Η Τιτίκα Στασινοπούλου μιλά για τα δέκα χρόνια αποχής από το θέατρο, τα παιδικά της χρόνια, την ατάκα του Δημήτρη Χορν στον πατέρα της και τον πρώτο της ρόλο
Οι άνθρωποι ζουν τρεις ζωές: Τη δημόσια, την ιδιωτική και τη μυστική. Η Τιτίκα Στασινοπούλου από την άλλη -μόνο εκείνη ξέρει πώς!- ζει… για τρεις μαζί με τα παρελκόμενα! Με μεγάλη θητεία στο θέατρο και στον κινηματογράφο, μπριόζα, χαμογελαστή, πάντα περιποιημένη, ντυμένη στην «πένα», είναι μια γυναίκα χωρίς ηλικία. Λατρεύεις να ακούς τον τρόπο που χρησιμοποιεί τα υπέροχα ελληνικά της.
ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΗΤΡΑ ΔΑΡΔΑ
Φωτό: Δημήτρης Γκολφομήτσος
Απολαμβάνεις το χιούμορ, το γάργαρο γέλιο αλλά και το φρύδι – σήμα κατατεθέν που σηκώνεται για κάτι που ρωτάς, ενώ δεν θα έπρεπε. Προσωπικό, κυρίως.
Υστερα από 10 χρόνια ανέβηκε και πάλι στο σανίδι, στο φημισμένο μιούζικαλ «Billy Elliot», σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιγνάδη, στο θέατρο Παλλάς.
Τα χρόνια που απείχε από το θέαμα απασχολήθηκε με τις ακαδημαϊκές της σπουδές και σήμερα η ηθοποιός, η οποία τα τελευταία χρόνια μένει στην Ανοιξη Αττικής, σε ένα υπέροχο σπίτι ανάμεσα στα δέντρα και τα ανθισμένα λουλούδια της, είναι πρέσβειρα του προγράμματος Erasmus και πρόεδρος του Διαπολιτισμικού Ευρωμεσογειακού Κέντρου για την UNESCO. «Ως καθηγήτρια είμαι πολύ επιεικής, όπως με κατηγορούν κάποιοι συνάδελφοι από τον ακαδημαϊκό κλάδο. Ισως επειδή δείχνω μεγάλη κατανόηση στα προβλήματα των φοιτητών, αλλά για μένα είναι όλοι τους παιδιά μου. Από τότε που κατάφερα να γλιτώσω μια Αφρικανή σπουδάστρια από απόπειρα αυτοκτονίας, όλοι τους έχουν το κινητό μου» λέει στην «Espresso».
Διδάσκει θέατρο στο πανεπιστήμιο του Ζάγκρεμπ και το τμήμα της κατέκτησε το πρώτο βραβείο με τη «Μήδεια» στο Φεστιβάλ του Ντουμπρόβνικ. Είναι ακαδημαϊκός της Μεσογειακής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών και καθηγήτρια των Πανεπιστημίων Fernando Pessoa της Πορτογαλίας, Shota Rustaveli της Γεωργίας, Catania της Ιταλίας και Indianapolis των ΗΠΑ, αλλά και υπεύθυνη Παιδείας και Πολιτισμού του Ελληνοαζέρικου Κέντρου.
Η παρεξήγηση
Οταν ο γιος της Δημήτρης τελείωσε το πρώτο του μεταπτυχιακό, πήρε κι εκείνη το δικό της! Αν και μιλάει ήδη αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά, θέλει να μάθει κινεζικά και ρωσικά. Με τη Μάυρα (Βαγιωνή) Στασινοπούλου, γνωστή και επιτυχημένη επιχειρηματία, είναι οι πιο αγαπημένες αδελφές στον κόσμο, όπως λέει η ηθοποιός. Μια παρεξήγηση, που λύθηκε με καθυστέρηση 10 χρόνων, τους έγινε μάθημα και τώρα είναι αχώριστες. Η Τιτίκα αναφέρεται με υπέροχα λόγια στον Θανάση Βέγγο και, όταν η κουβέντα φτάνει στην Αλίκη Βουγιουκλάκη, λέει με θάρρος τη γνώμη της ότι, δηλαδή, η λαμπερή σταρ «εμιμείτο την ηθοποιό».
Το «Τιτίκα» είναι το πραγματικό σας όνομα;
Βεβαίως! Με βάφτισαν Παναγιώτα από τη γιαγιά μου και Τιτίκα από την ηρωίδα του μυθιστορήματος «Αθλιοι» του Βίκτορ Ουγκό. Το δεύτερο ήταν επιλογή της μητέρας μου!
Είστε Αθηναία κόρη καλής οικογενείας…
Ετσι ακριβώς. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην καρδιά της Αθήνας, μεταξύ Θησείου και Ψυρρή. Η μαμά μου Μαρία Παρασκευοπούλου ήταν εκπαιδευτικός και καθηγήτρια γαλλικών κι ο πατέρας μου Νίκος Στασινόπουλος ήταν έμπορος, με δική του βιοτεχνία ρούχων και πλεκτών. Εχω μια μικρότερη αλλά ομορφότερη και εξυπνότερη αδελφή, τη Μάυρα, πρώην Βαγιωνή αλλά πάντα Στασινοπούλου. Μεγαλώσαμε μαζί με γαλλικά και πιάνο, με Ελβετίδες γκουβερνάντες και υπηρέτρια σε ένα υπέροχο σπίτι, ζεστό μεν αλλά αυστηρό.
Ξεκινήσατε την καριέρα σας στο θέατρο σε ηλικία πέντε ετών, υποδυόμενη ένα τυφλό κοριτσάκι.
Αυτό θυμάμαι κι εγώ, αλλά τίποτε παραπάνω! Ως την ηλικία των 12 ετών συμμετείχα σε παραστάσεις και πληρωνόμουν κιόλας. Η μητέρα μου, που πρωταρχικό της μέλημα ήταν να μορφωθούμε και να σπουδάσουμε, για να με αποτραβήξει από το σανίδι με έγραψε στο γυμνάσιο στις καλόγριες κι έτσι σταμάτησα.
Ησασταν καλή μαθήτρια;
Αριστούχα, με έναν έλεγχο όλο 20άρια, εκτός από τα μαθηματικά. Δεν μου άρεσαν. Οταν η δασκάλα με σήκωνε στον πίνακα για άσκηση, της έκανα παζάρι: «Κυρία, δεν ξέρω να τη λύσω, κι επειδή η μαμά μου θα με μαλώσει, μήπως θέλετε να σας κάνω την Αλίκη Βουγιουκλάκη;» Το έριχνα στην πλάκα και η τάξη έσκαγε στα γέλια. Πονόψυχη γυναίκα, μου έβαζε ένα 14 χαριστικά. Ομως οι εκθέσεις μου ήταν υπόδειγμα γραφής για τις μεγαλύτερες τάξεις.
Δεν εισπράξατε αγάπη από τη μητέρα σας;
Μας μεγάλωσε σχεδόν μόνη της κι ο τρόπος που διεκδικούσε το σωστό ήταν σκληρός. Ο μπαμπάς μου ως έμπορος έκανε πολλά ταξίδια κι έλειπε. Είχα την αδελφούλα μου κι εκείνη εμένα. Η μητέρα μου είχε προτεραιότητα τις σπουδές μας. Μας έμαθε να αγαπάμε τις τέχνες, το πιάνο -όπως όλες οι κόρες καλών οικογενειών-, σπουδάσαμε, μάθαμε ξένες γλώσσες, γίναμε καλοί άνθρωποι. Οταν πέθανε, χτυπημένη βαριά από τον καρκίνο σε ηλικία μόλις 58 ετών, μάθαμε το μεγάλο της μυστικό. Στην κηδεία της ήρθαν οικογένειες που έκλαιγαν γοερά, αλλά με την αδελφή μου δεν τις είχαμε ξαναδεί. Μετά μάθαμε ότι εκείνη για πολλά χρόνια τους συντηρούσε με χρήματα από τον μισθό της και κατόπιν από τη σύνταξή της. Και δεν είχε πει κουβέντα σε κανέναν μας.
Στην Αμερική πώς βρεθήκατε;
Επί κυβερνήσεως Γεωργίου Παπανδρέου η μητέρα μου ως καθηγήτρια πήρε απόσπαση από το υπουργείο Παιδείας στις ΗΠΑ και μετακομίσαμε. Δεν τέθηκε θέμα δυσμενούς μετάθεσης, γιατί στην οικογένεια ο μπαμπάς μου ήταν ο ιδεολόγος και συχνά καίγαμε τα βιβλία του στην ταράτσα του σπιτιού για να μη φαίνονται οι αριστερές του ιδέες. Ημουν 15 χρονών. Οταν έπειτα από μερικά χρόνια έφτασε η ώρα της επιστροφής μας στην Ελλάδα, εγώ σπούδαζα Κοινωνιολογία στο πανεπιστήμιο και δεν τους ακολούθησα. Με τον καιρό κατάλαβα ότι δεν με ενδιέφερε και πολύ η σχολή μου. Αρχισα ως ακροάτρια να παρακολουθώ μαθήματα στο τμήμα Θεάτρου. Ο πατέρας μου ενημερώθηκε από το πανεπιστήμιο ότι είχα αδικαιολόγητες απουσίες και χρησιμοποιώντας δόλο με έφερε πίσω στην Ελλάδα. Μου είπε ότι η μητέρα μου ήταν άρρωστη και, όταν έφτασα στην Αθήνα με ό,τι είχα προλάβει να βάλω σε ένα σακίδιο, μου πήρε το διαβατήριο και δεν γύρισα πίσω ποτέ.
Και πώς καταφέρατε να γίνετε ηθοποιός;
Με δόλο κι εγώ! Πήρα μέρος στις οντισιόν για τα «Εξαιρετικά ταλέντα» με την Ελλη Λαμπέτη, τον Μάνο Κατράκη και τον Λυκούργο Καλλέργη στην επιτροπή. Θυμάμαι, η αείμνηστη Λαμπέτη μου είπε: «Εδώ περνούν με μπιλιετάκια, δηλαδή με μέσον, αλλά εσύ από την ώρα που πάτησες στο σανίδι σε περάσαμε παμψηφεί». Πέταξα από τη χαρά μου και στη συνέχεια γράφτηκα στο Εθνικό. Ολα αυτά κρυφά από τους γονείς μου, ώσπου σε έναν καβγά η αδελφή μου το μαρτύρησε. Κι έγινε της τρελής. Με έδιωξαν από το σπίτι κι αναγκάστηκα να μείνω σε μια φίλη της μητέρας μου. Επειδή γνώριζα ξένες γλώσσες, έπιασα δουλειά στο ξενοδοχείο «King Minos» ως τηλεφωνήτρια. Το πρωί ήμουν εκεί και τα απογεύματα ως τη νύχτα στη σχολή. Ομως δεν άντεξα την κούραση συν το ότι κυκλοφορούσα με λεωφορείο! Ημουν πολύ κακομαθημένη.
Και τότε επιστρέψατε στο σπίτι σας μετανιωμένη;
Το αντίθετο. Πήγα στον Δημήτρη Χορν που ήταν διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου και του εξήγησα την κατάσταση και τότε κάλεσε τον πατέρα μου στο γραφείο του. Οταν βγήκε ο μπαμπάς μου, είχε ένα χαμόγελο! Είχε συγκινηθεί με τη δήλωση του Χορν ότι είμαι σπουδαίο ταλέντο. Η νίκη ήταν δική μου!
Με τον Γιώργο Παπαζήση, τον μετέπειτα σύζυγό σας, πώς γνωριστήκατε;
Ο πρώτος μου θεατρικός ρόλος ήταν στο έργο «Το ζευγάρωμα» του Γρηγόρη Ξενόπουλου στο ΚΘΒΕ. Υστερα από οκτώ μήνες έσπασα το συμβόλαιό μου γιατί επιθυμούσα να παίξω στο Ελεύθερο Θέατρο, εκεί όπου γνωρίστηκα με τον Γιώργο. Οπως μου είπε αργότερα, ο θίασος περίμενε να δει μια «ψωνισμένη» γιατί προερχόμουν από το Εθνικό. Οταν με γνώρισαν όμως, ηρέμησαν!
Εκεί γεννήθηκε ο έρωτάς σας;
Στην αρχή ήμασταν φίλοι, μετά γίναμε ζευγάρι. Στο μυαλό μας υπήρχε η επιθυμία για μελλοντική δημιουργία οικογένειας, όμως τα γεγονότα μάς πρόλαβαν! Παντρευτήκαμε ύστερα από δύο χρόνια σχέσης, επειδή ήμουν έγκυος. Οι γονείς μου δεν ήταν καθόλου ενθουσιασμένοι με την επιλογή μου ούτε με το ότι περίμενα παιδί προ γάμου. Υπήρχε όμως και χειρότερο! Η αδελφή μου ήταν κι εκείνη εγκυμονούσα το ίδιο διάστημα, στο πρώτο της παιδί, επίσης ανύπαντρη. Τον φοβόμουν τον γάμο, αυτό το «εδώ μαζί για πάντα» μου ήταν βαρύ, όμως ο Γιώργος ήταν σπουδαίος σύντροφος και ιδανικός άνδρας για να αποκτήσω παιδί.
Υπήρξατε από τα πιο δημοφιλή και αγαπημένα ζευγάρια του κινηματογράφου. Ο γάμος σας ήταν το γεγονός της χρονιάς;
Παρά την αναγνωρισιμότητά μας, δεν προκαλέσαμε ποτέ τη δημοσιότητα με τα προσωπικά μας, γι’ αυτό και ο γάμος μας, που έγινε το καλοκαίρι του 1975 στη Αγία Σκέπη της Φιλοθέης, τελέστηκε σε κλειστό κύκλο. Παρόντες ήταν μόνο οι γονείς μας και μια φίλη μου από την Αμερική, η οποία τυχαία βρισκόταν στην Ελλάδα. Επέλεξα να φορέσω ένα βεραμάν νυφικό, γιατί θεωρούσα προκλητικό να ντυθώ στα λευκά με την κοιλιά τούρλα. Ο Πυθαγόρας και ο επιχειρηματίας Τάκης Μακρίδης αυτοπροτάθηκαν να μας παντρέψουν, όμως προτιμήσαμε απλούς φίλους εκτός θεάματος. Ο κουμπάρος μας, φοβερός πλακατζής, είχε ανάψει όλους τους πολυελαίους του ναού, είχε φέρει 10 ιερείς και αρχιμανδρίτες, άλλους τόσους ψάλτες και εμείς ζήτημα αν ήμασταν 12 άτομα! Στο τέλος είπε το κορυφαίο: «Παιδιά, τέλεια παράσταση, αλλά δεν είχατε κόσμο»!
Μετά τη γέννηση του γιου σας Δημήτρη δεν επιθυμούσατε να αποκτήσετε και άλλα παιδιά;
Εμεινα έγκυος ξανά, όμως αναγκάστηκα να αποβάλω. Μια σοβαρή πνευμονία σε συνδυασμό με υπερκόπωση με έριξε στο κρεβάτι -μόλις είχαμε επιστρέψει από χειμερινή περιοδεία στην Αυστραλία- και πήρα δυνατές αντιβιώσεις. Οι γιατροί φοβήθηκαν για τερατογένεση λόγω των ουσιών στα φάρμακα και μου το πήραν. Μετά το συμβάν εκείνο δεν το σκέφτηκα ποτέ ξανά. Εδωσα όλη μου την αγάπη στον μοναχογιό μου, ένα σπουδαίο παιδί, πατέρα ενός αγοριού και αυτοδημιούργητο επιχειρηματία. Ο γιος μου είναι 35 χρονών, κούκλος, και ταξιδεύει συνεχώς λόγω των επαγγελματικών του υποχρεώσεων, αφού η πολυεθνική εταιρία με την οποία συνεργάζεται έχει έδρα το Λονδίνο και γραφεία στα τέσσερα μέρη του πλανήτη. Είμαι πολύ περήφανη για εκείνον και την οικογένειά του.
Μιλήστε μου για τον Θανάση Βέγγο.
Ο Φίνος συχνά έλεγε ότι είμαι ο «θηλυκός Βέγγος», γιατί υπήρξα κωμική ηθοποιός όπως κι εκείνος. Εμείς ανήκαμε στην κατηγορία των σατιρικών. Με τον Θανάση παίξαμε αρκετές φορές. Σπουδαίος άνθρωπος και αξεπέραστος ηθοποιός. Θυμάμαι, ένα καλοκαίρι στο Δελφινάριο είχαμε υπογράψει για μια παράσταση που δεν ανέβηκε ποτέ, γιατί αντικαταστάθηκε από έργο επιθεώρησης. Ηθελα να παραιτηθώ, όμως το συμβόλαιο που είχα υπογράψει δεν μου το επέτρεπε και στις πρόβες από τα νεύρα μου έσκαγα. «Στα-σι-νο-πού-λου μαζόχα!» μου έλεγε με κοφτές τις συλλαβές! «Σοκαρισμένη σε βλέπω. Αφού θα παίξεις στην παράσταση, γιατί κάθεσαι και σκας;». Θα θυμάμαι πάντα τα σοφά του λόγια: «Δεν τρώω ούτε κάνω παρέα με (θεατρικούς) επιχειρηματίες. Εγώ είμαι εργαζόμενος».
Μεγάλες κόντρες με συναδέλφους σας στα παρασκήνια;
Καμία! Μοναδική εξαίρεση, μια διένεξή μου με τον θεατρικό επιχειρηματία Βαγγέλη Λειβαδά, αλλά μου βγήκε σε καλό! Συνεργαζόμουν με τον Γιώργο Παπαζήση στα θέατρά του και, όταν ένα καλοκαίρι ενημερώθηκα πως ετοίμαζε νέα παράσταση και με προόριζε για έναν ρόλο «πάτο», του ζήτησα να με απαλλάξει από τη χειμερινή μου υποχρέωση. Μου είχε γίνει πρόταση να παίξω με τη Ρένα Βλαχοπούλου στο Rex και είχα ενθουσιαστεί. Θύμωσε τότε ο Βαγγέλης Λειβαδάς. «Δεν θέλεις να γίνεις μια Σμαρούλα Γιούλη;» με ρώτησε. «Εγώ θέλω να γίνω Τιτίκα Στασινοπούλου κι όχι κάποια άλλη» του απάντησα. «Εσύ, μισή μερίδα, θα πας στο Rex; Η Ρένα Βλαχοπούλου είναι ανασφαλής και, αν δει πως είσαι καλή, θα σε κοντράρει. Κι αν φύγεις από μένα, τέλος, θα καταστραφείς». Αυτές οι τελευταίες κουβέντες με πείσμωσαν. Με ύψος μόλις 1,58 τόλμησα να σηκώσω το ανάστημά μου, που καμία σχέση δεν έχει με το μπόι, για να του αποδείξω ότι δεν ήταν έτσι. Εφυγα και κατόπιν ήρθε η επιτυχία! Η καριέρα μου απογειώθηκε, αλλά με τον Βαγγέλη Λειβαδά δεν μιλήσαμε ποτέ ξανά. Ούτε «καλησπέρα». Με τη σύζυγό του όμως, τη Σμαρούλα Γιούλη, οι σχέσεις μας δεν χάλασαν ποτέ.
Με την Αλίκη Βουγιουκλάκη πώς και δεν συνεργαστήκατε;
Δεν έτυχε. Αλλωστε, όταν ξεκινούσα, εκείνη ήταν ήδη φτασμένη. Εγώ ήμουν εργάτρια στο θέατρο, όπως συνηθίζω να λέω, και η Αλίκη μια μεγάλη σταρ, λαμπερή και με πολύ ταλέντο. Θεωρώ όμως ότι εμιμείτο την ηθοποιό. Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη, χωρίς να θέλω να μειώσω την αξία της. Πιστεύω ότι δεν αξιοποίησε το ταλέντο της κατά το δοκούν. Φυσικά και παραμένει η μία και μοναδική λαμπερή Ελληνίδα σταρ που πέρασε από το θέαμα και στην παράσταση «Εβίτα» μού άρεσε πάρα πολύ. Η Αλίκη είχε αυτό το «χρυσό κερατάκι στο πρόσωπο», που έλεγε και η Κατίνα Παξινού, και επέμενε ότι ο ρόλος δεν αξιώνει κανέναν ηθοποιό, αν δεν θα καταφέρει να πείσει το κοινό.
Πάντως δεν έχετε ηλικία!
Εχω καλή επιδερμίδα και δεν έχω πειράξει τίποτε. Στο παρελθόν έκανα μια φορά μπότοξ στο μέτωπο, επειδή κάνω πολλές γκριμάτσες, αλλά το μετάνιωσα. Το δέρμα μου μετά δεν ήταν εύκαμπτο, άσ’ τα. Προτιμώ τον χρόνο να περνάει έτσι όμορφα από πάνω μου, παρά να γίνω σαν κάποιες κυρίες με χείλη ροφού και τον αφαλό στο πηγούνι!
Εκτός από κοκέτα, έχετε και μια λατρεία στα καπέλα.
Το τελευταίο κρατάει από την προηγουμένη ζωή μου! Ετσι μου είχε πει η ενορατική Ατζίλ Λουπέσκου σε μια τυχαία γνωριμία μας στον «αέρα» εκπομπής στον Σκάι. Ημουν η μαρκησία Ντεστέλ, κόρη ενός πλούσιου τραπεζίτη στη Γαλλία, που παντρεύτηκα έναν σπουδαίο βαρόνο, μεγάλο εχθρό, όμως, του Ναπολέοντα. Ζωγράφιζα, έγραφα βιβλία και είχα αδυναμία στα καπέλα. Στη συνέχεια, ως επαναστατικό πνεύμα, εγκατέλειψα τον σύζυγό μου και πήγα στη νότια Ιταλία με σκοπό να φτάσω στην Ελλάδα, στην Ολυμπία. Εκεί όμως ερωτεύτηκα σφόδρα. Στη ζωή που διανύω τώρα, έχω ακριβώς τα ίδια ενδιαφέροντα, δύο ντουλάπες με καπέλα, υπήρξα ερωτευμένη στην Ιταλία, όπου σπούδαζα -προτού γνωρίσω τον άντρα μου-, μιλάω γαλλικά, ιταλικά και αγγλικά. Κλονίστηκα τότε και αποφάσισα ότι δεν πρέπει να είμαι απόλυτη στη ζωή!
Στον Θεό πιστεύετε;
«Δεν πηγαίνω κάθε Κυριακή στην εκκλησία, όμως έχω μεγάλη πίστη στον προστάτη μου Μιχαήλ Αγγελο και κάθε χρόνο στη γιορτή του πηγαίνω στη Σύμη. Ο,τι χάρη τού έχω ζητήσει, όχι προσωπική, αλλά για ανθρώπους που αγαπώ και υποφέρουν, δεν μου χάλασε χατίρι.
Μετά τον χωρισμό σας με τον Γιώργο Παπαζήση σκέφτεστε να φτιάξετε πάλι τη ζωή σας;
Ακόμη δεν έχει βγει το διαζύγιο! Πολύ πρόσφατα καταθέσαμε αίτηση για συναινετικό. Το ότι χωρίσαμε όμως από κλίνης και σπιτιού δεν αλλάζει κάτι. Πάντα θα αγαπιόμαστε και θα είμαστε μαζί. Δεν κόψαμε ποτέ γέφυρες. Βρισκόμαστε, συζητάμε κι ενδιαφέρεται ο ένας για τον άλλον πραγματικά. Επίσης, είμαι μια γυναίκα στα 60 φεύγα και δεν έχω τέτοιες προσωπικές ανησυχίες. Αν εκείνος αποφασίσει να προχωρήσει στη ζωή του, δεν θα με πείραζε. Φτάνει να είναι ευτυχισμένος, τόσο όσο όταν βρίσκεται πάνω στο σανίδι. Το θέατρο είναι η ζωή του, η αναπνοή του.
Δεν βρεθήκατε ξανά στη δίνη ενός μεγάλου έρωτα;
Δεν έχω πονηρούς θαυμαστές. Δεν έχω απασχολήσει ποτέ τον Τύπο με άλλον τρόπο, εκτός των επαγγελματικών μου. Αλλά και αν έχει τύχει να με φλερτάρει κάποιος, δεν θα ήθελα να το κάνω ανάγνωσμα σε μια συνέντευξή μου.
Γιατί έληξε ο γάμος σας;
Ηρθαμε σε σύγκρουση με τον σύζυγό μου, όταν αποφάσισα να ασχοληθώ και για οικονομικούς λόγους με τις ακαδημαϊκές σπουδές μου και τη διδασκαλία. Αυτό άλλαξε τις ισορροπίες στο σπίτι μας κι έφερε συγκρούσεις. Την περισσότερη ευθύνη εγώ τη φέρω. Δεν μπορώ να αδικήσω τον Παπαζήση. Δεν είναι πως μια μέρα ο άντρας μου τρελάθηκε, απλά άλλαξα εγώ. Βλέπετε, δεν είμαι η ηθοποιός που, αν δεν κάνω θέατρο, θα πέσω να πεθάνω. Οταν μετακομίσαμε στην Ανοιξη, δεν ήταν το καλύτερό του. Βρισκόταν χιλιομετρικά μακριά από τις δραστηριότητές του, τους φίλους του και από τα θέατρα, με αποτέλεσμα να μην έρχεται κάποια βράδια στο σπίτι μας. Ετσι απομακρυνθήκαμε πρακτικά, γιατί ουσιαστικά αυτό είχε γίνει καιρό πριν. Είχε κλείσει ο κύκλος της σχέσης μας και δεν είχαμε πια την ίδια επικοινωνία. Σαφώς δεν μας άφησε αλάβωτους και η κρίση στο επάγγελμά μας, κατά συνέπεια στα έσοδά μας. Κι αυτό ήταν ακόμη ένα πρόβλημα.
Υστερα από δέκα χρόνια απουσίας, επιστρέψατε σε μια πολύ δυνατή παράσταση.
Εκανα ένα διάλειμμα, αφού οι καλές παραγωγές είναι ελάχιστες. Επέστρεψα στο θέατρο, με το οποίο διατηρώ ερωτική σχέση εραστού και όχι συζύγου, ύστερα από την παρότρυνση της Ελένης Κούρκουλα-Παναγιωτάκη και εισηγήθηκε τη συμμετοχή μου στον σκηνοθέτη μας Δημήτρη Λιγνάδη. Του άρεσε η ιδέα, διότι με πίστευε ο πατέρας του, ο αείμνηστος Τάσος Λιγνάδης, άλλοτε διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, απ’ όπου αποφοίτησα. Πολλοί συμφοιτητές μου τώρα είναι σπουδαίοι ηθοποιοί, όπως οι Αννα Βαγενά, Κατιάνα Μπαλανίκα, Μαριάννα Τόλη, Βάσια Τριφύλλη, Σμαράγδα Σμυρναίου, Υβόννη Μαλτέζου, Μηνάς Χατζησάββας, Νίκος Απέργης, ο παλυτάλαντος Κώστας Αρζόγλου και πόσοι άλλοι. Για τον Μηνά έμαθα τα νέα, λυπάμαι. Σπουδαίος ηθοποιός, εξαιρετικός άνθρωπος, εργατικός και με εξαιρετικό χαρακτήρα.
