Πήγε με την κόρη της στην Καβάλα, εκεί όπου είχε περάσει τα παιδικά της χρόνια
«Θέλω να γυρίσω στα παλιά, θέλω την παλιά μου γειτονιά» φαίνεται ότι σκέφτηκε η Δέσποινα Βανδή (παρόλο που το κομμάτι ανήκει στον συνάδελφό της Γιώργο Μαζωνάκη) και πετάχτηκε μέχρι την Καβάλα, λίγες ώρες πριν από τη χθεσινή συναυλία της στην Αλεξανδρούπολη, για να κάνει ένα ταξίδι στο… παρελθόν!
Στο σύντομο πέρασμά της από την πόλη όπου μεγάλωσε, η ποπ σταρ βρήκε την ευκαιρία να περπατήσει ξανά έπειτα από αρκετά χρόνια στους δρόμους της παλιάς της γειτονιάς. Πλημμυρισμένη από έντονα συναισθήματα και συγκίνηση και έχοντας στο πλευρό της την κόρη της Μελίνα, η Δέσποινα Βανδή θυμήθηκε όλες εκείνες τις τρυφερές στιγμές που έζησε παίζοντας με τους φίλους της, αλλά και τις δύσκολες ώρες που βίωσε μετά τον χαμό του πατέρα της.
Ολα αυτά κι άλλα πολλά η όμορφη τραγουδίστρια τα μοιράστηκε και με τους διαδικτυακούς φίλους της στην προσωπική της σελίδα στο facebook πριν από λίγα 24ωρα, σε ένα κείμενο με τον τίτλο «Είμαι από χθες στην πόλη». Αυτή η ανάρτηση συνοδεύτηκε και από ένα μίνι φωτογραφικό άλμπουμ, με την ίδια να περπατά και να στέκεται σε σημεία της πόλης που την έχουν… σημαδέψει.
Το μήνυμα
«Χρόνια απέφευγα να περάσω από το σπίτι που μεγάλωσα κι από τη γειτονιά που μάτωναν τα γόνατά μου αρκετές φορές πάνω στο παιχνίδι» έγραψε στο μήνυμά της η Δέσποινα, ενώ λίγο πιο κάτω αιτιολόγησε: «Σαν “έφυγε” ο πατέρας μου έκανα χρόνια να ξαναπάω στη γειτονιά των παιδικών μου χρόνων. Μόνο μου θύμιζε και δεν ήθελα. Αργότερα συμφιλιώθηκα κι αυτό που σίγουρα κατάλαβα και κράτησα είναι πως μια μικρογραφία ήταν το παιχνίδι στη γειτονιά του κόσμου που μεγαλώναμε».
Μέσα από το κείμενό της η Δέσποινα Βανδή αναφέρεται με λεπτομέρειες στα παιδικά παιχνίδια που της άρεσε να παίζει μαζί με τους φίλους της, τους σημερινούς παιδότοπους και τα κακοφτιαγμένα πάρκα που επισκέπτονται τα παιδιά, ενώ μιλά και για όλα εκείνα τα σπίτια και κτίρια της πόλης της, που η εξέλιξη και τα χρόνια άλλαξαν εντελώς τη μορφή τους: «Προσπαθώ μέσα από τις διηγήσεις μου να πάω στα χρόνια τα δικά μου. Εδώ ζούσε μια γιαγιά που δεν έβγαινε από το σπίτι της και τη φοβόμασταν όλα τα παιδιά. Ηταν παράξενη και καθόλου φιλική. Εδώ σε αυτή τη σκάλα καθόμουν και καθάριζα τα φασολάκια με τη μάνα μου. Εδώ δεν είχε άσφαλτο, μόνο άγριες πέτρες και χορτάρι. Σε αυτό το παράθυρο καθόταν η κουτσομπόλα της γειτονιάς που έβλεπε ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει από το σπίτι του!». Ολα τα θυμήθηκε η Δέσποινα…
Θάνος Μακρογαμβράκης