Η «οδύσσεια» του δασκάλου Αναστάσιου Ζιάσκα, με τους μόνο δύο μαθητές που έκαναν παρέλαση την 28η Οκτωβρίου
Η «οδύσσεια» του δασκάλου Αναστάσιου Ζιάσκα, με τους μόνο δύο μαθητές που έκαναν παρέλαση την 28η Οκτωβρίου
Η εικόνα του δασκάλου με τους δύο -όλους κι όλους- μαθητές του ακριτικού νησιού Αρκιοί να σηκώνουν με υπερηφάνεια τη γαλανόλευκη στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου προκάλεσε συγκίνηση. Κι αν τα βλέμματα στράφηκαν στους μοναδικούς μαθητές, ο νεαρός από τη βόρεια Ελλάδα, που δεν είχε κλείσει ούτε μήνα στο δημοτικό σχολείο του νησιού, είναι… λεβεντιά και αποδεικνύεται σύγχρονος σκαπανέας της εκπαίδευσης!
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΑ ΠΑΠΑΔΑΤΟΥ
Ο 29χρονος Αναστάσιος Ζιάσκας διδάσκει ήδη έξι χρόνια (από το 2009) και στο διάστημα αυτό έχει οργώσει τις σχολικές αίθουσες ανά την Ελλάδα! Κάθε Ιούνιο μένει… άνεργος, αφού είναι αναπληρωτής, και δεν ξέρει τι του επιφυλάσσει η νέα σχολική 
χρονιά. Φέτος, η μοίρα (ή καλύτερα το αρμόδιο υπουργείο) τον έστειλε στους Αρκιούς των 6,7 τ.χλμ., που βρίσκονται βορειοανατολικά της Πάτμου-στον δήμο της οποίας και υπάγονται- και κοντά στο βόρειο άκρο των Λειψών. Η αρχαία Αρκίτις είναι ένα βραχώδες νησί και εκεί τα πάντα είναι… λίγα: το νερό, η βλάστηση, τα σπίτια και οι κάτοικοι, που ανέρχονται σε 44!
Οι μαθητές είναι μόλις δύο αδέλφια, ο Παναγιώτης, που πηγαίνει στην έκτη, και ο Χρήστος στην πρώτη δημοτικού, ενώ ο δάσκαλος (που έγινε ο τρίτος… νέος του μικρού νησιού!) μίλησε στην «Espresso» για τη ζωή του στους Αρκιούς και τα δύο «παιδάκια» του: «Στο νησάκι ήρθα τον Οκτώβριο. Μαθήματα ξεκινήσαμε στις 2 του μήνα, ενώ όλο τον Σεπτέμβριο το σχολείο ήταν κλειστό.
«Σιωπηρές» ασκήσεις
Φυσικά, τα αδελφάκια κάνουν μάθημα στην ίδια αίθουσα. Οταν διδάσκω Γλώσσα ή Μαθηματικά στον έναν, ο άλλος κάνει “σιωπηρές” ασκήσεις και το αντίστροφο, ενώ στα μαθήματα Εικαστικών ή Γυμναστικής γίνεται συνδιδασκαλία. Και τα δύο παιδιά αγαπούν το διάβασμα».
Ο Αναστάσιος Ζιάσκας κατάγεται από την Εδεσσα και έχει έναν αδελφό, στρατιωτικό στο επάγγελμα. Οπως επισημαίνει, κάθε χρόνο στο νησί διδάσκει διαφορετικός δάσκαλος, πάντα αναπληρωτής, και εκφράζει την ελπίδα του να καλυφθούν τα κενά σε διδακτικό προσωπικό με μόνιμους διορισμούς. «Κανονικά πρέπει να υπάρξουν μόνιμοι διορισμοί για να καλυφθούν τα κενά. Είναι διαφορετικό για έναν δάσκαλο να έχει μία οργανική θέση σε ένα μέρος και να ξέρει ότι θα είναι εκεί για κάποια χρόνια κι άλλο κάθε χρόνο να πηγαίνει αλλού. Κάθε Ιούνιο λύεται η σύμβασή μας και μέχρι το επόμενο φθινόπωρο δεν ξέρουμε πού θα μας μεταθέσουν» λέει ο εκπαιδευτικός και περιγράφει τη δική του οδύσσεια: «Πέρυσι ήμουν στη Νέα Πέραμο Αττικής, πρόπερσι στην Κάλυμνο, έχω διδάξει και στην Κομοτηνή! Θα ήθελα κάποια στιγμή να επιστρέψω στον τόπο μου, στην Εδεσσα».
Χωρίς γιατρούς οι 25 κάτοικοι
Περιγράφοντας τη ζωή στους Αρκιούς, αναφέρει ότι οι κάτοικοι τον χειμώνα δεν ξεπερνούν τους 25, ενώ τη θερινή σεζόν, που ανοίγουν τα τουριστικά μαγαζιά τους, σχεδόν διπλασιάζονται: «Ο ελεύθερος χρόνος μου περνά με λογοτεχνικά βιβλία, πεζοπορία και τρέξιμο. Είμαστε φίλοι με έναν κάτοικο στην ηλικία μου, που είναι συμβασιούχος της ΔΕΗ. Αυτός, ακόμα ένας κι εγώ είμαστε οι μόνοι νέοι στο νησί, ενώ οι δύο μαθητές μου και τα τρία μεγαλύτερα αδέλφια τους είναι τα μοναδικά παιδιά»!
Εξηγεί ότι τα τρία μεγαλύτερα αγόρια της οικογένειας δεν συνέχισαν το σχολείο όταν τέλειωσαν το δημοτικό, καθώς στο νησί δεν υπάρχουν γυμνάσιο και λύκειο: «Ακολούθησαν την κτηνοτροφία, βοηθώντας τον πατέρα τους ο οποίος εκτρέφει πρόβατα και κατσίκια». Σύμφωνα με τον εκπαιδευτικό, η παντελής έλλειψη γιατρών στο νησί αποτελεί το μέγιστο πρόβλημα, ωστόσο υπάρχει ελικοδρόμιο.
