Η Deutsche Welle υπενθυμίζει τον τρόπο με τον οποίο η Κορέα ξεχρέωσε το ΔΝΤ, όταν βρέθηκε σε ανάλογη θέση (το 1998)
Μπορεί στην Ελλάδα να γίνει της… Κορέας; Θα μπορούσε ο ελληνικός λαός να σωθεί από την οικονομική κρίση μόνος του; Οπως αναφέρει η Deutsche Welle, το 1997, στον απόηχο της ασιατικής κρίσης, οι Κορεάτες δώρισαν χρυσά κοσμήματα αξίας αρκετών δισεκατομμυρίων ευρώ στο κράτος για να καταφέρει να πληρώσει το χρέος του προς το ΔΝΤ.
Πριν φτάσουν στο σημείο να εκποιήσουν οι Κορεάτες τα προσωπικά τους αντικείμενα και χρυσαφικά προηγήθηκε η ξαφνική κατάδυση του εθνικού νομίσματος. Η μία μετά την άλλη οι κερδοσκοπικές φούσκες άρχισαν να σκάνε, οι εταιρίες και οι τράπεζες κατέρρευσαν και υπό το βάρος του χρέους πολύς κόσμος βρέθηκε στον δρόμο, χωρίς δουλειά.
Το 1997 το ΔΝΤ, υπό την επιρροή των ΗΠΑ, άναψε το «πράσινο» φως για την εκταμίευση του αστρονομικού ποσού των 53,8 δισεκατομμυρίων ευρώ προς τη χώρα, που βέβαια συνοδευόταν από αυστηρούς όρους, όπως αύξηση επιτοκίων, δημοσιονομική λιτότητα και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Το πρώτο αποτέλεσμα ήταν εμφανές: το ποσοστό της ανεργίας τριπλασιάστηκε αμέσως.
Τον Ιανουάριο του 1998 η κυβέρνηση ζήτησε από τους πολίτες της χώρας να δωρίσουν τα χρυσαφικά τους στο κράτος, έτσι ώστε να βρει χρήματα για να αποπληρώσει το ΔΝΤ. Η απάντηση των πολιτών ήταν άμεση: σε ειδικά σημεία συλλογής χιλιάδες άνθρωποι έδιναν τα οικογενειακά κειμήλιά τους, τις βέρες τους, οτιδήποτε χρυσό αντικείμενο είχαν στην κατοχή τους. Ακόμη και χρυσά μετάλλια και τρόπαια. Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό: μέσα σε λίγους μήνες συγκεντρώθηκε χρυσός περίπου 227 τόνων, που υπολογίστηκε στα 3 δισεκατομμύρια δολάρια. Εκ του αποτελέσματος φαίνεται πως η μαζική δωρεά λειτούργησε θετικά και το κράτος όντως κατάφερε ύστερα από τρία χρόνια να πληρώσει το ΔΝΤ.
Θα μπορούσε κάτι τέτοιο να συμβεί σε άλλες χώρες και εν προκειμένω στην Ελλάδα; Ο οικονομολόγος Ρολφ Λάνγκχαμερ του Ινστιτούτου του Κίελο αναφέρει: «Τα φαινόμενα δεν είναι ομοειδή. Το τρέχον πρόβλημα της Ελλάδας, σε αντίθεση με την Κορέα του 1997, δεν συνεπάγεται έλλειψη συναλλαγματικών αποθεμάτων. Πάντως δεν μπορώ να πω ότι η βασική ιδέα δεν ήταν αρκετά σωστή. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι η μεταφορά χρημάτων από τον ιδιωτικό τομέα στο κράτος για να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του. Η κανονική διαδρομή είναι μέσω της πληρωμής των φόρων. Μια άλλη δυνατότητα θα είναι η ελληνική κυβέρνηση να εισπράξει χρήματα από εκείνους τους πολίτες που έχουν πλεονάζουσες αποταμιεύσεις και να τους πουλήσει ομόλογα».
Χωρίς ξένη βοήθεια
Επίσης ο Κορεάτης καθηγητής πανεπιστημίου Σουνγκ-Σουκ επισημαίνει πως δεν θεωρεί αδύνατον οι Ελληνες να προχωρήσουν σε αυτή τη θυσία. «Οι Ελληνες θα μπορούσαν να λύσουν τα προβλήματά τους δίχως εξωτερική βοήθεια, αν αποφάσιζαν να ενώσουν τις προσπάθειές τους. Εμείς πάντα θέλαμε να λύνουμε τα προβλήματά μας μόνοι μας. Ως εκ τούτου διαμορφώθηκε εντός της χώρας μια δύναμη που ήταν διαποτισμένη από τον εθνικισμό. Κάπως έτσι μπορεί να εξηγηθεί η κίνηση των πολιτών να δωρίσουν τα χρυσαφικά τους».
Η Deutsche Welle σημειώνει πως κάτι παρόμοιο συνέβη στη Γερμανία κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν οι πολίτες πρόσφεραν τα κοσμήματά τους για να χρηματοδοτηθούν τα έργα άμυνας της χώρας. Ηταν ένα πρόγραμμα που έφερε τον ενδεικτικό τίτλο «Εδωσα χρυσό για το σίδηρο». Το σύνθημα έλκει την καταγωγή του από τον 18ο αιώνα, κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Πρωσία και την απελευθέρωση από την ιμπεριαλιστική Γαλλία του Ναπολέοντα.
Ελενα Σολωμού