O Στράτος Διονυσίου (φέτος συμπληρώνονται ογδόντα χρόνια από τη γέννησή του) ξεκίνησε από τη Νιγρίτα Σερρών για να βρεθεί μετά στις πίστες και στα στούντιο κορυφαίων δισκογραφικών εταιριών
Φωνή βραχνή, στιβαρή και αψεγάδιαστη. Ερμηνείες δωρικές και εκφραστικές. Ετσι τραγουδούσε ο μεγάλος Στράτος Διονυσίου, ο μόρτης του λαϊκού πενταγράμμου που κατάφερε να κάνει ακόμη και τους μουσικούς του αντίζηλους να του βγάλουν το καπέλο.
Με αφορμή τη συμπλήρωση των 80 ετών από τη γέννησή του η «Espresso» παρουσιάζει όλες τις μεγάλες επιτυχίες του αξέχαστου τραγουδιστή μέσα από μια μοναδική προσφορά που συνοδεύει την έκδοση της εφημερίδας. Το Σαββατοκύριακο θα δοθούν και τα τρία cd, τα οποία περιλαμβάνουν συνολικά 45 επιτυχίες του αξέχαστου ερμηνευτή που έφυγε νωρίς, στα 55 του μόλις χρόνια, αφήνοντας τεράστια μουσική παρακαταθήκη.
Ο σπουδαίος λαϊκός ερμηνευτής γεννήθηκε στη Νιγρίτα Σερρών στις 8 Νοεμβρίου 1935, σε μια οικογένεια βιοπαλαιστών με καταγωγή από τη Μικρά Ασία.
Ζώντας στο πετσί του -όπως και τόσοι Ελληνες την περίοδο εκείνη- την προσφυγιά, τον πόλεμο και την Κατοχή- ο μικρός Στράτος μαζί με την οικογένειά του μετακομίζει το 1947 στη Θεσσαλονίκη. Στη συμπρωτεύουσα θα δεχτεί και το πρώτο «χτύπημα» της μοίρας, όταν έναν χρόνο αργότερα από την άφιξή του στην πόλη χάνει τον πατέρα του.
Η ανάγκη να συντηρήσει τη φαμίλια του αναλαμβάνοντας τα οικονομικά βάρη τον ωριμάζει πρόωρα. Βγαίνει νωρίς στο μεροκάματο και εργάζεται πότε πουλώντας κουλούρια και πότε στις οικοδομές ρίχνοντας μπετά. Στην καρδιά του πάντα όμως σιγοκαίει ο πόθος του τραγουδιού. Ονειρεύεται να βρεθεί στο πάλκο και να τραγουδήσει. Γι’ αυτό και δεν αργεί να το τολμήσει. Μετά τον γάμο του με τη Γεωργία Λαβένη -με την οποία αποκτά τέσσερα παιδιά, τον Αγγελο, την Τασούλα, τον Στέλιο και τον Διαμαντή- ο Στράτος ξεκινάει δειλά δειλά να εμφανίζεται σε μικρά μαγαζιά της πόλης του. Η πρώτη δουλειά του ως επαγγελματίας τραγουδιστής ήταν στο κέντρο Φαρίντα της συμπρωτεύουσας.
Η βαθιά μπάσα φωνή του και οι δωρικές ερμηνείες του τον κάνουν σύντομα να ξεχωρίσει. Με παρότρυνση φίλων και συναδέλφων του αποφασίζει να κατέβει στην Αθήνα αναζητώντας και εκείνος μια θέση ανάμεσα στα υπόλοιπα μεγαθήρια της μουσικής που μεσουρανούσαν. Μεταξύ αυτών ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο Μανώλης Αγγελόπουλος, ο Πάνος Γαβαλάς.
Στο περίφημο Καφενείο των μουσικών στην οδό Σατωβριάνδου ο Στράτος Διονυσίου γνωρίζει την Καίτη Γκρέυ. Μεγάλο όνομα ήδη εκείνη, του προτείνει να τραγουδήσουν μαζί στον Αστέρα της Κοκκινιάς. Οι εμφανίσεις τους γνωρίζουν επιτυχία, όπως και ο πρώτος δίσκος 45 στροφών του Διονυσίου με το τραγούδι «Δεν είμαι ένοχος», σε στίχους Χρήστου Κολοκοτρώνη και μουσική Σταύρου Χατζηδάκη.
Ακολουθεί το συμβόλαιο με την Columbia και οι επιτυχίες «Δεν με πόνεσε κανείς», «Γη ποτισμένη με ιδρώτα» (διασκευή του Μπάμπη Μπακάλη από το ινδικό τραγούδι «Puniya mein hum aaye hain» που τραγουδήθηκε στην ταινία «Mother India»), «Το ηλεκτρόφωνο», «Φύγε φύγε». Συνεργάζεται με τον Βασίλη Τσιτσάνη, τον Μανώλη Χιώτη, τον Απόστολο Καλδάρα και στη συνέχεια με τον σπουδαίο Ακη Πάνου. Εκείνος του γράφει μεγάλες επιτυχίες που περνούν στη σφαίρα της μουσικής αθανασίας. «Και τι δεν κάνω», «Γιατί καλέ γειτόνισσα», «Του κόσμου το περίγελο», «Στον σταθμό του Μονάχου», «Εγώ καλά σου τα ‘λεγα», «Ηταν ψεύτικα». Την περίοδο αυτή εμφανίζεται στο πάλκο του νυχτερινού κέντρου ΣΟΥ-ΜΟΥ, όπου τον ακούει ο Μίμης Πλέσσας και του γράφει το 1970 το βαρύ ζεϊμπέκικο «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου».
Η εξαιρετική ερμηνεία του σε αυτό το κομμάτι που γράφτηκε για την ταινία του Νίκου Φώσκολου «Ορατότης μηδέν» αφήνει εποχή. Η παθιασμένη φωνή του Διονυσίου μαζί με τη φλογερή παρουσία του Νίκου Κούρκουλου -το τραγούδι ακούγεται στη σκηνή που ο πρωταγωνιστής βάζει φωτιά και καίει όλα τα πράγματά του- καθιστούν το κομμάτι αθάνατο. Η πορεία του συνεχίζει να είναι ανοδική. Οι επιτυχίες όπως «Αγάπη μου επικίνδυνη», «Ο παλιατζής», «Αφιλότιμη», «Ο κουμπαράς» αλλά και «Χτες το βράδυ στην ταβέρνα» ακούγονται από τη δική του μελαγχολική φωνή. Ακόμη και ο Στέλιος Καζαντζίδης, ένας από τους μεγάλους μουσικούς του αντιπάλους, παραδεχόταν το μεγαλείο του συναδέλφου του.
Οι επιτυχίες
Αλλο ένα χαρακτηριστικό γνώρισμά του ήταν ότι κατάφερνε να κάνει τα τραγούδια του επιτυχίες πρώτα στα μαγαζιά όπου εμφανιζόταν και κατόπιν στους δίσκους που ηχογραφούσε.
Το 1977, ύστερα από μια μικρή αποχή λόγω προβλημάτων του με τη Δικαιοσύνη, επιστρέφει θριαμβευτικά στη δισκογραφία με το τραγούδι «Αποκοιμήθηκα» που έγραψε ο καλός του φίλος Τόλης Βοσκόπουλος. Το 1979 περνάει τις πύλες της δισκογραφικής εταιρίας Minos με αίτημα την κυκλοφορία ενός δίσκου. «Εγώ θα έρθω στη Minos, θες δεν θες. Και όχι μόνο θα έρθω, αλλά μαζί θα ξανακάνουμε επιτυχίες!» είχε πει τότε ο ερμηνευτής στον ιδιοκτήτη της εταιρίας Μάκη Μάτσα, όπως αναφέρεται στη βιογραφία του δεύτερου που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό. Η επιμονή του τελικά τον δικαίωσε.
Ο δίσκος του «Υποκρίνεσαι» μέσα σε λίγους μήνες ξεπέρασε τις 100.000 πωλήσεις, ενώ ακολούθησαν επιτυχίες όπως «Τα μάζεψα τα πράγματα», «Τα πήρες όλα κι έφυγες», «Ενα λεπτό περιπτερά».
Τη δεκαετία του ’80 ο λαϊκός βάρδος γνώρισε την απόλυτη καταξίωση. Οι «χρυσές» συνεργασίες του με τους Τάκη Σούκα, Θανάση Πολυκανδριώτη, Τάκη Μουσαφίρη, Χρήστο Νικολόπουλο, Λευτέρη Παπαδόπουλο έδωσαν μουσικά διαμάντια, μεταξύ των οποίων τα «Ποιος το είπε για τους μάγκες», «Ακου, βρε φίλε», «Τελειώσαμε», «Και λέγε λέγε», «Της γυναίκας η καρδιά», «Λέγε με παλιόπαιδο», «Ο Σαλονικιός», «Με σκότωσε γιατί την αγαπούσα».
Στα τέλη του ’80 ο λαϊκός βάρδος αποφασίζει να ανοίξει το δικό του μαγαζί. Εξω από τον Στράτο, όπως είχε ονομάσει το καλλιτεχνικό στέκι του που βρισκόταν στην οδό Φιλελλήνων, δημιουργούνταν κάθε βράδυ ουρές από ανθρώπους που ήθελαν να ακούσουν τον σπουδαίο τραγουδιστή που άνοιξε τον δρόμο σε πολλούς νεότερους συναδέλφους του.
Στις 11 Μαΐου 1990, σε ηλικία μόλις 55 ετών, ο Στράτος Διονυσίου άφησε την τελευταία του πνοή από ρήξη ανευρύσματος κοιλιακής αορτής. Στην κηδεία του στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών χιλιάδες άνθρωποι βουρκωμένοι και συγκινημένοι τον αποχαιρέτησαν μην μπορώντας να πιστέψουν ότι ο Στράτος, που λίγες ώρες νωρίτερα ήταν στο στούντιο προετοιμάζοντας τον νέο δίσκο του, «έφυγε»…