Επειτα από πέντε χρόνια, 20 επεμβάσεις και μεταμόσχευση προσώπου, 35χρονος Αμερικανός, που είχε παραμορφωθεί από ηλεκτροπληξία σε τροχαίο ατύχημα, μπορεί πλέον να χαμογελά
Πριν από 15 χρόνια μια παραλίγο μοιραία ηλεκτροπληξία παραμόρφωσε πλήρως το πρόσωπό του, κάνοντας τα παιδιά στον δρόμο να ουρλιάζουν από τρόμο στη θέα του.
ΑΠΟ ΤΗΝ
ΠΕΤΡΙΝΑ ΚΑΛΑΜΒΟΚΙΔΗ
Σήμερα, πέντε χρόνια αφότου αποφάσισε να γίνει ένας από τους πρώτους ασθενείς στον κόσμο που υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση προσώπου, ο Μιτς Χάντερ έχει αποκτήσει τη δική του οικογένεια και μπορεί να ζει μια σχεδόν φυσιολογική ζωή.
Ο 35χρονος Αμερικανός πρώην στρατιώτης, ο οποίος παραμορφώθηκε έπειτα από τροχαίο ατύχημα, προσπαθώντας να βοηθήσει τη γυναίκα οδηγό του αυτοκινήτου, έχει αποκτήσει πλέον μούσι και μπορεί να νιώσει στην επιδερμίδα του το δροσερό αεράκι, το άγγιγμα της γυναίκας του και το φιλί του γιου του. «Αισθάνομαι τόσο υγιής όσο και στα 21 μου. Κοιτώντας πίσω βλέπω το ατύχημα σαν κάτι που με έκανε πιο δυνατό» λέει.
Τρόμαζαν τα παιδιά
Μετά το ατύχημα τόσο εκείνος όσο και η σύντροφός του προσπάθησαν να συνεχίσουν τις ζωές τους, με τον ίδιο να υποβάλλεται σε 20 διορθωτικές επεμβάσεις, χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα, αφού, όπως λέει, τα παιδιά συνέχισαν να τρομάζουν βλέποντάς τον.
Τα περίπου 10.000 βολτ που είχαν διαπεράσει το κορμί του είχαν κάνει τέτοια ζημιά, που η μεταμόσχευση προσώπου έγινε μονόδρομος για εκείνον, όταν η σύντροφός του Καταρίνα του ανακοίνωσε ότι περίμενε παιδί.
Μην μπορώντας να αποδεχτεί το γεγονός ότι το δικό του παιδί θα φοβόταν το πρόσωπό του, αποφάσισε να γίνει ο τρίτος άνθρωπος στην Αμερική και ο ενδέκατος στον κόσμο που θα υποβαλλόταν σε μεταμόσχευση προσώπου.
Τριάντα γιατροί του Boston’s Brigham & Women’s Hospital εργάστηκαν για περισσότερες από 14 ώρες, για να συνδέσουν πλήρως το νέο του πρόσωπο, αντικαθιστώντας τη μύτη, τα βλέφαρα, τους μυς που ευθύνονται για τις συσπάσεις του προσώπου και τα νεύρα που τους τροφοδοτούν.
Χρειάστηκαν πέντε μήνες μέχρι να υποχωρήσει το οίδημα και να πάρουν την τελική μορφή τους τα νέα χαρακτηριστικά του.
«Πλέον είναι πολύ πιο εύκολο να κυκλοφορώ δημόσια. Μπορώ να αισθανθώ τη ζέστη, το κρύο, τον πόνο, το γαργαλητό, το χάδι στο μούσι μου, το φιλί» λέει ο Χάντερ.
