Δεν λέει να κοπάσει η θύελλα που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στην τελευταία σύζυγο του Αντώνη Βαρδή Φιλοθέη Μωβ και στα παιδιά του αξέχαστου μουσικοσυνθέτη.
Δεν λέει να κοπάσει η θύελλα που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στην τελευταία σύζυγο του Αντώνη Βαρδή Φιλοθέη Μωβ και στα παιδιά του αξέχαστου μουσικοσυνθέτη.
Η φυσιοθεραπεύτρια σε συνέντευξή της στην Τατιάνα Στεφανίδου μίλησε για το πώς βρέθηκε εκτός σπιτιού, όταν ο Γιάννης και η Καλλιστώ Βαρδή άλλαξαν τις κλειδαριές, με αποτέλεσμα εκείνη να έχει πλέον κινηθεί νομικά εναντίον τους.
«Δεν ήθελα ποτέ να μαθευτεί όλο αυτό γιατί έτσι μαυρίζει την εικόνα του Αντώνη» είπε η Φιλοθέη Μωβ, συμπληρώνοντας ότι έζησε 13 χρόνια με τον μουσικοσυνθέτη και μάλιστα όταν της ζήτησε να παντρευτούν, εκείνη σκεφτόταν πώς θα το διαχειριστεί απέναντι στον κόσμο λόγω της μεγάλης διαφοράς ηλικίας τους (είπε ότι είναι έξι μήνες μεγαλύτερη από τον γιο του). Τόνισε πως γνώριζε ότι το σπίτι ήταν των παιδιών και δεν το διεκδίκησε ποτέ. Ωστόσο περιέγραψε λεπτομερώς πώς βρέθηκε κλειδωμένη έξω από αυτό.
«Ηταν μεθοδευμένο, δεν έχω επαφή πλέον με τον χώρο του Αντώνη, με το στούντιό του, με τον χώρο μας, καμία, ούτε σαν επισκέπτης» επισήμανε, προσθέτοντας ότι είχε αφήσει άθικτα τα αντικείμενά του, όπως το τσιγάρο στο τασάκι που δεν άναψε ποτέ, καθώς μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Ο τρόπος που την έκλεισαν έξω από το σπίτι, όπως διευκρίνισε, ήταν και η αιτία της μήνυσής της. «Κάποιοι άνθρωποι πρέπει να έχουν παιδεία. Οχι μόνο να το λένε. Παιδεία είναι ο τρόπος που φέρεσαι στους ανθρώπους και στα ζώα. Εκεί φαίνεται το επίπεδο» είπε η Φιλοθέη και πρόσθεσε:
«Εζησα στο αυτοκίνητο»
«Εμεινα στον δρόμο, κατάλαβα τι σημαίνει να είσαι άστεγος, το έζησα. Στη μαμά μου δεν είπα τίποτα, της το αποκάλυψα ύστερα από μερικές μέρες όταν ήμουν καλύτερα, για να μη στενοχωρηθεί. Ούτε στην κόρη μου το είπα. Ημουν στο αυτοκίνητο με το σκυλάκι μου, την Τύχη. Εχω ακίνητη περιουσία, κάποια διαμερίσματα που είναι νοικιασμένα, ακόμη έναν μικρό χώρο, αλλά είναι σε πολυκατοικία, το καταστατικό της οποίας δεν επιτρέπει κατοικίδια».
Οπως ισχυρίζεται, δεν έχει πλέον καμία επαφή με τον Γιάννη Βαρδή. «Δεν ξαναμιλήσαμε, περίμενα να με πάρει τηλέφωνο. Οταν πήγα στο σπίτι για να πάρω τα πράγματά μου, 16 μέρες μετά τα ασφαλιστικά μέτρα, τα σκυλιά ήταν ατάιστα και τα πράγματά μου όλα μέσα. Εκτός από το αυτοκίνητο και την Τύχη μου δεν είχα τίποτε άλλο, μόνο ένα τσουβάλι ξηρά τροφή. Την ταυτότητά μου την είχα, αλλά δεν είχα κάρτες. Μετά από συνεννόηση των δικηγόρων μπήκα και πήρα το κρεβάτι μας, τα δυο κομοδίνα μας και μια ντουλάπα. Αυτά που είχε μέσα η κρεβατοκάμαρά μας. Εναν υπολογιστή, τα ρούχα μου και κάποια μπλουζάκια του Αντώνη».
Στην εκπομπή παρενέβη τηλεφωνικά και ο Γιάννης Βαρδής, ανατρέποντας τα λεγόμενά της και λέγοντας ξεκάθαρα πως η Φιλοθέη «έχει βλέψεις». «Την είχα ειδοποιήσει πολλές φορές. Ηθελα να μείνω από πάνω για λόγους ασφαλείας. Κάθε φορά μού έλεγε αν μπορεί να μείνει λίγο ακόμα. Κράτησε 15 μήνες. Οταν της είπα ότι περιμένουμε νέο μέλος, μου είπε: “Σε πόσο καιρό γεννάτε;” Της απάντησα “σε πέντε μήνες” και μου δήλωσε πως δεν επρόκειτο να φύγει ποτέ κι αν ήθελα να ακολουθούσα τη δικαστική οδό» είπε ο γιος του μουσικοσυνθέτη και πρόσθεσε: «Ξύπνησα περίεργα και είπα ότι πρέπει να κάνω την αποδοχή κληρονομιάς, γιατί μέχρι τότε δεν είχα κάνει τίποτα. Και ναι, άλλαξα τις κλειδαριές. Εγινε δικαστήριο και κοινή συναινέσει επετράπη να μπει στο σπίτι πέντε φορές και να πάρει τα πράγματα που ήθελε. Δεν πήρε μόνο αντικείμενα συναισθηματικής αξίας, αλλά πίνακες, μαχαιροπίρουνα. Ενα συμβάν που έχει τελειώσει και παρ’ όλα αυτά μού έκανε μήνυση για το ίδιο πράγμα που είχε υπογράψει κι έχει τελειώσει».
«Δεν είχαμε καμιά σχέση»
Μάλιστα ο τραγουδιστής αποκάλυψε: «Δεν γίναμε ποτέ οικογένεια. Υπήρχε σεβασμός μεταξύ μας και ο πατέρας μου ποτέ δεν μας έφερε σε δύσκολη θέση. Επικοινωνούσαμε τυπικά, μέχρις εκεί. Με τη μικρή (σ.σ.: η κόρη της Φιλοθέης) δεν είχαμε καμιά σχέση. Το κοριτσάκι δεν έμενε ποτέ στο σπίτι μας, έμενε στο μοναστήρι σχετικά κοντά στο σπίτι μας». Οπως διευκρίνισε ο Γιάννης Βαρδής, έχει μετανιώσει που υπέγραψε ως μάρτυρας στον γάμο της Φιλοθέης με τον πατέρα του τρεις μόλις μήνες πριν εκείνος πεθάνει. «Ημουν αισιόδοξος ότι θα γλιτώσει και πίστευα ότι αυτό θα του δώσει χαρά. Δεν μπορούσε καν να μιλήσει ο πατέρας μου τότε, πόσο μάλλον να υπογράψει. Η κλινική του εικόνα ήταν περίεργη. Κοιμόταν συνεχώς».
