Η διαδρομή του Αντύπα από τις αλάνες και την μπάλα στη Θεσσαλονίκη στις πίστες και την επιτυχία.
«Ποτέ μη δείχνεις πιο σοφός ή πιο μορφωμένος από αυτούς που είναι μαζί σου. Να φοράς τη μόρφωσή σου όπως το ρολόι σου, σε μια εσωτερική τσέπη. Μην τη βγάζεις έξω και μην την επιδεικνύεις, απλώς για να δείξεις ότι έχεις» είχε πει ο Αγγλος πολιτικός και συγγραφέας, λόρδος Τσέστερφιλντ. Κάπως έτσι πορεύτηκε στη ζωή του και ο Αντύπας. Ποτέ του δεν κόμπασε ως έφηβος για το ταλέντο του στο ποδόσφαιρο ή αργότερα για το χάρισμα που του είχε δώσει ο Θεός να τραγουδάει καλά. Αλλωστε, όπως λέει ο ίδιος, «τα πόδια αν δεν πατάνε στη γη, το μυαλό δεν χορταίνει».
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νεάπολη Θεσσαλονίκης. Εκεί, στις αλάνες της γειτονιάς του, κλότσαγε την μπάλα και ξεχνούσε να γυρίσει σπίτι του. «Επαιζα ποδόσφαιρο συνέχεια. Δεν έκανα τίποτα άλλο. Ολη μου η ζωή ήταν η μπάλα. Αφού ο πατέρας μου είχε ένα έξοδο επιπλέον στο σπίτι, τα παπούτσια μου, καθώς από το πολύ παιχνίδι τα κατέστρεφα, όπως καταλαβαίνετε, πολύ συχνά» θυμάται γελώντας ο τραγουδιστής.
Ο μπαμπάς του, τον οποίο ο Αντύπας έχασε όταν ήταν 20 ετών, ήταν έμπορος και η μητέρα του μία από τις καλύτερες μοδίστρες της εποχής. Κωνσταντινουπολίτισσα στην καταγωγή, τα παιδιά της ήταν όλη της η ζωή. «Δεμένη οικογένεια ήμασταν. Ο ένας για τον άλλον, στα καλά και στα δύσκολα. Τραγουδούσαμε πολύ στο σπίτι. Τώρα που το σκέφτομαι δεν υπήρχε ώρα της ημέρας που να μην ακούς τραγούδι. Η μητέρα μου είχε εκπληκτική φωνή, αηδόνι. Δεν το είχα βάλει στον νου μου, γιατί ο αθλητισμός για εμένα ήταν μονόδρομος» εξηγεί.
Στο σχολείο ήταν, όπως λέει, κάκιστος μαθητής. «Α, ναι, δεν μου άρεσε. Περίμενα πότε θα χτυπήσει το κουδούνι να βγω διάλειμμα για να παίξω μπάλα. Αυτό μόνο μ’ ένοιαζε. Βέβαια καλός ήμουν στα Μαθηματικά και τα Αρχαία, στα άλλα δεν ήμουν» (γέλια).
Η στιγμή που όλα θα ανατρέπονταν ήρθε και μάλιστα έπιασε τον Αντύπα απροετοίμαστο. «Επαιζα στον Αρη και σε μια νίκη της ομάδας μας είχαμε πάει να γλεντήσουμε. Ο προπονητής μου, επειδή με είχε ακούσει, πήγε και ζήτησε να πω κι εγώ ένα τραγούδι. Οπως κι έγινε. Ε, εκεί ήταν η αρχή. Την άλλη μέρα είδαμε στο κατώφλι του σπιτιού μας τον επιχειρηματία να ζητάει από τον πατέρα μου να πάω να τραγουδάω στο μαγαζί του. Συμφώνησε με τη μία, αφού δεν ήθελε να γίνω ποδοσφαιριστής» περιγράφει γελώντας.
Ακολούθησαν άλλα μαγαζιά, όπου ο Αντύπας κάθε βράδυ διασκέδαζε τους θαμώνες. «Μετά από δύο χρόνια κι ενώ ήμουν στη δουλειά ήρθε στο μαγαζί η Χαρούλα (σ.σ.: Αλεξίου) με φίλους. Εκείνοι με παρότρυναν να κατέβω στην Αθήνα και να αναζητήσω την τύχη μου».
Μάνα-στρατηγός
Ετσι κι έγινε. Η θρυλική «Φαντασία» της εποχής ήταν το πρώτο νυχτερινό κέντρο στο οποίο δούλεψε. «Οταν πείστηκα να κατέβω στην Αθήνα, μετακόμισε όλη η οικογένεια. Το κλείσαμε το σπίτι μας στη Θεσσαλονίκη και νοικιάσαμε ένα σπίτι στην Αθήνα. Πέρασαν δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια για να ξαναπάμε Θεσσαλονίκη. Μετά τον θάνατο του πατέρα μου, που για μένα ήταν μεγάλη απώλεια, η μάνα μου ήταν βράχος δίπλα μου, στρατηγός. Με πρόσεχε πιο πολύ και από τα μάτια της. Δούλεψα πολύ. Το ήθελα όμως και πολύ. Τότε όμως δεν σου χαριζόταν τίποτα. Για να κάνεις δισκογραφία έπρεπε να έχεις “προίκα”, να έχεις δουλέψει δηλαδή. Για να ξεχωρίσεις ήθελε κόπο και υπομονή. Δεν ήταν εύκολο να σου εμπιστευτεί συνθέτης τραγούδι του. Ο πρώτος που με εμπιστεύτηκε ήταν ο Τάκης Μουσαφίρης» θυμάται.
Το 1982 αποφάσισε να πάρει μέρος στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης. Ερμήνευσε το «Φύσαγε, Θεέ μου, ένας βοριάς» και κατέκτησε την τρίτη θέση. «Θυμάμαι, όταν ανέβηκα να παραλάβω το βραβείο, άκουγα τον κόσμο να φωνάζει και πίστεψα ότι με γιουχάρουν (σ.σ.: γέλια). Δεν άκουγα τι έλεγαν και αρχικά είχα παγώσει. Μου πήρε δύο λεπτά για να καταλάβω τι γινόταν. Οταν βέβαια άκουσα ότι ούρλιαζαν “το τρίτο, πρώτο” δηλώνοντας ουσιαστικά ότι ήθελαν να κερδίσει το τραγούδι μας, τότε ησύχασα και το απόλαυσα. Πήρα ανάσα».
Ο Αντύπας έγινε περιζήτητος στα νυχτερινά κέντρα. Λίγο αργότερα έρχεται και η δισκογραφία, το συμβόλαιο με τη Μίνως και η γνωριμία με τον παραγωγό του και καλό του φίλο Αχιλλέα Θεοφίλου. «Αλλάζουν τα πράγματα, γίνονται πιο οργανωμένα. Μέχρι τότε μπορεί να με ήξεραν ως τραγουδιστή, αλλά δεν συνδύαζαν τη φωνή με το πρόσωπο».
Διάλειμμα
Η ψυχική ισορροπία για τον Αντύπα ήταν απαραίτητη. «Σημαντική για να υπάρχεις. Ειδικά τις περιόδους που επαγγελματικά δεν είσαι στα χάι σου. Αυτό συζητούσα με τον Γιάννη Πάριο και τον Δημήτρη Μητροπάνο, και αυτό με συμβούλευαν. Οταν κάνεις “εμπορική κοιλιά”, θα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος ψυχολογικά. Κι εγώ ήμουν. Ηξερα και ξέρω ότι όπως εγώ κουράζομαι, έτσι και ο κόσμος κουράζεται. Θέλουμε τις ανάσες μας και οι δύο. Αυτό είναι σεβασμός.
»Εγώ είμαι υπέρ του διαλείμματος και μάλιστα όταν ένιωσα ότι δεν μου ταιριάζει εμένα το σόου στην πίστα, οι φωτιές, οι ακροβασίες, τα ασανσέρ που κατεβαίνουν και ανεβαίνουν την ώρα που τραγουδάς, αποτραβήχτηκα. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να το ξανακάνω, αν χρειαστεί. Η διακοπή βοηθάει να επαναπροσδιορίσεις πράγματα, να σκεφτείς πιο ψύχραιμα, να κάνεις τις σωστές κινήσεις. Εγώ παραμένω ευγνώμων που υπάρχει και μια δεύτερη γενιά που ξέρει τα τραγούδια μου, που έρχεται να με δει. Υποκλίνομαι από ευγνωμοσύνη. Ασε που γίνομαι κι εγώ παιδί. Αφού καμιά φορά ρωτούν τη γυναίκα μου πόσο χρόνων είμαι και εκείνη, έτσι που το διασκεδάζω, τους λέει είκοσι πέντε, παραπάνω όχι».
Η μεγάλη επιτυχία και οι συναυλίες στα γήπεδα με 17.000 θεατές
Ο Αντύπας έκανε τεράστια επιτυχία και αγαπήθηκε από το κοινό. Οι θαυμαστές του τον ακολουθούν παντού και οι δίσκοι του σημειώνουν ρεκόρ πωλήσεων. Ο ίδιος όμως κρατά χαμηλούς τόνους. Απολαμβάνει αυτό που ζει, χωρίς όμως να επιτρέπει στον εαυτό του να ξεφύγει. «Θυμάμαι ότι το 1993 αποφασίσαμε ως ομάδα να κάνω την πρώτη μου περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Ομως χωρίς να μου το πουν, γιατί ήξεραν την αντίδρασή μου, οι συνεργάτες μου -μέσα σε αυτούς και η σύζυγός μου- είχαν κλείσει συναυλίες σε γήπεδα. Τότε ένας λαϊκός τραγουδιστής αυτό ούτε που το σκεφτόταν. Συναυλίες σε γήπεδα έκαναν η Χαρούλα, ο Νταλάρας, ο Παπακωνσταντίνου… Εγώ δεν είχα ιδέα, λοιπόν, τι σκαρώνουν και το ανακάλυψα λίγη ώρα πριν από την έναρξη, όταν πήγα να κάνω τσεκ ήχου. Τι έκαναν οι συνεργάτες μου; Κρύφτηκαν. Μάλιστα είχα γυρίσει στη γυναίκα μου και της είχα πει: “Με εσένα θα τα πούμε μετά”. Μόνο που μετά κατάλαβα ότι αυτοί είχαν απόλυτο δίκιο. Δεκαεπτά χιλιάδες άνθρωποι είχαν έρθει να με ακούσουν. Ηταν συγκλονιστικό. Ανέβηκα στη σκηνή και για πέντε λεπτά δεν μπορούσα να τραγουδήσω. Ηταν η συγκίνηση μου τόσο μεγάλη!» θυμάται.
Μάλιστα για το περιστατικό στενός συνεργάτης του περιγράφει: «Οταν είδαμε τόσο κόσμο, δεν πιστεύαμε στα μάτια μας. Του λέει λοιπόν ο μαέστρος: “Αρχηγέ, τι είναι αυτό που ζούμε;” Μας κοιτάει ο Αντύπας και αυτή ήταν η απάντηση του: “Λεβέντες, ανεβείτε να παίξουμε και μην ξεχάσετε πως ό,τι ζούμε είναι μια εικονική πραγματικότητα”. Και το πίστευε. Το έλεγε πάντα ότι έπρεπε να είμαστε προσγειωμένοι, ταπεινοί. Το έχει κρατήσει με κόπο αυτό, γιατί πολλές φορές είναι οι κατά καιρούς κοντινοί άνθρωποι που μπορούν να επηρεάσουν έναν τραγουδιστή» καταλήγει.
«Ημουν πάντα κυνηγός μέχρι τελικής πτώσης»
Με τις γυναίκες δεν υπήρξε ντροπαλός. «Κάθε άλλο, κυνηγός ήμουν και μάλιστα μέχρι τελικής πτώσης (σ.σ.: γέλια). Είχα βγάλει και το όνομα στη νύχτα. Τη γυναίκα μου, τη Στέλλα μου, τη γνώρισα στην πλαζ της Βουλιαγμένης. Εγώ έπαιζα μπάσκετ και εκείνη βόλεϊ. Κάποια στιγμή τούς έπεσε η μπάλα και ήρθε να την πάρει. Ε, σιγά που θα έχανα την ευκαιρία. Της είπα ότι για να πάρει την μπάλα θα έπρεπε να μου πει το όνομά της. Τι έκανε; Σηκώθηκε κι έφυγε! Οπως καταλαβαίνετε, έφαγα τον κόσμο για να βρω ποια είναι και τι κάνει. Αρχισε το κυνήγι και κρατάει μέχρι σήμερα! Σε ενάμιση μήνα γίναμε ζευγάρι και σε επτά μήνες παντρευτήκαμε. Πρόταση γάμου δεν της έκανα. Είχα νοικιάσει ένα σπίτι χωρίς να το ξέρει και την πήγα σε ένα μαγαζί με έπιπλα. Της έδειξα έναν καναπέ για να δω αν της αρέσει και μια κρεβατοκάμαρα, και λίγη ώρα αργότερα της έδειξα το σπίτι και τη ρώτησα αν της άρεσε. Είμαι ζηλιάρης, αλλά δεν το δείχνω» (γέλια).
ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ
1. Τα νησιά του Ιονίου είναι από τους αγαπημένους του προορισμούς.
2. Λάτρευε τους λαχανοντολμάδες της μητέρας του και δεν αντιστέκεται στο φρικασέ της συζύγου του.
3. Ενα από τα αγαπημένα του τραγούδια είναι το «Αραγε».
4. Αυτό που δεν ξέρουμε για τον Αντύπα είναι ότι ποτέ δεν ησυχάζει.
5. Η τραγουδίστρια της καρδιάς του είναι η Χαρούλα Αλεξίου.
6. Εχει δύο παιδιά: ένα αγόρι κι ένα κορίτσι. «Η Ολγα μου είναι ο θησαυρός μου και ο Πρόδρομος ο έρωτας» λέει συχνά.
7. Για τη συμμετοχή του Αγάθωνα στη Eurovision λέει: «Hταν επιλογή εμπνευσμένη. O,τι καλύτερο για τη στιγμή. Γιορτή δεν είναι; Ο καθένας γιορτάζει όπως γουστάρει κι εμείς με τον Αγάθωνα. Τον κάνω πολύ κέφι».
8. Οπως λέει η σύζυγός του Στέλλα Στρατηγάκη, δεν της έδωσε ποτέ δικαίωμα να τον ζηλέψει.
9. Σήμερα παντρεύει την κόρη του. «Δεν είναι καθόλου ψύχραιμος! Ευτυχώς που λατρεύει τον γαμπρό του. Ξέρει ότι η κόρη του είναι σε καλά χέρια» λένε πρόσωπα που είναι κοντά του.
10. Με τον Φοίβο έχει εξαιρετική συνεργασία και άψογη σχέση.
ΡΑΝΙΑ ΤΡΑΓΟΜΑΛΛΟΥ