειά της δεν αποκαταστάθηκαν ποτέ. Οπως λέει η Βέρα Λάμπρου: «Η μάνα μου και τα αδέλφια μου δεν νιώθουν την ευαίσθητη καλλιτεχνική ψυχή που έχω και δεν εγκρίνουν την πορεία μου. Ποτέ δεν έχουν έρθει σε ένα από τα κέντρα όπου τραγουδούσα ούτε θέλησαν να ακούσουν τα τραγούδια μου. Ακόμη και τα δικά μου CD που τους χάριζα τα κρύβανε και λέγανε σε γνωστούς ότι ήταν απλή συνωνυμία».
Από τη μητέρα της δεν θυμάται ούτε μία αγκαλιά. «Δεν με φίλησε ποτέ, όπως οι άλλες μητέρες τα παιδιά τους. Κάποτε της ζήτησαν από μια εκπομπή να μιλήσει για μένα. Το αρνήθηκε, λες και ντρεπόταν! Η ζωή μου δεν ήταν εύκολη και τίποτα δε μου χαρίστηκε.
Πάλεψα πάρα πολύ για να σταθώ στα πόδια μου, για να είμαι καλά και να μεγαλώσω τις δύο λατρεμένες κόρες μου, να είμαι στο πλευρό του άντρα μου. Αυτό που ήθελα πάντα, ήταν να δίνω χαρά σε όλο τον κόσμο που με αγαπά και με στηρίζει όλα αυτά τα χρόνια. Πραγματικά, αισθάνομαι πως αυτός ο κόσμος είναι οικογένειά μου. Μου δίνει την αγάπη που δεν μου έδωσαν οι γονείς μου, στους οποίους ωστόσο δεν κρατάω καμία κακία, αν και δεν πιστεύω πως έχουν ίχνος ανθρώπινης ψυχής!»