Ο Κώστας Τασούλας «κλείνει» τελευταίος την πόρτα του γαλάζιου «κάστρου» που βάζει… λουκέτο.
Στις αρχές Νοεμβρίου, στο κτίριο της Ρηγίλλης 18, όπου στέγασε τη Νέα Δημοκρατία επί 38, χρόνια μπαίνει λουκέτο. Ο τελευταίος ένοικός του, ο Κώστας Τασούλας, θα παραδώσει σαν έτοιμος από καιρό τα κλειδιά του ιστορικού οικήματος στη Γεωπονική Σχολή Αθηνών, στην οποία ανήκει το κληροδότημα. Ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής είναι έτοιμος να μετακομίσει μαζί με τους συνεργάτες του στα γραφεία του κόμματος στη λεωφόρο Συγγρού και να κλείσει έτσι και το τελευταίο συμβολικό οχυρό που συνέδεε το κόμμα με τις χωροταξικές καταβολές του. Η συγκίνηση… κόβει βόλτες αυτές τις ημέρες στο παλιό νεοκλασικό, όπου το προσωπικό συγκεντρώνει σε κούτες όλα τα αντικείμενα και τα βιβλία που θα μεταφερθούν, ώστε να ολοκληρωθεί η μετακόμιση το συντομότερο δυνατόν. «Εγώ εδώ ήρθα για να φύγω και όχι για να μείνω» λέει με υποδόριο αυτοσαρκασμό ο κ. Τασούλας που ανέλαβε τα ηνία του Ινστιτούτου τον περασμένο Ιούλιο.
Από τις πρώτες κιόλας ημέρες που εγκαταστάθηκε στο γραφείο που έχει φιλοξενήσει όλους του προέδρους της «γαλάζιας» παράταξης ήρθε αντιμέτωπος με την αναπόφευκτη πραγματικότητα και τα ανυπέρβλητα, όπως αποδείχθηκε, προβλήματα. Μετά τις περικοπές της επιχορήγησης από 2.000.000 ευρώ, που ήταν τις «χρυσές εποχές», στα 400.000 ευρώ, κάποια στιγμή μοιραία τα έξοδα ξεπέρασαν τα έσοδα. Οι ενοικιαστές χρωστούσαν στον ιδιοκτήτη πάνω από δέκα ενοίκια, ενώ οι υπάλληλοι ήταν απλήρωτοι κάμποσους μήνες. Μόλις χθες οι εργαζόμενοι πήραν το δώρο του καλοκαιριού, ενώ είχαν να πληρωθούν από τον Ιούνιο. Προκειμένου λοιπόν να συμμαζέψει την κατάσταση, ο νέος πρόεδρος του Ινστιτούτου ήρθε σε συνεννόηση με το κόμμα και το Μαξίμου και η απόφαση -έστω με βαριά καρδιά- ελήφθη.
Αλλωστε, όπως επισημαίνουν ρεαλιστικά και οι τρεις πλευρές, «η έξοδος του Ινστιτούτου από την οικονομική κρίση είναι πιο σημαντική από τη διατήρηση του συναισθηματικού δεσμού με το κτίριο». «Δεν μπορείς να κάνεις ημερίδες και εκδηλώσεις για την έξοδο της χώρας από την κρίση κι εσύ να είσαι βουτηγμένος στα χρέη και τη δυσπραγία» σχολιάζει εύστοχα ο Κώστας Τασούλας όταν τον ρωτάμε για τα σχέδιά του και συμπληρώνει, όπως κάθε κλασικός νοικοκύρης Ηπειρώτης: «Δεν θα κάνω καμία εκδήλωση αν προηγουμένως δεν ξοφλήσουμε τα πάντα. Το μεγαλύτερο σχέδιό μου είναι να νοικοκυρέψω το Ινστιτούτο, να κάνουμε δραστικές περικοπές στα έξοδα και μετά, από ιδέες και σχέδια… άλλο τίποτα».
Με τη μεταστέγαση, όπως υπολογίζει, εξοικονομείται άμεσα ένα μεγάλο ποσό, καθώς μόνο το ενοίκιο είναι 10.000 ευρώ, ενώ μαζί με τους λογαριασμούς απαιτούνται 15.000 ευρώ μηνιαίως. Οταν τον ρωτάμε τι απαντά σε εκείνους που πιθανόν τον κατηγορήσουν πως φεύγοντας από αυτό το κτίριο κόβονται οι δεσμοί με το παρελθόν του κόμματος που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, απαντά με την παροιμιώδη ετοιμότητά του: «Ας μου δίναν 15.000 ευρώ τον μήνα αυτοί που θα το πουν και εγώ θα μείνω εδώ για πάντα». Συνοφρυώνεται πάντως όταν η κουβέντα γυρίζει στους ιστορικούς συμβολισμούς. Και μας λέει με αυστηρό τόνο: «Η Ν.Δ. ιδρύθηκε από τον Καραμανλή και καθορίστηκε από τον Καραμανλή, πολιτικά και ιστορικά. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με διευθύνσεις, έχει σχέση με το ακλόνητο εθνικό και ιστορικό κύρος που απολαμβάνει ο ιδρυτής της στη χώρα μας και διεθνώς. Απεναντίας, όσοι ταυτίζουν μια τέτοια ιστορική φυσιογνωμία με ένα κτίριο, άθελά τους προφανώς μικραίνουν το εύρος αυτής της φυσιογνωμίας».
Ο «ιδιοκτήτης» έλαβε πριν από λίγες ημέρες έξι από τα χρωστούμενα μηνιάτικα και θα εξοφληθεί και για τα άλλα μισθώματα μέσα το επόμενο διάστημα. Οπως διευκρινίζει στην «Espresso της Κυριακής» ο Γιαννιώτης πολιτικός: «Θα μείνουν μόνο συναισθηματικές εκκρεμότητες και όχι οικονομικές. Αυτό το κτίριο δεν αρκούσε ποτέ. Απόδειξη ότι τρία χρόνια πριν, το κόμμα ήταν μοιρασμένο σε δέκα-δώδεκα κτίρια. Η μεταφορά των κεντρικών γραφείων στη Συγγρού το 2011 από τον Αντώνη Σαμαρά έθεσε τέρμα σε αυτό το καθεστώς, με εξαίρεση το “φρούριο της Ρηγίλλης” που έπεσε τελευταίο. Αυτά τα 38 χρόνια η έκφραση “Ρηγίλλης” είναι ταυτισμένη με τη Ν.Δ. και θα είναι έτσι και μετά τη μετακόμιση. Μοιραία όλα τα πράγματα έχουν μια αρχή κι ένα τέλος. Αλλά, όπως σας είπα, οι αναμνήσεις και η Ιστορία δεν έχουν τέλος».
Ο Κώστας Τασούλας λοιπόν είναι το στέλεχος που του έλαχε ο άχαρος κλήρος να κλείσει τελευταίος την πόρτα που άνοιξε το 1974 ο τότε διευθυντής της Ν.Δ. Τιμολέοντας Λούης. Μόλις τρεις μήνες από την ημέρα που ανέλαβε πρόεδρος του Ινστιτούτου Κωνσταντίνος Καραμανλής, παραδίδει τα κλειδιά του νεοκλασικού κτιρίου, κάτι που αποτελεί προϋπόθεση για την ίδια την επιβίωση του Ινστιτούτου. Κάποιοι λένε πως σε έναν τόπο με βραχεία μνήμη, ίσως η λήθη ξεπεραστεί από την ίδια την Ιστορία…
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΚΙΚΑ – ΦΩΤ.: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΛΦΟΜΗΤΣΟΣ