Η Νίνα Λοτσάρη σχολιάζει τον τύπο γυναίκας «Barbie», μιλά δίχως να μασά τα λόγια της για την κρίση και σκιαγραφεί τον σημαντικό ρόλο της μητέρας.
Εγινε γνωστή για την υπέροχη φωνή της και τις ιδιαίτερες μουσικές παραστάσεις της. Εχοντας διαγράψει αξιοσημείωτη πορεία στο λυρικό τραγούδι και σε βαριετέ θεάματα, που συζητήθηκαν στη νυχτερινή ζωή της πόλης, η Νίνα Λοτσάρη δηλώνει φέτος δυναμικά το «παρών» στη μουσική κωμωδία «Η μαμά είπε μη» που ανεβαίνει στο θέατρο Αμιράλ, σε σκηνοθεσία Γιώργου Βάλαρη.
«Ενα βασικό κριτήριο με το οποίο επιλέγω τις συνεργασίες μου είναι ο σεβασμός και η εκτίμηση απέναντι στους ανθρώπους με τους οποίους καλούμαι να συνεργαστώ», λέει η δημοφιλής σοπράνο και σόου γούμαν στην «Espresso της Κυριακής» και συνεχίζει: «Με τον Γιώργο Βάλαρη έχω διαπροσωπικές σχέσεις. Τον γνωρίζω, τον εκτιμώ και τον σέβομαι ως επαγγελματία και ως άνθρωπο. Οταν, λοιπόν, μου πρότεινε να πάρω μέρος σ’ αυτή τη δουλειά, υπήρξα θετική από την αρχή. Διαβάζοντας στη συνέχεια τα κείμενα που έγραψε ο ίδιος με τον Στέλιο Παπαδόπουλο και βλέποντας ότι πρόκειται για ένα project με ποιότητα και υψηλή αισθητική, πήρα την απόφαση να συμμετάσχω».
Στην παράσταση -που, παρεμπιπτόντως, τα πηγαίνει εξαιρετικά στο εγχώριο θεατρικό box office- υπάρχουν οκτώ διαφορετικές ιστορίες οι οποίες είναι αυτό που λέμε… βγαλμένες από τη ζωή. Η Νίνα παίρνει μέρος στις πέντε από αυτές δίνοντας σάρκα και οστά σε πέντε διαφορετικούς τύπους θηλυκών. Εκείνος που ξεχωρίζει είναι η γυναίκα-Barbie.
«Η γνωστή κούκλα ζωντανεύει επί σκηνής παίρνοντας ανθρώπινη υπόσταση. Μέσα από τον σουρεαλισμό και το χιούμορ το κείμενο της ιστορίας της περνάει ενδιαφέροντα μηνύματα στον κόσμο.
Πολλά κορίτσια μεγαλώνουν έχοντας ως πρότυπό τους μια κούκλα σαν την Barbie, ότι δηλαδή πρέπει να γίνουν ψηλές, αδύνατες, ξανθιές, πλούσιες και να παντρευτούν τον τέλειο άντρα. Στην πραγματικότητα, όμως, η ζωή είναι τελείως διαφορετική. Εξάλλου δεν χρειάζεται κιόλας να φτάσουμε σε αυτό το τέλειο πρότυπο.
Υπάρχουν πιο σημαντικά πράγματα, όπως η μητρότητα και η ωριμότητα. Η Barbie δεν κάνει παιδιά ούτε μπορεί να αποκτήσει σοφία μέσα από το πέρασμα του χρόνου. Γενικά, οι ιστορίες της παράστασης είναι ρεαλιστικές. Οι θεατές κοιτούν ο ένας το άλλο σαν να λένε: “Τα έχουμε περάσει κι εμείς αυτά, τα έχουμε σκεφτεί”».
Σχολιάζοντας τον τίτλο της παράστασης, σημειώνει ότι η ίδια δεν μεγάλωσε με πολλά «μη» από τη δική της μητέρα.
«Hμουν πολύ ανεξάρτητο παιδί. Η μητέρα μου με έμαθε να είμαι υπεύθυνη και να παίρνω μόνη μου πολλές αποφάσεις. Για παράδειγμα, δεν υπήρχε λόγος να είναι πάνω από το κεφάλι μου για να διαβάσω. Ηξερα ότι αν πάω αδιάβαστη στο σχολείο, η δασκάλα θα με προσβάλει.
Μεγάλωσα με ιδανικούς γονείς και προσπαθώ να είμαι κι εγώ σαν αυτούς. Πιάνω τον εαυτό μου βέβαια να λέω “μη” στα παιδιά μου, αλλά είναι προστατευτικά “μη”, του τύπου ”μην πιάσεις την πρίζα”. Αυτά δεν επηρεάζουν το παιδί σου για μια ζωή. Το προστατεύουν εκείνη τη στιγμή. Τα σοβαρά “μη” που οφείλεις να του πεις, λόγου χάρη “μην κάνεις ναρκωτικά”, είναι άλλο θέμα. Δεν πρόκειται για ένα “μη” της στιγμής, αλλά για μια ολόκληρη συζήτηση που πρέπει να κάνεις με το παιδί σου, και μάλιστα πολλές φορές».
Η Νίνα Λοτσάρη δεν θα έφερνε αντίρρηση στις κόρες της, αν αποφάσιζαν να ασχοληθούν με τον καλλιτεχνικό χώρο.
«Αυτό που με ενδιαφέρει πάνω απ’ όλα είναι να ζήσουν τα παιδιά μου με αξιοπρέπεια, να έχουν την υγεία τους και φεύγοντας από μένα -όταν με το καλό ενηλικιωθούν- να λένε αυτό που λέω κι εγώ για τους γονείς μου: ότι η μητέρα μας μας αγαπούσε και αγωνιζόταν για μας. Σε ό,τι αφορά το επαγγελματικό κομμάτι, μπορούν να διαλέξουν ό,τι θέλουν. Εγώ το μόνο που θα κάνω είναι να τους δώσω τα εφόδια που χρειάζεται για να παίρνουν σωστές αποφάσεις και να γίνουν άνθρωποι ικανοί και χρήσιμοι στην κοινωνία».
Μιλώντας για τη συνεργασία της με τη Μάρθα Καραγιάννη στη σκηνή του θεάτρου Αμιράλ, η δημοφιλής performer δηλώνει ενθουσιασμένη. «Είναι υπέροχο να παίζεις μαζί της!
Πολλές φορές κάθομαι και τη χαζεύω. Η ωριμότητα και η άνεση που βγάζει επί σκηνής είναι μεγάλη κατάκτηση. Είναι καλλιτεχνικό πρότυπο η Μάρθα και καταπληκτικός άνθρωπος. Θεωρώ ότι ήταν η πιο όμορφη γυναίκα του ελληνικού κινηματογράφου. Συνεχίζει μάλιστα να είναι όμορφη γιατί πραγματικά έχει κρατήσει τις ισορροπίες πάνω της».
Παρά την οικονομική καταιγίδα που περνάει η χώρα μας εδώ και μερικά χρόνια, η Νίνα δηλώνει πως αισθάνεται ελεύθερη γιατί δεν υπήρξε ποτέ υπερκαταναλωτική ώστε να έχει σήμερα χρέη.
«Γενικά, ως άνθρωπος είμαι εγκρατής και προσαρμόζομαι εύκολα τόσο με τα πολλά όσο και με τα λίγα. Αυτό συμβαίνει επειδή μεγάλωσα σε μια οικογένεια η οποία αγωνιζόταν για να έχουμε μια αξιοπρεπή ζωή. Ετσι στις καλές εποχές που είχαμε όλοι κι εγώ πέρναγα πολύ καλά και τα είχα όλα εύκολα. Στις δύσκολες εποχές που περνάμε τώρα έχω μαζευτεί και σκέφτομαι πρώτα το σπίτι μου και μετά τον εαυτό μου. Ευτυχώς, ήμουν τυχερή και δεν έμπλεξα ποτέ με καταναλωτικά δάνεια και πιστωτικές κάρτες. Εχω ρευστό; Ψωνίζω. Δεν έχω; Κλείνομαι στο σπίτι μου».
Ζητώντας τη γνώμη της για το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια που μπήκε πρόσφατα πάλι στον «πάγο», μετά τις αντιδράσεις που ξέσπασαν σε διάφορα μέτωπα, η Νίνα είναι απόλυτη. «Το θεωρώ φασιστικό και ρατσιστικό!
Γενικά θεωρώ φασισμό να μην επιτρέπεις σε έναν άνθρωπο να κάνει αυτό που θέλει, από τη στιγμή που δεν βλάπτει τον διπλανό του. Ο άνθρωπος έχει γεννηθεί ελεύθερος και έτσι πρέπει να πορεύεται, αρκεί να μην κάνει κακό στους συνανθρώπους του».
Οσο για το θέμα της υιοθεσίας παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια; «Πιστεύω ότι τα παιδιά πρέπει να μεγαλώνουν παίρνοντας αγάπη και καλά παραδείγματα από τους γονείς τους, ώστε να γίνουν σωστοί άνθρωποι στην κοινωνία μας. Το αν είναι ετερόφυλα ή ομόφυλα τα ζευγάρια που θα τα μεγαλώσουν, προσωπικά, δεν με απασχολεί. Το σημαντικό είναι να υπάρχει αγάπη και φροντίδα. Εξάλλου, έχουμε δει πολλά ετερόφυλα ζευγάρια να κακοποιούν τα παιδιά τους».
Ο Ζαχαράτος και το «όχι» στις πίστες
Η ίδια μιλά με θερμά λόγια για τον Τάκη Ζαχαράτο, με τον οποίο συνεργάστηκε πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη; «Είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο της ζωής μου. Στο πλευρό του ξεκίνησε όλη αυτή η ιστορία με το βαριετέ.
Οταν συνεργαστήκαμε στη Μέδουσα και τον Μικρό Διογένη κατάλαβα τι θέλω να κάνω. Του χρωστάω πολλά, με βοήθησε πολύ τότε. Και τώρα, που βρεθήκαμε πάλι μαζί επί σκηνής, δεν ήταν απλώς μερικές παραστάσεις, αλλά ήταν η αρχή μιας κοινής συνέχειας. Εχουμε στο μυαλό μας πολλά ωραία πράγματα με τον Τάκη. Θα συνεργαστούμε και στην Αθήνα και μάλιστα άμεσα, κατά πάσα πιθανότητα τον Φεβρουάριο.
Στα μέσα της εβδομάδας η Νίνα πήρε μέρος στις δύο συναυλίες-αφιέρωμα στο Μιχάλη Σουγιούλ, που πραγματοποιήθηκαν στο Μέγαρο Μουσικής. «Ηταν από τους μεγαλύτερους μουσουργούς του ελαφρού τραγουδιού. Εγώ αυτό το είδος το υπηρετώ χρόνια, μέσα από τη Λυρική Σκηνή και παραστάσεις στο Badminton.
Είναι μεγάλο μέρος της καριέρας μου το ελαφρό τραγούδι και χαίρομαι που έχει τόσους πολλούς πιστούς φίλους. Αυτό δείχνει πως το ελληνικό κοινό έχει υψηλή νοημοσύνη. Θεωρώ ότι αυτή είναι η κουλτούρα μας, όχι τα μπουζούκια» υπογραμμίζει.
«Από μικρό παιδί με κυνηγούν να τραγουδήσω στα μπουζούκια, αλλά δεν το έκανα ποτέ. Δεν τα υποτιμώ. Αλλωστε, πηγαίνω κι εγώ με την παρέα μου και περνάω και καλά. Απλώς δεν νομίζω ότι οι παραστάσεις που κάνω εγώ συνάδουν με τα μπουζούκια. Το καθετί θέλει συγκεκριμένους χώρους και συνεργασίες, πρέπει να υπάρχει μια κοινή φιλοσοφία, αλλιώς το ένα θα πετάει έξω το άλλο».
ΗΛΙΑΣ ΜΑΡΑΒΕΓΙΑΣ