Η Λιζέττα Νικολάου μιλάει με κρυστάλλινη ειλικρίνεια για την επιτυχημένη καριέρα, την ποντιακή καταγωγή και τον 36χρονο γιο της Αλέξανδρο, από τον γάμο της με τον Γιώργο Λιάνη
Η Λιζέττα Νικολάου μιλάει με κρυστάλλινη ειλικρίνεια για την επιτυχημένη καριέρα, την ποντιακή καταγωγή και τον 36χρονο γιο της Αλέξανδρο, από τον γάμο της με τον Γιώργο Λιάνη
«Η Λιζέττα ως άνθρωπος έχει όλες τις αρετές της φυλής μας: των Ποντίων. Μεγάλη καρδιά, φιλότιμο, ειλικρίνεια. Είναι λαϊκή τραγουδίστρια, πολύ καλή. Εχει γερά θεμέλια γιατί μαθήτευσε κοντά στον Στράτο Διονυσίου, αλλά μ’ αρέσει και στα τραγούδια του Μαρκόπουλου». Με αυτά τα λόγια ο Στέλιος Καζαντζίδης μίλησε για τη Νικολάου στα τέλη του 1977, όταν η τραγουδίστρια κυκλοφόρησε το πρώτο προσωπικό άλμπουμ της με τον τίτλο «Το χαμόγελο της Λιζέττας».
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΚΙΝΟΟ ΜΠΟΥΝΙΑ
Από τότε έχουν περάσει 38 χρόνια και η Λιζέττα παραμένει ένας ντόμπρος και καθαρός άνθρωπος -όπως ακριβώς είναι και η δωρική φωνή της- που δεν πλάσαρε ποτέ κάτι άλλο από αυτό που ήταν από τα πρώτα της δειλά βήματα και συνεχίζει να είναι: μια καλλιτέχνιδα χαμηλών τόνων, που το όνομά της δεν μπλέχτηκε σε σκάνδαλα, δεν είχε ποτέ μάνατζερ, δεν έκανε δημόσιες σχέσεις για να προωθήσει ένα κατασκευασμένο προφίλ, με σκοπό να ανεβάσει τις μετοχές της και να βρίσκεται διαρκώς στην επικαιρότητα. «Ολα μού ήρθαν από μόνα τους χωρίς να κυνηγήσω το παραμικρό. Μάλλον ήταν θέλημα Θεού, γιατί αλλιώς δεν εξηγείται πώς τα κατάφερα μόνη μου, κάνοντας τόσα πράγματα χωρίς να κουνήσω το δαχτυλάκι μου» υποστηρίζει στην «Espresso» και, όπως έχει πει για εκείνη ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, σε πείθει με την κρυστάλλινη ειλικρίνειά της.
Το ραντεβού μας δόθηκε στο σπίτι της, στο Παλαιό Φάληρο, και με το που άνοιξε την πόρτα για να μας υποδεχθεί, μείναμε με το στόμα ανοιχτό με τη νεανική της εμφάνιση. Σύμφωνα με την ίδια, το μυστικό που την κάνει να «μικροδείχνει» βρίσκεται μάλλον στο DNA της οικογένειας, αλλά και στα λίγα κιλά της (από 53 έως 55, που διατηρεί πάντα). Εμείς θα λέγαμε ότι οφείλεται και στο ότι βλέπει τα πάντα με θετική ματιά, δεν λέει κακή κουβέντα για κανέναν και κρατάει βαθιά στην ψυχή της μια παιδικότητα και μια υγιή αφέλεια, που την κάνουν να δείχνει νέα και ελκυστική.
Πάντως είναι σίγουρο ότι με τέτοια εμφάνιση θα μπορούσε να ήταν το επίκεντρο του αρσενικού ενδιαφέροντος, όμως η ίδια γρήγορα μας αποκάλυψε με χιούμορ ότι στα προσωπικά της δεν… τραγουδάει τόσο καλά και είναι μόνη της. Ωστόσο, έχει τις φίλες της, τους συγγενείς της στη Θεσσαλονίκη, που επισκέπτεται τακτικά και, κυρίως, το καμάρι της: τον 36χρονο Αλέξανδρο Λιάνη από τον γάμο της με τον δημοσιογράφο και πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ Γιώργο Λιάνη, ο οποίος είναι αρραβωνιασμένος και δεν αποκλείεται σύντομα η οικογένεια να φάει κουφέτα από εκείνον.
Ως περήφανη Πόντια δεν κρύβει τη δυσαρέσκειά της για τον υπουργό Παιδείας Νίκο Φίλη, ο οποίος πρόσφατα αμφισβήτησε τη Γενοκτονία των Ποντίων. Οσο για το πού εμφανίζεται σήμερα; «Θα με βρείτε σε μουσικές σκηνές και σε συναυλίες που διοργανώνουν δήμοι σε όλη την Ελλάδα. Τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά θα εμφανιστώ στα Τρίκαλα για δύο διήμερα και τον Μάρτιο θα πάω στον Καναδά για τρεις παραστάσεις με τη Μαριώ και τον Κώστα Δόξα» επισημαίνει.
Λιζέττα, πώς μπήκε το τραγούδι στη ζωή σου;
Το κανονικό μου όνομα είναι Ελισάβετ Κατικαρίδη και η νονά μου ήθελε να με φωνάζουν Λιζέττα. Το τραγούδι μού άρεσε από μικρή και στις σχολικές εκδρομές έπαιρνα πάντοτε το μικρόφωνο στα πούλμαν. Ποτέ δεν σκέφτηκα να ασχοληθώ επαγγελματικά,ώσπου ένας φίλος του αδελφού μου, ο Χριστόφορος, που εμφανιζόταν σε ένα μπουατικό μαγαζί στη Θεσσαλονίκη, έπεισε τον αδελφό μου να με πάρει να τραγουδάω μαζί του. Τότε φοιτούσα ακόμη στη Δ’ Γυμνασίου. Ετσι ξεκίνησα και μετά πήγα σε άλλα τοπικά μαγαζιά, όπως ήταν το Αριγκάτο, όπου και με άκουσε ένας παραγωγός στη δισκογραφική εταιρία Columbia και με κάλεσε να κάνω ακρόαση.
Οι γονείς σου ήθελαν να γίνεις τραγουδίστρια;
Στην αρχή τραγουδούσα κρυφά από τον μπαμπά μου. Το… σκάγαμε με τον αδελφό μου τα βράδια από το σπίτι, όταν εκείνος νόμιζε όταν ήμασταν στα κρεβάτια μας. Ωσπου μας ανακάλυψε, όταν κάποιοι φίλοι του στη γειτονιά, που με είχαν δει να τραγουδάω, του έδωσαν συγχαρητήρια για τα φωνητικά προσόντα μου. Ο μπαμπάς μου έγινε έξαλλος και μου είπε «δεν θα ξαναπάς», αλλά μια θεία μου, η αδελφή του, που τον επηρέαζε με τη γνώμη της, τον έπεισε ότι πρέπει να ακολουθήσω το τραγούδι γιατί είναι χάρισμα Θεού. Ετσι με άφησε. Τότε ο μπαμπάς μου ήρθε μια φορά και με είδε, αλλά πρέπει να πω ότι δεν ξιπάστηκε που έγινα τραγουδίστρια, αλλά ούτε και μετά, όταν έγινα γνωστή. Το ίδιο κι εγώ. Δεν καβάλησα πότε το καλάμι!
Πότε έβγαλες τον πρώτο δίσκο σου;
Τότε βάζανε τις νέες τραγουδίστριες να πουν δυο τραγούδια στον δίσκο ενός μεγάλου τραγουδιστή. Ετσι και με εμένα: όταν υπέγραψα συμβόλαιο με την Columbia, αφού έκανα ακρόαση με ένα κομμάτι της Μαρινέλλας και τους άρεσα, μου γράψανε δυο ερωτικά τραγούδια για να μπουν σε έναν δίσκο του Γρηγόρη Μπιθικώτση. Ομως δεν τα είπα καλά και τα έδωσαν σε άλλη τραγουδίστρια να τα ερμηνεύσει. Η αλήθεια είναι ότι η φωνή μου είναι δωρική και δεν ταιριάζει σε γλυκανάλατα ερωτικά κομμάτια. Πραγματικά τα άκουσα κι εγώ και δεν μου άρεσε ο τρόπος με τον οποίο τα είχα πει. Ομως στενοχωρήθηκα πολύ που δεν μπήκαν στον δίσκο του Μπιθικώτση. Τελικά λίγο αργότερα κυκλοφόρησε το πρώτο μου τραγούδι που είπα σε δίσκο. Ηταν του Τάκη Σούκα με τίτλο «Ταίρι μου χαμένο και αλαργινό» και είχε επιτυχία.
Ο Γιάννης Μαρκόπουλος έχει πει για σένα ότι προέρχεσαι από το ποντιακό μουσικό στέκι και είσαι μια φωνή με λαϊκή καταβολή και πολλές δυνατότητες. Πώς γνωρίστηκες με τον μεγάλο συνθέτη, που έπαιξε μοιραίο ρόλο στη δισκογραφία σου;
Πρωτοσυναντηθήκαμε τυχαία στα στούντιο της Columbia και μετά με άκουσε στα Δειλινά, όπου τραγουδούσα με τον Στράτο Διονυσίου, τον Γιάννη Πάριο, τη Χαρούλα Αλεξίου και τον Γιώργο Νταλάρα. Εγώ τότε ήμουν νέα τραγουδίστρια και έκανα δεύτερες φωνές στους άνδρες του σχήματος. Ο Μαρκόπουλος με ήθελε για το συγκρότημα και με ζήτησε από τον παραγωγό Γιώργο Μακράκη για να τραγουδήσω στον δίσκο «Θεσσαλικός κύκλος», τον οποίο ετοίμαζε εκείνη την εποχή. Τα τραγούδια αυτά τα παρουσιάσαμε και στο Κύτταρο. Ετσι ξεκίνησε η δισκογραφική συνεργασία μας, που συνεχίστηκε και στα επόμενα τρία εξίσου σημαντικά μουσικά έργα του, δηλαδή στο «Οροπέδιο», στα «Ανεξάρτητα» και στο «Αφιέρωμα».
Για αυτά τα περίφημα μουσικά έργα του Μαρκόπουλου, που έχουν μείνει στην ιστορία του λεγόμενου έντεχνου τραγουδιού, συνεργάστηκες, μεταξύ άλλων, και με τον Νίκο Ξυλούρη και με τον Παύλο Σιδηρόπουλο. Πώς ήταν αυτοί οι δύο θρυλικοί καλλιτέχνες;
Ο Ξυλούρης ήταν καταπληκτικός! Με το γέλιο του και τις κρητικές μαντινάδες του. Το ίδιο και ο Σιδηρόπουλος, πολύ καλό παιδί. Μην ξεχνάς ότι τότε δουλεύαμε όλη σχεδόν την εβδομάδα και όχι διήμερα, με αποτέλεσμα να είμαστε πολύ καιρό μαζί -αφού κάναμε και πολλές περιοδείες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό- και γνώριζε καλά ο ένας τον άλλον. Υπήρχαν ομαδικό πνεύμα και σύμπνοια. Εχω μια πολύ ωραία ανάμνηση από όλους τους καλλιτέχνες που συνεργαστήκαμε εκείνα τα χρόνια.
Τι θυμάσαι από εκείνες τις περιοδείες σας;
Οταν πήγαμε στην Αμερική και τραγουδούσα τα κομμάτια του Μαρκόπουλου, ο κόσμος, δηλαδή οι Ελληνες μετανάστες και κυρίως οι γυναίκες, έκλαιγαν μόλις άκουγαν το «Μιλώ για τα παιδιά μου και ιδρώνω». Τους έβλεπα και δεν μπορούσα να τραγουδήσω, γιατί άμα βλέπω να κλαίει άνθρωπος, δεν το αντέχω.
Είναι αλήθεια ότι τότε ο Τσιτσάνης είχε μια διένεξη με τον Μαρκόπουλο για το τι είναι «έντεχνο» τραγούδι;
Ναι! Οταν ο Τσιτσάνης άκουσε τη λέξη «έντεχνο» από τον Μαρκόπουλο, του ζήτησε εξηγήσεις, διερωτώμενος αν ο ίδιος είναι… άτεχνος συνθέτης. Τελικά τα βρήκαν, με αποτέλεσμα ο Τσιτσάνης να προλογίσει τον «Θεσσαλικό κύκλο».
Γιατί σε αποκαλούν χαϊδευτικά… Λούσιο;
Αυτό το παρατσούκλι μού το έδωσαν οι τότε «Ρεπόρτερς», ο Λιάνης με τον Δημαρά και τον Χαρδαβέλλα, αλλά και ο Μητσιάς, γιατί τους άρεσε πώς τραγουδούσα το κομμάτι «Ο ποταμός Λούσιος», σε στίχους του Γιώργου Χρονά, το οποίο συμπεριλαμβάνεται στον δίσκο «Αφιέρωμα».
Εχεις κρατήσει επαφές με τους καλλιτέχνες που συνεργαζόσουν τότε;
Με τον Λάκη Χαλκιά βρισκόμαστε σε διάφορες συναυλίες και με τον Χαράλαμπο Γαργανουράκη μιλάμε στο τηλέφωνο. Μάλιστα, τον Χαράλαμπο τον συνάντησα και στο σπίτι του στην Κρήτη, όταν είχα πάει διακοπές στο νησί.
Με τον Γιάννη Μαρκόπουλο έχεις επικοινωνία;
Εχουμε χαθεί… Εντάξει, ο καθένας ακολούθησε τον δρόμο του.
Αν σε καλούσε σήμερα σε κάποια συναυλία του, θα πήγαινες;
Βεβαίως και θα πήγαινα. Αλλά για να μη με έχει φωνάξει τόσα χρόνια, ίσως δεν με χρειάζεται…
Ο Βασίλης Τσιτσάνης σε ξεχώριζε γιατί, όπως έλεγε, έχεις κάτι από τη φωνή της Μαρίκας Νίνου. Συνεργαστήκατε, μάλιστα, δισκογραφικά, ερμηνεύοντας σε πρώτη εκτέλεση το περίφημο κομμάτι του «Της γερακίνας γιος» στον δίσκο «Σκοπευτήριο».
Εκτός από αυτό το πολύ γνωστό και αγαπημένο τραγούδι που λες, έχω ερμηνεύσει κι άλλα κομμάτια μαζί του στον δίσκο «Τα ωραία του Τσιτσάνη», κάνοντάς του δεύτερες φωνές. Στη συνέχεια μου έγραψε για τον πρώτο προσωπικό δίσκο μου «Το χαμόγελο της Λιζέττας» και ο ίδιος έπαιξε μπουζούκι και μου έκανε δεύτερη φωνή. Ηταν πολύ γλυκός άνθρωπος!
Μετά τον Μαρκόπουλο συνεργάστηκες με τον Γιώργο Νταλάρα, τη Χαρούλα Αλεξίου, τον Χαράλαμπο Γαργανουράκη και την Αννα Βίσση στην μπουάτ Διαγώνιος. Πώς ήταν εκείνη η εποχή, που οι τραγουδίστριες φορούσατε καφτάνια;
Ηταν πολύ ωραία! Υπήρχε ομαδικό πνεύμα στα προγράμματά μας. Θυμάμαι που ο Νταλάρας έλεγε: «Θα τα κάνουμε όλα δημοκρατικά». Δηλαδή δεν τον ένοιαζε να βγει πρώτος αν το απαιτούσε το πρόγραμμα. Ο Γιώργος, ακόμη και τότε που τραγουδούσα μαζί του στα Δειλινά και ως νέα καλλιτέχνις τού έκανα δεύτερη φωνή, μου έλεγε να πηγαίνω μπροστά, στο πλευρό του, για να φαίνομαι και όχι να κάθομαι πίσω του. Αλλά και η Αννα ήταν πολύ καλό παιδί και τότε κάναμε παρέα, πηγαίναμε σινεμά. Μάλιστα, μου είχε εκμυστηρευτεί ότι εκτός από τις μπουάτ, ήθελε να κάνει και άλλα πράγματα και, όπως είδατε, τα έκανε και με μεγάλη επιτυχία. Σήμερα, όταν πηγαίνω και τη βλέπω στα προγράμματά της, κυριολεκτικά σκίζεται για να τα περάσω καλά με την παρέα μου. Με συγκινεί με το ενδιαφέρον της! Δηλαδή είναι όπως την πρωτογνώρισα κοριτσάκι στις μπουάτ, χωρίς καμία έπαρση.
Βρέθηκες σε δύσκολη θέση κάποια στιγμή από επαγγελματικής πλευράς;
Καθόλου! Από τα πρώτα μου βήματα στα Δειλινά, μετά στις μπουάτ και στη συνέχεια στο Playboy στη Συγγρού με την Αντζελα Δημητρίου, τον Δημήτρη Κοντολάζο και άλλους τραγουδιστές, έκανα τη δουλειά μου όπως ήξερα. Αλλωστε με έπαιρναν στα σχήματα γι’ αυτό που είμαι, όχι για κάτι άλλο.
Οταν γυρίζεις πίσω, για ποιο πράγμα της καριέρας σου μετανιώνεις;
Εχω μετανιώσει όχι για κάτι που έκανα, αλλά για κάτι που δεν έκανα! Μετάνιωσα γιατί δεν έφυγα από την Columbia για να πάω σε μια άλλη δισκογραφική εταιρία που με παρακαλούσε. Αυτό ίσως είναι το μεγαλύτερο λάθος της καριέρας μου, αν και τότε δεν το έβλεπα έτσι, γιατί αλλιώς θα το είχα κάνει, θα είχα φύγει. Ετσι παρέμεινα στην Columbia, που όμως δεν με βοήθησε γιατί είχε άλλες τραγουδίστριες, μεγαλύτερες από μένα, να προωθήσει. Επρεπε να αποχωρήσω, αλλά ήμουν φοβητσιάρα.
Ποια ήταν η πιο ευτυχισμένη στιγμή της καριέρας σου;
Ηταν πολλές. Τις έζησα με όλους τους τραγουδιστές που προανέφερα στα πρώτα βήματα της καριέρας μου, στη δεκαετία του ’70, αλλά και με τον Χάρρυ Κλυνν, ο οποίος είναι επίσης Πόντιος, από την Καλαμαριά, όπως κι εγώ. Επίσης ένα συγκινητικό περιστατικό που θυμάμαι -από την περίοδο που εμφανιζόμουν με τον Κλυνν στα Δειλινά- συνέβη την ώρα που τραγουδούσα, ούσα έγκυος στον έβδομο μήνα, και μάλιστα ήταν η τελευταία βραδιά της σεζόν. Ολες οι τραγουδίστριες του σχήματος -η Αννα Βίσση, η Τάνια Τσανακλίδου, η Ελπίδα και η Ρένα Παγκράτη- περνούσαν από μπροστά μου με φουσκωμένη κοιλιά, παριστάνοντας τις έγκυες και μου έδιναν από ένα λουλούδι. Μόνο που δεν έκλαψα!
Είχες ποτέ μάνατζερ στην πορεία της καριέρας σου;
Οχι, βέβαια. Εγινα τραγουδίστρια από τύχη. Δεν έβαλα στόχους, δεν κυνήγησα τα πράγματα και ούτε ήξερα πώς να διαχειριστώ μόνη μου την καριέρα μου, όπως έκαναν άλλες τραγουδίστριες και τραγουδιστές. Η Αλεξίου, η Βίσση και ο Νταλάρας το ήξεραν και το έκαναν καλά από τότε που εμφανιζόμασταν μαζί στις μπουάτ. Απορώ πώς πέτυχα τόσο πολλά πράγματα μόνη μου, χωρίς μάνατζερ και δημόσιες σχέσεις. Ευχαριστώ τον Θεό για όλα αυτά που μου έδωσε.
Ο πρώην σύζυγός σου, ο Γιώργος Λιάνης, που κάποτε διετέλεσε και υπουργός Αθλητισμού, σε βοήθησε στην καριέρα σου;
Οχι.
Γιατί;
Κοίτα, εγώ δεν ήθελα βοήθεια και ούτε του το ζήτησα. Αλλά κι εκείνος είχε την αντίληψη ότι αν θα περνούσαν κάποιες προτάσεις για συναυλίες που θα έκανα εγώ, θα ήταν σαν «ρουσφέτι» και δεν το ήθελε.
Ο γάμος σας κράτησε μόνο πέντε χρόνια. Γιατί χωρίσατε;
Ο Γιώργος είναι ένας ενδιαφέρων και καλλιεργημένος άνθρωπος. Δεν ήθελα να χωρίσω, γιατί είμαι άτομο της οικογένειας, αλλά ήρθαν έτσι τα πράγματα. Επειτα από αυτόν δεν μπόρεσα να βρω αυτή τη σοβαρή προσωπική σχέση που ήθελα και τα παράτησα. Φαίνεται, από αισθηματικής πλευράς μάλλον δεν… τραγουδάω καλά (γέλια). Ομως έχω τις φίλες μου, τα αδέλφια μου και τους παλιούς φίλους μου στη Θεσσαλονίκη, που τους επισκέπτομαι συχνά. Πάνω απ’ όλα έχω τον γιο μου, τον 36χρονο Αλέξανδρο από τον γάμο μου με τον Γιώργο, τον οποίο τον σπούδασα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και τώρα εργάζεται προϊστάμενος σε εταιρία ηλεκτρονικών.
Εχεις βγάλει λεφτά;
Εβγαλα, αλλά με αξιοπρέπεια! Πάντως είμαι τακτοποιημένη, δεν χρωστάω πουθενά και δεν έχω κανένα πρόβλημα.
Ποιο είναι το μυστικό σου και… μικροδείχνεις;
Δεν έχω κάνει επεμβάσεις και δεν ταλαιπωρούμαι από δίαιτες. Απλά κρατιέμαι πάνω κάτω στο ίδιο βάρος. Ισως αυτό να είναι και το μυστικό μου. Κυμαίνομαι μεταξύ 53 και 55 κιλών. Ισως οι αδύνατοι άνθρωποι να φαίνονται και πιο νέοι. Με βοηθάει και το DNA μου, όλοι στην οικογένειά μου μικροδείχνουμε.
Είσαι Πόντια και οι Πόντιοι βρέθηκαν σε δύσκολη θέση τελευταία με την ατάκα του υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη, ότι η σφαγή των Ποντίων δεν ήταν γενοκτονία με την επιστημονική έννοια του όρου. Πώς το σχολιάζεις αυτό;
Είμαι περήφανη που είμαι Πόντια και νομίζω ότι έχω κάνει κάποια σημαντικά πράγματα για το ποντιακό τραγούδι, όπως είναι ο δίσκος «Το μεγάλο χρέος», ο οποίος παράλληλα -με δική μου πρωτοβουλία- έγινε με τον ίδιο τίτλο και ένα ντοκιμαντέρ στην ΕΡΤ με θέμα τον ποντιακό Ελληνισμό. Γι’ αυτό λυπάμαι όταν ακούω τέτοιες εκφράσεις από Ελληνες και μάλιστα από επίσημα χείλη που βρίσκονται σε υπουργική θέση.
