Ο «θηλυκός Ζαμπίδης», Κάλλια Κουρούνη, σε μια διαφορετική «εξομολόγηση».
Η καθημερινότητά της είναι πάντα «στο κόκκινο». Από την ώρα που θα ξυπνήσει στις 7.00 το πρωί για να κάνει την πρώτη προπόνηση της ημέρας μέχρι που, κατάκοπη και με πόνους σε όλο το σώμα, θα πέσει κουρασμένη στο κρεβάτι της νωρίς το βράδυ. Την έχουν πει «θηλυκό Ζαμπίδη» και όχι άδικα. Η Κάλλια Κουρούνη, αθλήτρια της πυγμαχίας και του kick boxing, είναι πράγματι μια δυναμική γυναίκα: έχει ρίξει «τόνους ξύλο», αλλά έξω από το ρινγκ κυριολεκτικά δεν την αναγνωρίζεις. Η 25χρονη πρωταθλήτρια μιλώντας στην «Εspresso ανέδειξε την άλλη πτυχή του πρωταθλητισμού μέσα από την πορεία της στις πολεμικές τέχνες.
Γεννημένη στη Νίκαια και με καταγωγή από τη Μάνη, πήρε… γονίδια από τον πατέρα της, τον παγκόσμιο πρωταθλητή στην ελληνορωμαϊκή Δικαίο Κουρούνη που έχει φύγει πια από τη ζωή. Ποιος θα το περίμενε όμως ότι αυτή η δυναμική κοπέλα με γροθιά από ατσάλι έχει τελειώσει τη σχολή θεάτρου του Δημήτρη Πιατά και είναι ταυτόχρονα δασκάλα χορού; «Πράγματι μέσα μου νιώθω περισσότερο καλλιτέχνις, γι’ αυτό και αργά ή γρήγορα θα επιστρέψω» μας λέει και αρχίζει να ξετυλίγει το κουβάρι μιας καριέρας που ξεκίνησε κάπως συμπτωματικά: «Με είδε τυχαία ο Γιώργος Μάλλιος, ο οποίος είναι ο θρύλος του kick boxing στην Ελλάδα και από την πρώτη στιγμή μού είπε πως στο πρόσωπό μου βλέπει τον “θηλυκό Ζαμπίδη”. Μέσα σε είκοσι μέρες από τότε που ξεκίνησα έδωσα τον πρώτο μου επαγγελματικό αγώνα στο kick boxing και σε έξι μήνες έγινα μέλος της Εθνικής Ομάδας της Πυγμαχίας, έχοντας τώρα ως μεγάλο στόχο την πρόκρισή μου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016 στη Βραζιλία». Το κοινό της γνώρισμα με τον Ζαμπίδη είναι η… ασέβεια που δείχνει στους αντιπάλους της: «Οπως ο Μιχάλης, έτσι κι εγώ στους περισσότερους αγώνες μου έχουμε κατάληξη το νοκ άουτ».
Η Κάλλια παραδέχεται ότι οι θυσίες που έχει κάνει -και συνεχίζει να κάνει- πολλές φορές την έχουν φέρει στα όρια της απελπισίας, αλλά στο τέλος νικάει πάντα το «θηρίο» που κρύβει μέσα της. «Η πυγμαχία είναι ακόμη σε ερασιτεχνικό επίπεδο, αφού στους αγώνες μας φοράμε κάσκα. Αντίθετα, στο kick boxing τα πράγματα είναι επαγγελματικά. Καθημερινά κάνω προπόνηση έξι με εφτά ώρες, εκτός από τις μέρες που έχω αγώνες και πρέπει να κάνω μία προπόνηση. Κάνω πολλές θυσίες, αλλά νιώθω ευλογημένη που έχω προπονητή δίπλα μου τον κύριο Μάλλιο που μου δίνει πάρα πολλά. Αν δεν είχα αυτό τον άνθρωπο, δεν θα μπορούσα να πετύχω τίποτα. Γιατί είναι τρομερά δύσκολο και ψυχοφθόρο να μην μπορείς να κάνεις διακοπές, να μην μπορείς να φας, να σε παίρνουν οι φίλοι σου να βγεις έξω κι εγώ να τους απαντώ ότι πρέπει να κοιμηθώ στις 9.00 το βράδυ. Ή να είναι Πάσχα κι εγώ να πρέπει να φάω μήλο με τόνο για να προσέξω τα κιλά μου. Πρωταθλητισμός όμως ίσον μοναχισμός. Αυτή η ζωή, του μαχητή, για να γίνει κάποιος νούμερο 1 πονάει, αλλά όταν γεύεται τους καρπούς ξεχνάει τα πάντα. Υπάρχουν πάντως στιγμές που μισείς αυτό που κάνεις για τις τόσες στερήσεις που έχεις».
Πώς όμως την αντιμετωπίζουν οι άντρες με ένα τόσο επίπονο πρόγραμμα; «Νομίζω ότι στα προσωπικά είμαι εντελώς διαφορετική. Είμαι πολύ κλαψιάρα και καμιά φορά τους “ξενερώνω” γιατί περιμένουν να δουν από εμένα μια άλλη εικόνα. Εγώ συνηθίζω να κάνω συλλογή από κούκλες που έκανα από μικρή. Ο προπονητής μου, για παράδειγμα, μετά από κάθε νίκη μού κάνει δώρο μια Βarbie».
Η Κάλλια Κουρούνη δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην παρουσία της πάνω στο ρινγκ: «Είναι αλήθεια ότι θέλω οι αγώνες μου να είναι μια παράσταση. Ολα τα λεφτά μου τα δίνω για ρούχα αγώνων που δημιουργεί γνωστός σχεδιαστής μόδας. Είναι ένα μέρος του παιχνιδιού να δείχνω πάνω στο ρινγκ αθώο και χαζό κοριτσάκι και να παίξω ξύλο σαν άντρας». Τη ρωτάμε αν το ξύλο που «πέφτει» στους αγώνες είναι… αληθινό και μας απαντά: «Και βέβαια πέφτει. Στην πυγμαχία, για παράδειγμα, από μια μπουνιά μπορείς να μείνεις παράλυτος σε όλη σου τη ζωή».
Απόψε ο αγώνας «Gods of War»
Η Κάλλια Κουρούνη δίνει απόψε, στις 20.30 στο κλειστό γήπεδο «Δαΐς» στο Μαρούσι, ένα σπουδαίο παιχνίδι με αντίπαλο τη Ρουμάνα Adriana Tatu στο πλαίσιο της διοργάνωσης «Gods of War», με έπαθλο της Ζώνη της Βραδιάς που θα αναδείξει τη νικήτρια πρέσβειρα του «Gods of War». «Εχω κάνει καλή προετοιμασία και πιστεύω ότι θα νικήσω. Καλώ τους φιλάθλους του αθλήματος -και όχι μόνο- να έρθουν στο γήπεδο και να μου συμπαρασταθούν» μας λέει και όταν τη ρωτάμε ποιοι είναι αντίπαλοί της στις προπονήσεις απαντά: «Παίζω ξύλο με άντρες για να σκληραγωγηθώ. Εχω βάλει αγγελίες για να κάνω προπόνηση με γυναίκες και να δώσουμε φιλικούς αγώνες, αλλά δεν έρχονται». Πώς φαντάζεται όμως τον εαυτό της μετά από λίγα χρόνια; «Επειδή με γοητεύει το θέατρο και ο χορός και νιώθω καλλιτέχνιδα, εκτιμώ πως χρειάζομαι πέντε με έξι χρόνια για να κάνω τον κύκλο μου σε αυτό που υπηρετώ τώρα».
Π. ΚΑΤΩΝΗΣ
