Η ζωή του έπρεπε να είχε τελειώσει στα 12 του. «Θα πατήσεις αυτό το κουμπί και θα πας κατευθείαν στον παράδεισο» του είχαν πει.
Η ζωή του έπρεπε να είχε τελειώσει στα 12 του. «Θα πατήσεις αυτό το κουμπί και θα πας κατευθείαν στον παράδεισο» του είχαν πει. Ο Χαλίλ όμως προτίμησε να αρνηθεί τρεις φορές να γίνει βομβιστής αυτοκτονίας και, αντί να πάει στον «παράδεισο», όπως λέει χαρακτηριστικά, να ζήσει στην «κόλαση της γης». Σήμερα, 10 χρόνια αργότερα, εργάζεται ως ζαχαροπλάστης στη Ρώμη και ονειρεύεται να κερδίσει διαγωνισμούς ζαχαροπλαστικής.
Εκαναν τη ζωή του κόλαση
Οπως είπε στην εφημερίδα «La Stampa», δεν θέλησε να πεθάνει όταν οι τζιχαντιστές τον άφησαν ζωσμένο με εκρηκτικά σε δρόμο της πόλης Χεράτ, στο Αφγανιστάν. Τότε έκαναν τη ζωή του κόλαση. Τον χτυπούσαν βάναυσα και έκαψαν το δεξί μπράτσο του. Aλλη μια φορά γύρισε πίσω από αποστολή αυτοκτονίας και, όταν του ανακοινώθηκε ότι θα πήγαινε και σε τρίτη, το έσκασε στα βουνά.
Από κει έφτασε στην Ελλάδα και ύστερα από δύο χρόνια κατάφερε να κρυφτεί κάτω από μια νταλίκα και να περάσει στην Ιταλία. Φιλανθρωπικές οργανώσεις για ανηλίκους τού προσέφεραν κατοικία, φροντίζοντας να νομιμοποιήσει την παραμονή του στη χώρα. Του δίδαξαν ιταλικά και πλήρωσαν τα δίδακτρα για να παρακολουθήσει μαθήματα ζαχαροπλαστικής. Επειτα από μια περίοδο πρακτικής, ο ιδιοκτήτης ζαχαροπλαστείου τον προσέλαβε ως μόνιμο υπάλληλο. «Θέλω να λάβω μέρος σε διαγωνισμούς με μεγάλους ζαχαροπλάστες και να νικήσω» εκμυστηρεύτηκε στην εφημερίδα.