Ο Σπύρος Φωκάς, που αποκαλύπτει ότι δεν έκανε παιδιά από επιλογή, μιλά για τις συνεργασίες του με τους θρύλους του Χόλιγουντ και την καριέρα του σε Ιταλία και Αμερική
Ο ξένος Τύπος είχε συγκρίνει τη γοητεία του με εκείνη του Αλέν Ντελόν. Οι χολιγουντιανές ιστορίες που έχει να διηγηθεί σίγουρα δεν χωράνε σε τρεις σελίδες. Σκεπτόμενη αυτό έφτασα στο θέατρο Ελπίδα κοντά στην πλατεία Βικτωρίας με τις ερωτήσεις να στήνουν ήδη τρελό χορό στο κεφάλι μου, για να βρεθώ μπροστά σε μια καθημερινή οικογενειακή εικόνα στον πεζόδρομο της Σμύρνης, που μου έδιωξε κάθε ενδοιασμό για το πώς φέρονται by the book σε έναν μεγάλο σταρ.
ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΡΙΑ ΑΝΔΡΕΟΥ
Φωτό: Δημήτρης Γκολφομήτσος
Η γυναίκα του Λίλιαν με μια στοργική κίνηση του έριχνε το μπουφάν στην πλάτη, ενώ η θετή κόρη του τού έφερνε μία κούπα με καφέ. Οταν δε ο ίδιος -θρύλος στα μάτια μου- μου έσφιξε δυνατά το χέρι και είπε «καλώς το κορίτσι, έχουμε πολλά να πούμε», κατάλαβα τι σημαίνει να είσαι αληθινός σταρ. Ο προσωπικός του φίλος και ηθοποιός Μανώλης Δεστούνης είχε φροντίσει το σκηνικό για τη φωτογράφιση.
Το κουβάρι μιας κινηματογραφικής ζωής ξετυλίχτηκε μέσα σε δύο ώρες φιλικής κουβέντας, με τον Σπύρο Φωκά να μου αποκαλύπτει πώς στην έρημο Ουαρζαζάτ έπεισε τον Μάικλ Ντάγκλας να πάνε να δουν χορό της κοιλιάς και πώς ο Σιλβέστερ Σταλόνε στο Ισραήλ κοιμόταν μόνο τρεις ώρες την ημέρα και τις άλλες γυμναζόταν με όργανα άθλησης που έφερε από την Αμερική με ειδικά ναυλωμένο αεροπλάνο!
Σε κάθε διάλειμμα της συνέντευξής μας ο Σπύρος Φωκάς αγκάλιαζε τη γυναίκα του, έκανε αστεία με την κόρη του, δεν παραπονέθηκε ούτε μια στιγμή για τις πολλές φωτογραφίες που του βγάλαμε. Ευθυτενής, λαμπερός, διαχρονικά γοητευτικός, ευγενικός, με σπινθηροβόλο βλέμμα και αίσθηση του χιούμορ, ευχαρίστησε τη γυναίκα του για τις σπάνιες φωτογραφίες από το προσωπικό του αρχείο που διάλεξε για τη συνέντευξή μας και έφερε σε έναν φάκελο μαζί του αποκλειστικά για την «Εspresso», όπως μας τόνισε.
Το παρελθόν
«Στο παρελθόν έχω κάνει τρεις γάμους και χώριζα πάνω στη δεκαετία. Ο τέταρτος θα είναι μέχρι το τέλος» μου λέει συνωμοτικά. Στα χέρια του παίρνει μια φωτογραφία που απεικονίζει τη μάνα του, μια κυρία με λευκά ρούχα να τον κρατά από το χέρι. Εκείνος, αγοράκι με κοντά παντελονάκια, περπατά μαζί της. Είναι η μοναδική στιγμή που το λαμπερό βλέμμα του θολώνει. Δάκρυα ανεβαίνουν στα μάτια του, καθώς αναπολεί τη βόλτα που ξεκίνησε από την Πάτρα για να συνεχιστεί στο πλατό του σκηνοθέτη Φραντσέσκο Ρόσι στην Ιταλία, που τον ξεχώρισε μέσα σε 600 άνδρες με τη χαρακτηριστική φράση που ακόμη βουίζει στα αυτιά του: «Αυτός είναι»!
«Ο Θεός μού έφερε μια «έτοιμη» κόρη, την Κωνσταντίνα (μια κούκλα 27 ετών), που της χάρισα και το επίθετό μου»
Πού γεννηθήκατε;
Είμαι Πατρινός. Γεννήθηκα στις 17 Αυγούστου και είμαι κοντά στα 78 μου χρόνια.
Οι γονείς σας με τι ασχολούνταν;
Η μητέρα μου έκανε την πιο σπουδαία δουλειά. Φρόντιζε τον άνδρα και τα δύο παιδιά της. Εμενα και τον αδελφό μου. Θεωρώ ότι θα έπρεπε να υπάρχει σχολείο γονέων. Αν δεν έκανα παιδιά στη ζωή μου, έγινε από επιλογή. Παρόλο που πραγματοποίησα τρεις γάμους σε νεαρή ηλικία. Είχα συνείδηση όμως. Ηθελα να ήμουν καλός μπαμπάς και σκεφτόμουν: «Ρε, Σπύρο, σε τι κόσμο θα φέρεις το παιδί σου; Που θα έρθει αυτή η ψυχή;» Είχα έναν πατέρα άρχοντα. Δούλευε ταξιδιωτικός πράκτορας. Τότε έφευγαν μετανάστες για την Αμερική και από τον πατέρα μου βοηθήθηκαν χιλιάδες.
Μιλάτε με θαυμασμό. Τι θυμάστε πιο έντονα από εκείνον;
Το έλεγε η καρδιά του. Μέχρι και παπά έκρυψε στο πατάρι του μπάνιου στην Πάτρα στον Εμφύλιο. Δεν μας έλειψε τίποτα. Και όταν μετακομίσαμε στην Αθήνα, στο Παγκράτι, προσέλαβε καθηγήτρια αγγλικών για να μας κάνει ιδιαίτερο στην οικία μας. Ο πατέρας μου, ο Μιχάλης μου, ποτέ μα ποτέ δεν μου είπε τι δουλειά να κάνω. Είχε έναν φίλο ηθοποιό που τον εκτιμούσε και, όταν του είπε εκείνος ότι ο γιος του έχει ταλέντο στην υποκριτική, μου έδωσε την ευχή του.
Πώς αντέδρασαν οι γονείς σας όταν πήρατε την απόφαση να γίνετε ηθοποιός σε μια τέτοια συντηρητική εποχή;
Ο πατέρας μου με καμάρωνε για την πορεία μου στον κινηματογράφο, αν και η μητέρα μου ταξίδευε στο εξωτερικό για να με δει. Δεν έχανε ταινία μου. Μπορεί να την έβλεπε και δέκα φορές. Οταν ήμουν στο ζενίθ της καριέρας μου στην Ιταλία και δεν πρόλαβα να έρθω στην κηδεία του πατέρα μου, έγινα χάλια. Επειτα από δύο χρόνια έφυγε και η Βασιλική μου. Πήγε να τον συναντήσει. Μεγάλος έρωτας.
Παρά τους πολλούς γάμους σας, ο Θεός δεν σας έφερε ένα παιδάκι αλλά σας έδωσε μία κόρη με άλλον τρόπο…
Στον τέταρτο γάμο μου λοιπόν ευτύχησα και ο Θεός μού έφερε μια «έτοιμη» κόρη. Μια 27χρονη κούκλα, πολυτάλαντη – είναι χορεύτρια, ηθοποιός και διαιτολόγος. Την Κωνσταντίνα μου. Της έδωσα και το επώνυμό μου για τη μεγάλη αγάπη που της τρέφω και η οποία προέρχεται από τα συναισθήματά μου για την τέταρτη σύζυγό μου, την όμορφη Λίλιαν, έναν σπουδαίο άνθρωπο και εξαιρετική ηθοποιό. Εδώ και οκτώ χρόνια από τότε που γνωριστήκαμε πατώντας το ίδιο σανίδι σε μια θεατρική παράσταση τα συναισθήματά μου φουντώνουν.
Ζείτε μαζί με την κόρη σας;
Ναι. Η Κωνσταντίνα είναι η κόρη της Λίλιαν από τον πρώτο της γάμο. Ζούμε όλοι στο ίδιο σπίτι στην Πετρούπολη, αν και η μικρή έμενε μόνη της αρχικά. Με το που παντρεύτηκα τη μαμά της ήθελε να έρθει κοντά μας. Τώρα νιώθουμε τι σημαίνει δεμένη οικογένεια. Ζεστασιά. Πώς ο ένας προστατεύει τον άλλον με συμβουλές και φροντίδα. Το 2013 παντρευτήκαμε με πολιτικό γάμο με τη Λίλιαν -δεν ήθελα άλλο να την εκθέτω-, γιατί στην Ελλάδα κυριαρχεί το κουτσομπολιό. Εγώ τους είχα εξαντλήσει τους θρησκευτικούς γάμους (γέλια), ενώ εκείνη θα μπορούσε να κάνει ακόμη έναν.
Πώς μπήκε η υποκριτική στο αίμα σας; Είχατε ποτέ το «ψώνιο»;
Δεν είχα ποτέ το «ψώνιο» να γίνω ηθοποιός αλλά, όπως σας είπα, ο πατέρας μου είχε έναν καρδιακό φίλο ηθοποιό που με πήγε στον σκηνοθέτη Ανδρέα Λαμπρινό. Με τον Ανδρέα έκανα την πρώτη μου ταινία, παλικαράκι ακόμη. Ο πατέρας μου με ρώτησε: «Το γουστάρεις αυτό που θα κάνεις ή από υποχρέωση θα πας;» Του λέω «το θέλω πατέρα». «Αντε, πήγαινε» μου απάντησε.
Είχατε συνειδητοποιήσει τη γοητεία που εκπέμπατε;
Η γενιά μου τότε έβγαλε αρκετούς αρρενωπούς άνδρες. Αρα δεν είχα ιδέα της γοητείας μου. Αλήθεια πού είναι σήμερα ένας Δημήτρης Παπαμιχαήλ; Νίκος Κούρκουλος; Γιώργος Φούντας; Υπάρχει ένας Μάνος Κατράκης; Ενας Αλέκος Αλεξανδράκης; Εχει βγει από τότε πιο αριστοκρατικός άνδρας στο ελληνικό σινεμά; Ηταν για μένα πάντα ο κύριος Αλεξανδράκης. Υπάρχει ακόμη ένας γοητευτικός, ο Γιάννης Φέρτης, που βρίσκεται πάνω στο σανίδι, αλλά και ο καταπληκτικός Ανδρέας Μπάρκουλης.
Η γενιά μου έβγαλε αρρενωπούς άνδρες. Πού είναι σήμερα ένας Παπαμιχαήλ, Κούρκουλος, Φούντας, Κατράκης; Εχει βγει από τότε πιο αριστοκρατικός άνδρας από τον Αλέκο Αλεξανδράκη;
Η πρώτη ταινία σας ποια ήταν;
Το «Ματωμένο Ηλιοβασίλεμα», μια ταινία- ποίημα του Ανδρέα Λαμπρινού. Με πήγε στις Κάννες το 1959. Στη Γαλλία καθίσαμε μαζί με έναν άλλο ωραίο Ελληνα ηθοποιό, τον Κώστα Κακκαβά, για τρεις μήνες. Κάναμε ντόλτσε βίτα. Από τις Κάννες γυρίζω στη Ρώμη.
Στην Αθήνα η φοβερή Κούλα Παπαγεωργίου, εκδότρια του περιοδικού «Θησαυρός», δίνει κάποιες φωτογραφίες μου με φόντο τη θάλασσα σε μια φίλη της, τη Μάνια, η οποία εργαζόταν στο μεγαλύτερο σινεμά του κόσμου: το ιταλικό. Πολλά στη ζωή μου έγιναν και από τύχη.
Πήγατε σε ατζέντηδες στην Ιταλία;
Στο εξωτερικό δουλειά χωρίς ατζέντη δεν γίνεται. Πηγαίνω να δω τον ατζέντη μου στην Ιταλία και αυτός μένει στήλη άλατος. Παίρνει τηλέφωνο τον πατριάρχη του ιταλικού σινεμά, τον σκηνοθέτη Φραντσέσκο Ρόσι, και του λέει: «Σου φέρνω ένα φαινόμενο». Πάμε να δούμε τον Ρόσι στην ταινία που γύριζε, και αυτός σταματά το πλάνο και λέει: «Αυτός είναι! Ελα εδώ, ρε παιδί μου, σ’ έψαχνα ανάμεσα σε 600 άνδρες». Τόσους είχε δει. Ο διευθυντής παραγωγής με πήρε από κοντά και μου είπε: «Να είσαι καλά, αγόρι μου. Μου έβγαλε την ψυχή». Εμαθα τα ιταλικά τάχιστα σαν μητρική μου γλώσσα. Κάναμε μαζί την ταινία «Θάνατος ενός φίλου».
Και οι κριτικές που εισπράξατε;
Η ταινία αυτή χαρακτηρίστηκε ανήθικη. Λογοκρίθηκε. Ο παραγωγός έκανε επίτηδες μια προβολή και κάλεσε όλη την Ευρώπη. Τελειώνει η προβολή και με χτυπάει ο Μικελάντζελο Αντονιόνι στον ώμο και μου λέει «Molto bravo». Μετά ήρθε ο Φεντερίκο Φελίνι, ο Τζοακίνο Ροσελίνι και άρχισαν να τρέμουν τα πόδια μου. Σηκώθηκα και έφυγα από το άγχος. Δεν ήμουν και ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι.
Πόσα χρόνια ζήσατε στην Ιταλία;
Δεκαπέντε και έκανα συνολικά 50 ταινίες. Μεγάλη επιτυχία γνώρισα και στην ταινία «Ο Ρόκο και τα αδέρφια του» του Λουκίνο Βισκόντι με τους Κατίνα Παξινού, Κλαούντια Καρτινάλε, Αλέν Ντελόν.
Τραβούσατε όμως τους Ιταλούς σαν να είχατε μαγνήτη, σωστά;
Μιλάς με έναν άνθρωπο που καλοκοιτάζεται στον καθρέφτη κάθε τέσσερα χρόνια. Στην Ιταλία ήταν λίγο «ορφανοί» από άνδρες που είχαν μια θεωρία, ένα παρουσιαστικό όπως εγώ. Επίσης έμαθα ιταλικά μέσα σε οκτώ μήνες. Τόσο καλά, που θα μπορούσα να δώσω διάλεξη.
Οχι για να φλερτάρω κοπέλες. Αν και οι γυναίκες ηθοποιοί τότε στην Ιταλία ήταν τεράστιες σταρ: Σοφία Λόρεν, Λουτσία Μποζέ. Εγώ τι ήμουν μπροστά τους; Τίποτα! Μου έφτανε το γεγονός ότι η ιταλική εφημερίδα «Ιλ Μεσαντζέρο» έγραψε: «Η καινούργια φάτσα του σινεμά είναι πολύ καλή». Εκείνος που το έγραψε δεν ήταν τυχαίος αλλά κριτικός και μέλος στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βενετίας.
Το κεφάλαιο «γάμοι» πώς ξεκίνησε για εσάς;
Γυρίζω στην Ελλάδα για να υπηρετήσω την πατρίδα, 26 μήνες. Ημουν στα σύνορα και στην ΥΕΝΕΔ. Τα λεφτά που είχα βγάλει στο εξωτερικό φαγώθηκαν. Επρεπε να πάω πάλι έξω να δουλέψω. Αλλά ερωτεύτηκα, παντρεύτηκα μια πατριώτισσα: την ηθοποιό Νία Λειβαδά. Ηταν στον χορό του αρχαίου θεάτρου μαζί με τη Μαίρη Χρονοπούλου και τη Μάρω Κοντού. Την ακολουθούσα και εγώ στην Επίδαυρο για να δω τα «θηρία» Παξινού, Μινωτή, Συνοδινού.
«Πήγα τον Μάικλ Ντάγκλας σε μαγαζί με belly dancers στην έρημο Ουαρζαζάτ και έγινε πραγματικός χαμός»
Και οι άλλες γυναίκες που ακολούθησαν πώς ήρθαν στη ζωή σας;
Ο κάθε γάμος μου κρατούσε 10 χρόνια. Ημουν σε όλες πιστός. Και όλες τις παντρεύτηκα από έρωτα. Τη δεύτερη γυναίκα μου, τη Βέτα την αεροσυνοδό, τη γνώρισα από κοινή παρέα. Η τρίτη μου σύζυγος ήταν Ελληνοαμερικανίδα, η Ρενέ Πάππας, είχε διατελέσει και καλλιτεχνική διευθύντρια στο Φεστιβάλ Ολυμπίας. Οι Ελληνοαμερικανίδες είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί. Δεν είναι ούτε Αμερικανίδες ούτε Ελληνίδες. Φρικτά όντα (γέλια).
Η μητέρα της τρίτης μου γυναίκας, όταν τη ρωτούσαν οι φίλοι της τι δουλειά κάνω, έλεγε «movie star». Οταν τσακωνόμασταν με την κόρη της, στην ίδια ερώτηση απαντούσε «πορνοστάρ». Είχαμε διαφορές. Την τέταρτη τη γνώρισα στο θέατρο και είναι η κυρία μου: η Λίλιαν Παναγιωτοπούλου. Ενα καταπληκτικό κορίτσι, που έπρεπε να αποκαταστήσω. Οι άνδρες είμαστε γεννημένοι λίγο αλήτες. Χρειαζόμαστε όμως μια φωλιά, ένα λιμάνι. Ε, λοιπόν, βρέθηκε το λιμάνι μου.
Και ύστερα ήρθε το Χόλιγουντ…
Από έναν ατζέντη στο Λονδίνο. Εψαχναν έναν ηθοποιό να υποδυθεί κάποιον ηγέτη «τύπου Καντάφι» για την ταινία «Διαμάντι του Νείλου» το 1985. O Mάικλ Ντάγκλας ήταν στο Μαρόκο και έδωσε εντολή να πάω να τον δω εκεί. Εβγαλα το εισιτήριο και πέταξα ως το Μαρακές. Με το που συναντηθήκαμε, γίναμε κολλητοί. Αρεσε και στους δύο το μπάσκετ και μιλούσαμε για ώρες. Το βράδυ του λέω «θα βγω έξω». Με ρωτάει: «Πού θα πας;» «Με εμπιστεύεσαι;» του φωνάζω… Κουνάει θετικά το κεφάλι του. Τον πάω σε οριεντάλ μαγαζί με belly dancers. Αυτό ήταν! Στην έρημο Ουαρζαζάτ κεράσματα, χαμός. Τον λατρεύω τον Μάικλ. Επικοινωνούμε ακόμη.
Τον είχα καλέσει στην Ελλάδα. Δεν μπόρεσε να έρθει. Στενοχωρήθηκα που αρρώστησε. Ο Μάικλ είναι μαγκάκι. Ανθρώπινος. Και για το πικάντικο της ιστορίας στα γυρίσματα της ταινίας, η Καθλίν Τέρνερ τα είχε με τον Μάικλ. Και αυτή ωραία τύπισσα. Αλλά το κάστ έκανε ότι δεν ήξερε τίποτα για το ειδύλλιο. Στην ταινία αυτή δεν θα ξεχάσω ποτέ τη ζέστη. Δουλεύαμε στους 64 βαθμούς Κελσίου! Αν είχε την υγρασία της Ευρώπης, θα είχαμε πεθάνει.
Ζήσατε με το «Διαμάντι του Νείλου» την απόλυτη επιτυχία;
Ναι. Ηταν η καλύτερη οικονομική αμοιβή μου και φυσικά παίρνω ακόμη δικαιώματα από αυτή. Αλλά φυσικά δεν μπορώ να ξεχάσω και την ταινία με τον Σιλβέστερ Σταλόνε «Ράμπο 3» το 1988, που γυρίστηκε στο Ισραήλ, καθώς δεν μπορούσαμε να πάμε στο Αφγανιστάν λόγω πολέμου.
Για τον Σιλβέστερ Σταλόνε τι γνώμη αποκομίσατε;
Αυτός ο τύπος με είχε αφήσει άφωνο. Εφερε από την Αμερική ένα αεροπλάνο γεμάτο με όργανα γυμναστικής. Ποιο γυμναστήριο στην Ελλάδα έχει τα περισσότερα; Ε λοιπόν δεν συγκρίνεται με αυτά που ήρθαν από την Αμερική και εγκαταστάθηκαν σε κτίριο για χάρη του. Ο άνθρωπος κοιμόταν τρεις ώρες την ημέρα. Τις υπόλοιπες εργαζόταν, έτρωγε συγκεκριμένα γεύματα, έκανε διατροφή και τις υπόλοιπες γυμναζόταν. Μιλάμε για φαινόμενο. Η σχέση μας ήταν τυπική και εξελίχθηκε σε αμοιβαία εκτίμηση. Ο Σταλόνε είχε συνεργαστεί με έναν ξένο Αιγύπτιο ηθοποιό, με τον οποίο δεν τα πήγαν καλά. Ετσι ήταν προκατειλημμένος αρνητικά και για εμένα. Τον πιάνω λοιπόν και του λέω: «Εγώ είμαι ο Σπύρος Φωκάς. Μην τα μπερδεύεις». Ε, αυτό ήταν. Δουλέψαμε άψογα.
Η πρώην πεθερά μου, όταν τη ρωτούσαν οι φίλοι της τι δουλειά κάνω, έλεγε «movie star». Οταν τσακωνόμασταν με την κόρη της, στην ίδια ερώτηση εκείνη απαντούσε «πορνοστάρ»
Από τα 10 χρόνια που μείνατε στην Αμερική τι αποσπάσατε;
Δεν μου άρεσε η νοοτροπία τους, η μανία τους με την κατανάλωση, το ότι δεν έχουν πραγματικούς φίλους και τρέχουν σε ψυχολόγους. Επίσης με τρελαίνει η ιδέα που έχουν ότι είναι το πιο ευλογημένο κράτος στον κόσμο. Η αυτοκρατορία. Κατά τα άλλα είναι επαγγελματίες. Στον τομέα μου είναι άψογοι. Αρτιοι παραγωγοί, με τους ηθοποιούς να έχουν τα δικά τους τροχόσπιτα για να ξεκουραστούν ύστερα από κάθε σκηνή. Σέβονται τους καλλιτέχνες. Είναι αξιοκρατικοί. Αν δεν είσαι καλός, έφυγες. Νομίζω ότι είμαι από τους ελάχιστους ηθοποιούς που είχαν δουλειά στην Αμερική και έφυγαν. Ημουν πολύ σοβαρός στα επαγγελματικά μου και τους άρεσε αυτό. Ούτε πάρτι σε βίλες ούτε ναρκωτικά ούτε σεξ ούτε σκάνδαλα. Δεν κυνήγησα τίποτα από αυτά, γιατί πάντα ήμουν παντρεμένος. Ηταν ενάντια στις αρχές και τις αξίες μου. Υπήρχαν προκλήσεις. Αλλά δεν μπορείς να δρας ερωτικά όταν γυρίζεις ταινία και γύρω σου υπάρχουν 100 άτομα. Οι πιο δύσκολες σκηνές είναι οι ερωτικές. Αμήχανες.
Δηλαδή δεν είχατε θαυμάσει ποτέ καμία σταρ ηθοποιό;
Από όλες τις σταρ που γνώρισα θα έλεγα ότι το απόλυτο θηλυκό ήταν η Σοφία Λόρεν. Και η Κάθλιν Τέρνερ είχε ένα τεράστιο χάρισμα. Ηταν απλή. Θυμάμαι, όταν με είδε για πρώτη φορά στο Μαρόκο, λέει στον Μάικλ Ντάγκλας μπροστά μου: «Πώς σου φαίνεται ο Φωκάς; Εμένα μου φαίνεται εντάξει». Ντόμπρα γυναίκα. Σε αιφνιδίαζε.
Σε τελετή απονομής βραβείων Οσκαρ έχετε βρεθεί;
Είμαι μέλος της Ακαδημίας αλλά δεν ήθελα ποτέ να πάω.
Πώς προέκυψε η επιστροφή στα πάτρια εδάφη;
Η πατρίδα είναι πατρίδα. Οι ρίζες δεν ξεχνιούνται. Ερχόμουν αλλά δεν μπορούσα συχνά. Πολλοί με είπανε τρελό και ηλίθιο που γύρισα στην Ελλάδα πριν από εννέα χρόνια. Αλλά στα προσωπικά μου μού βγήκε σε καλό. Μου είχαν λείψει και οι δικοί μου άνθρωποι.
Με τον αδελφό σας τι σχέση είχατε;
Ημασταν αγαπημένοι με τον αδελφό μου, τον Ντένι. Αλλά μετανάστευσε στην Αυστραλία. Εργαζόταν ως υφαντουργός, παντρεύτηκε εκεί και έκανε δύο παιδιά. Είχε πολλά προβλήματα με τη γυναίκα του. Οταν είχαν έρθει στην Ελλάδα, εκείνη έφυγε με τα ανίψια μου, του έκρυψε στο εικονοστάσι το διαβατήριό του και εξαφανίστηκε. Επέστρεψε στην Αυστραλία. Ο Ντένι πέθανε με αυτόν τον καημό.
Επαγγελματικά τι κάνετε αυτήν τη στιγμή;
Τώρα ετοιμάζω μια νέα κινηματογραφική ταινία στην Ιταλία. Είμαστε σε προχωρημένες συζητήσεις.
Πιστεύετε ότι η Ελλάδα επενδύει στον πολιτισμό της;
Κανένα υπουργείο Οικονομικών δεν έχει αγαπήσει την Ελλάδα. Αν την αγαπούσαν, θα ήξεραν ότι η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας είναι ο πολιτισμός της. Εγώ μέσα από τον πολιτισμό προσπάθησα να διαφημίσω τη χώρα μου, τη σημαία μας, και χαίρομαι που δεν βρέθηκε κάποιος να μου πει «βρε Φωκά, την ντρόπιασες»!
