Τα χρόνια στις πίστες, οι συνεργασίες με μεγάλους καλλιτέχνες και η απόφαση να αφιερωθεί στον Θεό
Δεκαέξι χρόνια πέρασαν από το βράδυ που ο στενός συνεργάτης του Γιώργου Μαζωνάκη, ο βιολιστής Στρατής Συρίγος, εξαφανίσθηκε από τις μεγάλες πίστες.
ΑΠΟ ΤΗ
ΔΗΜΗΤΡΑ ΔΑΡΔΑ
Κανείς δεν γνώριζε το παραμικρό για την τύχη του πιο ακριβοπληρωμένου τότε βιρτουόζου, με τον οποίο τα «βαριά» ονόματα του λαϊκού πενταγράμμου επιθυμούσαν διακαώς να συνεργαστούν.
Η «Espresso», όμως, εντόπισε τον πρώην μουσικό στη Σίφνο, όπου το 2004, σε ηλικία 34 ετών, χειροτονήθηκε ιερέας από τον σεβασμιότατο μητροπολίτη Σύρου κ. Δωρόθεο Β’ και αφοσιώθηκε στον λόγο και στο έργο του Κυρίου, κάτι το οποίο επιθυμούσε από μικρό παιδί.
Το άλλοτε «παιδί της νύχτας» τίναξε στον αέρα τη μουσική σταδιοδρομία του, αλλά και τα παχυλά -τότε- νυχτοκάματα, για να ακολουθήσει τον δρόμο του Θεού. Εργαζόταν τη νύχτα, ωστόσο ήταν άνθρωπος της ημέρας, όπως συνήθιζε να λέει. Ξημερώματα Κυριακής, μόλις τελείωνε το πρόγραμμα στο μαγαζί, έψελνε στην εκκλησία της ενορίας του στην Αθήνα.
Οικογένεια ναυτικών
Η ηρεμία και η γαλήνη που ένιωθε στον οίκο του Θεού και η ανάγκη να μεταφέρει τον λόγο του Κυρίου τον οδήγησαν, να επιστρέψει με την οικογένειά του στη Σίφνο και να χειροτονηθεί.
Με καταγωγή από μουσική οικογένεια Σιφναίων, ναυτικών στο επάγγελμα, έφυγε από το νησί στα 18 του για να σπουδάσει στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Επιθυμούσε να μην επιβαρύνει τους γονείς του με έξοδα, γι’ αυτό και αναζήτησε αμέσως δουλειά. «Τις πρώτες νότες του πενταγράμμου μού τις δίδαξε ο πατέρας μου. Κατόπιν έκανα μαθήματα ευρωπαϊκής και βυζαντινής μουσικής, αλλά, παρόλο που είχα καλή φωνή, δεν με συγκινούσε το τραγούδι. Ετσι, έπιασα δουλειά ως μουσικός σε ένα νυχτερινό κέντρο με νησιώτικα, στον Πειραιά. Ο Θεός με αξίωσε όχι μόνο να εργαστώ, αλλά και να καταξιωθώ επαγγελματικά στον χώρο της μουσικής» λέει στην «Espresso» o ιερέας, που πρώτη φορά λύνει τη σιωπή του γυρίζοντας πίσω στον χρόνο.
1989: Η καλή φήμη του ως βιρτουόζου του βιολιού συνεχώς μεγάλωνε και σε ηλικία μόλις 21 χρόνων συνεργάστηκε με τον Βασίλη Τερλέγκα. Ακολούθησαν ο Σταμάτης Γονίδης, η Δέσποινα Βανδή, οι αδελφοί Διονυσίου, η Αντζελα Δημητρίου και τα τελευταία πέντε χρόνια πριν αποχωρήσει ήταν ο σολίστ του Γιώργου Μαζωνάκη.
Η Αντζελα και ο Γιώργος
Με όλους τους καλλιτέχνες συνεργάστηκε άψογα. Ακόμα και για την Αντζελα Δημητρίου, που κάποιοι μουσικοί χαρακτηρίζουν ιδιόρρυθμη, εκείνος λέει μόνο τα καλύτερα. Με ζεστά λόγια μιλά για τον τελευταίο συνεργάτη του, τον Γιώργο Μαζωνάκη.
«Η σχέση του με τον Θεό είναι στενή. Συχνά επισκέπτεται το Αγιο Ορος για να προσευχηθεί και να πάρει ευλογία. Η συνεργασία μας ήταν η καλύτερη της καριέρας μου και, επειδή η πίστη μας στον Θεό ήταν μεγάλη, αναπτύξαμε μια δυνατή φιλία. Εξαιρετικός επαγγελματίας, συνεπής, με ωραίο και απλό χαρακτήρα, διαθέτει μεγάλο ταλέντο και παραμένει ένας από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες της γενιάς του. Ηταν ο πρώτος που ήρθε να με δει εδώ, στο νησί, αφότου χειροτονήθηκα» θυμάται ο πατέρας Στρατής Συρίγος.
Μάλιστα, σε μια συναυλία του Μαζωνάκη στην Κω, κινδύνεψε η ζωή τους από το πλήθος του κόσμου, που τους εγκλώβισε στη σκηνή, και χρειάστηκε η επέμβαση της Αστυνομίας ώστε να τους φυγαδεύσει με περιπολικά. Θυμάται χαρακτηριστικά και ένα άλλο σοβαρό επεισόδιο: «Μια άλλη φορά, στην Πάτρα, η κατάσταση ξέφυγε, όταν ο κόσμος βρήκε δίοδο προς τα καμαρίνια, και εκεί 
πραγματικά φοβήθηκα. Ορμηξαν μέσα ζητώντας αυτόγραφα».
Ο πατήρ Στρατής δεν κρύβει το δέος και τη γαλήνη που νιώθει τώρα που υπηρετεί και κηρύττει τον λόγο του Κυρίου. «Αν ο νους και η καρδιά ενός ιερέα χορτάσουν με τα λόγια του Θεού, τότε το στόμα του μιλά από καρδιάς» λέει στο κήρυγμά του.
Είναι από τους πιο αγαπητούς κληρικούς στο νησί και στον Ιερό Ναό του Αγ. Νικολάου, στα Εξάμπελα, όπου λειτουργεί κάθε Κυριακή, οι πιστοί κατακλύζουν τον ναό. «Εγινα ιερέας ύστερα από ώριμη σκέψη. Ηταν το όνειρό μου από πέντε χρονών παιδί, γι’ αυτό και η μετάβαση από την εργασία μου στη νύχτα στην εκκλησία έγινε ανώδυνα. Πλέον βλέπω το παρελθόν μακρόθεν. Γιατί ακόμα και τη μουσική, όπως ζούσα και εργαζόμουν, τη χειριζόμουν εγώ, όπως και τη νύχτα, όχι η νύχτα εμένα. Ηξερα ότι υπήρχε ημερομηνία λήξης, γι’ αυτό και από το παρελθόν δεν μου λείπει τίποτα» λέει με ευγένεια. Και συνεχίζει: «Σε αυτούς που με γνώριζαν καλά δεν φάνηκε περίεργο το ότι φόρεσα τα ράσα, τα οποία και δεν αποχωρίζομαι ποτέ. Αυτή τη στιγμή με ενδιαφέρουν μόνο η ποιμαντική μου δραστηριότητα και ο λόγος του Θεού».
Η διδασκαλία μουσικής και ο γάμος του με τη Μενεγάκη
Τις ελεύθερες ώρες του διδάσκει παραδοσιακή μουσική σε παιδιά, ενώ τα καλοκαίρια, στα πανηγύρια μεγάλων θρησκευτικών εορτών, μπορεί να τον δείτε να παίζει βιολί και να τραγουδά νησιώτικα.
«Παίζω πάντα σε συνεννόηση με τον μητροπολίτη και ποιμενάρχη μας κ. Δωρόθεο Β’, ο οποίος είναι ένας σπουδαίος, ανοιχτόμυαλος άνθρωπος, αρωγός σε κάθε αξιοπρεπή και ωφέλιμη προσπάθεια. Με έχει βοηθήσει πολύ και τον ευχαριστώ από καρδιάς» λέει ο 46χρονος σήμερα ιερέας.
Ο 10χρονος γιος του
Η Σούζαν Ασμπι, η γυμνάστρια του «Πρωινού καφέ», που επίσης ζει στο νησί μαζί με την κόρη της, τον γνώριζε από τη δεκαετία του ’90 και σήμερα ανήκει στο ποίμνιό του.
Στο πλευρό του ευγενικού παπα-Στρατή βρίσκεται σχεδόν για μια εικοσαετία η σύζυγός του Μαρία Μενεγάκη, που του χάρισε έναν υπέροχο γιο, τον 10χρονο Ευάγγελο.
Το ζευγάρι παντρεύτηκε όταν ο νεαρός μουσικός ήταν 26 χρόνων και δημιούργησε μια πολύ όμορφη οικογένεια.