Ο Αγγελος Χριστοφίδης διένυσε με καγιάκ 1.000 ναυτικά μίλια, από τους Οθωνούς έως το Καστελόριζο
Η θαλάσσια περιπέτειά του ξεκίνησε πριν από περίπου 55 μέρες από το δυτικότερο σημείο της Ελλάδας, το ακριτικό νησάκι των Οθωνών. Πάνω σε ένα καγιάκ, κάτω από οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες και με στόχο τη στήριξη των παιδιών που νοσηλεύονται σε ογκολογικές κλινικές, διέσχισε το Ιόνιο, πέρασε τον Κορινθιακό κόλπο, βγήκε στο Αιγαίο και τραβώντας κουπί έφτασε στον τελικό προορισμό του, στο ανατολικότερο άκρο της χώρας μας, το Καστελόριζο. Ο λόγος για τον ατρόμητο κωπηλάτη Αγγελο Χριστοφίδη που για πρώτη φορά στη ναυτική ιστορία διένυσε 1.000 ναυτικά μίλια μέσα σε λιγότερο από δυο μήνες προκειμένου να στηρίξει και να κάνει γνωστή τη δράση του συλλόγου γονέων καρκινοπαθών παιδιών «Πίστη».
Μέλη του South Evian Gulf Team, της μοναδικής ομάδας μαραθώνιων αποστολών με καγιάκ στην Ελλάδα, οι κωπηλάτες Αγγελος Χριστοφίδης και Κώστας Μανατάκης σχεδίαζαν να πραγματοποιήσουν το ταξίδι μαζί. Ωστόσο, για κακή του τύχη, ο Κώστας υπέστη τραυματισμό στον ώμο και αναγκάστηκε να σταματήσει λίγο προτού η ομάδα φτάσει στην Τήνο. Παρ΄ όλα αυτά και προκειμένου να στείλει το μήνυμα συμπαράστασης στα καρκινοπαθή παιδιά, ο Αγγελος συνέχισε μόνος του και τελικά κατάφερε να ολοκληρώσει το ταξίδι. Κατά τη διάρκεια της πορείας του πραγματοποίησε περισσότερες από 50 στάσεις σε νησιά και νησίδες κι έζησε μοναδικές στιγμές με τους νησιώτες που του επιφύλαξαν πανηγυρικές υποδοχές στα λιμάνια, δίνοντάς του δύναμη και κουράγιο να συνεχίσει το μακρύ και δύσκολο ταξίδι του.
Αφού διέσχισαν το Ιόνιο κάνοντας στάσεις στην Κέρκυρα, στους Παξούς, στην Ιθάκη, στην Κεφαλλονιά και τη Ζάκυνθο, οι δύο κωπηλάτες πέρασαν από τα λιμάνια της Πάτρας και του Πειραιά και ξεκίνησαν τον διάπλου του Αιγαίου με πρώτη στάση στην Κέα. Οι ίδιοι έγραφαν τότε στη σελίδα τους στο facebook: «Ετοιμοι για απόπλου από την Κέα, συγκινημένοι από τις υπέροχες στιγμές με τους καταπληκτικούς ανθρώπους του νησιού».
Η άτυχη στιγμή
Επόμενος σταθμός η Γυάρος, με τους δύο κωπηλάτες να σημειώνουν χαρακτηριστικά: «Χθες μείναμε στη Γυάρο, ανάμεσα στα ερείπια μιας από τις πιο μελανές σελίδες της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας. Σήμερα καταπλεύσαμε για τη Σύρο».
Μετά τον τραυματισμό του Κώστα, που σημειώθηκε την 30ή ημέρα της αποστολής, ο Αγγελος συνέχισε μόνος του κι έφτασε στην Τήνο όπου επισκέφτηκε και έναν παιδικό σταθμό. «30ή μέρα της αποστολής. Μια μέρα στενόχωρη. Ο Κώστας είχε χθες έναν τραυματισμό στον ώμο και προσωρινά θα πρέπει να σταματήσει. Συνεχίζει το ένα σκάφος της αποστολής (Αγγελος) με επόμενο σταθμό την Τήνο. Σύντροφε, γίνε καλά και σε περιμένω παρακάτω. Στον παιδικό σταθμό της Τήνου. Οι απορίες και οι ερωτήσεις των παιδιών… βροχή, αλλά νομίζουμε ότι στο τέλος τέθηκαν οι βάσεις για τους αυριανούς ταξιδευτές της θάλασσας! Εννοείται πάντα με κουπί!» σημείωνε στο διαδικτυακό ημερολόγιο.
Ο έμπειρος κωπηλάτης, μόνος του πλέον, 32 μέρες μετά την εκκίνηση, έδεσε στη Μύκονο, συνέχισε στη Νάξο κι έβαλε πλώρη για τις Μικρές Κυκλάδες. «Ενα υπέροχο καλωσόρισμα στην Ηρακλειά. Μοναδική η αύρα των ανθρώπων εδώ. Μικρή στάση και συνεχίζουμε για Ανω Κουφονήσι». Στη συνέχεια, το πρόγραμμα είχε Αμοργό και Κίναρο, για τις οποίες ο Αγγελος σημείωσε χαρακτηριστικά: «Με έναν 5άρη Μαΐστρο ενισχυόμενο και φουλ αντιμάμαλα, φύγαμε σήμερα το πρωί από Κουφονήσι και πιάσαμε Αμοργό, στον όρμο του Κάτω Κάμπου, στη Μαύρη Μύτη. Εξω λυσσά αυτή τη στιγμή, οπότε παραμένουμε εδώ μέχρι να σπάσει. Συνεχίζουμε παράκτια την Αμοργό και κατόπιν κροσάρουμε για Κίναρο, το ένα από τα δύο νησιά ανάμεσα στην Αμοργό και την Κάλυμνο, με δύο μοναδικούς κατοίκους, την κυρία Ειρήνη και τον γιο της. Λόγω έλλειψης σήματος θα επανέλθουμε αργότερα με ενιαία αναφορά και φωτογραφίες από τις τελευταίες δύο μέρες».
Μάλιστα, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού από την Αμοργό στην Κίναρο τον περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη που περιλάμβανε κακαβιά… εν πλω! «Στην Κίναρο έφτασα το απόγευμα, αφότου κρόσαρα το μπουγάζι από Αμοργό. Εκεί ήταν αραγμένα δύο καΐκια κι ένα τρίτο ήρθε μετά. Βουτηχτάδες από Κάλυμνο φτάνουν για πλάκα στα 70 και στα 80 μέτρα για σφουγγάρια και αστακούς. Αυτοί εντυπωσιάστηκαν από το δικό μου εγχείρημα, εγώ από τα δικά τους κατορθώματα. Μου δώσανε να φάω από την κακαβιά τους, ένα κομμάτι ψωμί και μια μεγάλη φέτα καρπούζι. Ποια λεφτά, ποια αξιώματα, ποιες “επιτυχημένες” καριέρες και ψεύτικοι τίτλοι μπορούν να ανταγωνιστούν σε πληρότητα και αλήθεια αυτή τη βαθιά ανθρώπινη στιγμή του μοιράσματος μεσοπέλαγα; Σε μια θάλασσα πιθανοτήτων συνεχίζουμε να κυνηγάμε το απίθανο».
Μετά τη στάση στην Κίναρο, ο θαρραλέος κωπηλάτης «σάλπαρε» με προορισμό την Κάλυμνο, με ενδιάμεσο σταθμό την Ψέριμο. Ακολούθησαν η Κως, η Τήλος κι έπειτα από μια μικρή στάση στη Χάλκη, η Ρόδος. Ο Αγγελος σημείωσε στη σελίδα του: «30 και βάλε μίλια σήμερα. Μετά από μια μικρή στάση στη Χάλκη, πιάσαμε και Ρόδο, στην Κάμειρο Σκάλα. 42 μέρες στο νερό, 900 μίλια συνολικά και συνεχίζουμε με τη σκέψη μας στα παιδιά της “Πίστης”. Στην τελική ευθεία της προετοιμασίας για το τελευταίο και δυσκολότερο σκέλος της αποστολής. Ρόδος – Ρω – Καστελόριζο. Απόπλους από Ναυτικό Ομιλο Ρόδου, 65 μίλια στην ανοιχτή θάλασσα μονοκόμματα, 20-22 ώρες κουπί συνεχόμενα, το μεγαλύτερο κροσάρισμα που θα έχει επιχειρηθεί ποτέ από το South Evian Gulf Team. Αρωγός και συνοδοιπόρος μας σε αυτό το κομμάτι ο Ροδιακός Ομιλος Φουσκωτών Σκαφών Ρ.Ο.ΤΑ. Πάμε δυνατά για τα παιδιά της “Πίστης”».
Ταξίδι για ιερό σκοπό
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ από το δυτικότερο σημείο της Ελλάδας μέχρι το ακριτικό Καστελόριζο αποτελεί ένα μοναδικό στη ναυτική ιστορία εγχείρημα που δικαίως συγκαταλέγεται μεταξύ των πλέον απαιτητικών εγχειρημάτων που έχουν επιχειρηθεί ποτέ παγκοσμίως με τον συγκεκριμένο τύπο σκάφους. Ωστόσο, οι δύο κωπηλάτες Αγγελος Χριστοφίδης και Κώστας Μανατάκης (αναγκάστηκε να εγκαταλείψει λόγω τραυματισμού) πίστεψαν στον εαυτό τους και στις δυνάμεις τους και κατάφεραν να περάσουν το μήνυμά τους με τον καλύτερο τρόπο. Αλλωστε, λίγο πριν από τον απόπλου οι ίδιοι είπαν χαρακτηριστικά: «Σε μια απελπιστική οικονομικά συγκυρία για όλους, γνωρίζουμε πόσο δύσκολο είναι η αλληλεγγύη μας να εκφραστεί με τη μορφή οικονομικής προσφοράς, ακόμη κι αν πρόκειται για την κάλυψη μιας ζωτικής ανάγκης. Ομως και η ελάχιστη συνεισφορά είναι πολύτιμη και δεν είναι απαραίτητο να είναι μόνο χρηματική. Ο σύλλογος έχει ανάγκη και από αιμοδότες, καθώς και από δότες μυελού των οστών. Αξίζει να βάλουμε όλες τις δυνάμεις μας για να στηριχτεί με οποιοδήποτε τρόπο».
Ανδρέας Αξιώτης