Σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης το νησί που χορεύει εδώ και 15 ημέρες στον εφιαλτικό ρυθμό του Εγκέλαδου, ανασυγκροτεί τις δυνάμεις του για να ξαναρχίσει τη ζωή του.
Σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης το νησί που χορεύει εδώ και 15 ημέρες στον εφιαλτικό ρυθμό του Εγκέλαδου, ανασυγκροτεί τις δυνάμεις του για να ξαναρχίσει τη ζωή του. Μεταξύ Ρίχτερ και αγωνίας, πόνου και ελπίδας, κρύου και ήλιου, αντιμετωπίζει τις αντίξοες συνθήκες με έναν πρωτοφανή -για όποιον δεν γνωρίζει τους Κεφαλλονίτες- «επαγγελματισμό», που κρύβει ψυχραιμία, αλληλοϋποστήριξη, τήρηση των οδηγιών και δύναμη ψυχής. Ανυπομονεί να περάσει στην επόμενη ημέρα, να βρει τις λύσεις, να ξαναφτιάξει αυτό που γκρεμίστηκε, να διορθώσει αυτό που χάλασε. Στήνεται στις ουρές για να δηλώσει τις ζημιές, να βρει φαγητό και νερό, να εξασφαλίσει προσωρινό κατάλυμα ή να βοηθήσει τους συντοπίτες.
Οι πληγωμένοι από την καταστροφική σεισμική ακολουθία «οργανώνουν» το νέο πρόχειρο «σπιτικό» τους (στο γυμναστήριο, στις σκηνές του γηπέδου, στο αυτοκίνητο) και προλαβαίνουν μέσα στο οδυνηρό χάος να βάλουν μια γλάστρα δίπλα στη σκηνή, να δώσουν στο παιδί μια μπάλα να παίξει, να καθησυχάσουν τους ηλικιωμένους και τα μωρά με ένα χαμόγελο, να προσφέρουν έναν καφέ στα φανταράκια και στους πυροσβέστες που κοπιάζουν. Και περιμένουν δίκαιη συμπαράσταση από την Πολιτεία. Γιατί οι Κεφαλλονίτες δεν είναι από εκείνους που κάθονται άπραγοι, αλλά ούτε από αυτούς που ξεχνούν εύκολα. Το λέει και η αγαπημένη τους παροιμία: «Οποιος ξεχνάει τα βάσανά του, τα ξαναπερνάει».
Φωτ.: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΑΣΙΑΣ
