Η άνοδος και η πτώση του mister Ridenco, που, παρά την εκκαθάριση της εταιρείας του, έχτισε στη Μύκονο παλάτι που το νοικιάζει 180.000 ευρώ την εβδομάδα.
Συνώνυμο της χλιδής των αρχών της δεκαετίας του ’80, η μάρκα Timberland έμελλε να βοηθήσει τον Μορίς Ρίτσι Φρανσές να φτάσει στην κορυφή της επιχειρηματικής επιτυχίας (μερικά χρόνια αργότερα) αλλά και να τον συνοδεύσει στην κατάρρευση του ομίλου του, της εισηγμένης Ridenco! Οχι απαραίτητα όμως και τον ίδιο, αν κρίνει κανείς από όσα λέγονται και ακούγονται τόσο για εκείνον όσο και για τον γιο του Κάρολο.
Η Ridenco µεσουρανούσε στη δεκαετία του ’90. Από τα χρόνια της επιτυχίας μέχρι σήμερα άλλαξαν πολλά. Πλέον η εμπορική δραστηριότητά της τέθηκε σε εκκαθάριση και απέμεινε χωρίς καταστήματα, χωρίς εμπορεύματα, χωρίς προμηθευτές και με τεράστιες σωρευμένες ζημιές και υποχρεώσεις.
Ο Φρανσές δεν κατάφερε να τα βρει με δανειστές και πιστωτές και η αίτηση που υπέβαλε για την υπαγωγή της εταιρείας στο άρθρο 99 έχει απορριφθεί. Η απόφαση για τη λύση και εκκαθάριση της Ridenco Commercial από την 1η Απριλίου του 2013 σήμανε και το τέλος εποχής για μία από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιχειρήσεις του πρόσφατου παρελθόντος αντιπροσωπεύοντας μερικές από τις πιο διάσημες φίρμες ενδυμάτων, όπως η Timberland και η Nautica. Η Ridenco του Ρίτσι Φρανσές, που μέχρι τα τέλη της προηγούμενης χρονιάς δρομολογούσε αύξηση κεφαλαίου και επιχειρούσε να συμφωνήσει με τους πιστωτές της, έχει απομείνει πλέον ένα κέλυφος χωρίς ουσιαστική δραστηριότητα. Στο τέλος του 2012 είχε αρνητικά ίδια κεφάλαια 59.200.000 ευρώ και άνοιγμα 63.000.000 ευρώ στην αγορά. Μια τράπεζα έχει ήδη κατάσχει το ακίνητό της στο Κολωνάκι, ενώ άλλες πιστώτριες έχουν προβεί σε δέσμευση λογαριασμών και ασφαλιστικά μέτρα.
Αίσθηση πάντως προκαλούν οι πληροφορίες ότι ο Μορίς Ρίτσι Φρανσές νοικιάζει με την εβδομάδα έπαυλη αξίας πολλών εκατομμυρίων ευρώ στη Μύκονο. Και αυτό διότι, όπως λέγεται, η έπαυλη παραδόθηκε μόλις πριν από λίγο καιρό! Γεγονός που δημιουργεί εύλογα ερωτήματα για το πώς ο επιχειρηματίας κατασκεύαζε το πολυτελέστατο σπίτι όσο η εταιρεία χρεοκοπούσε. Η έπαυλη είναι τέτοιας χλιδής που, σύμφωνα με πληροφορίες, ο Φρανσές ζητεί για τη εκμίσθωσή της 180.000 ευρώ την εβδομάδα! Μόλις πριν από τρεις μήνες όμως, στις αρχές Απριλίου, η Ridenco γνωστοποίησε στο επενδυτικό κοινό ότι η κατά 99,99% θυγατρική της Ridenco Commercial (ανώνυμη εμπορική εταιρεία ειδών ένδυσης – υπόδησης και αξεσουάρ) αποφάσισε τη λύση της και την υπαγωγή της σε καθεστώς εκκαθάρισης λόγω αρνητικών ιδίων κεφαλαίων και έλλειψης γενικότερης προοπτικής συνέχισης της δραστηριότητάς της.
Το θέμα της έπαυλης δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό. Ερχεται να προστεθεί σε ένα ευρύτερο lifestyle της οικογένειας που έχει χαρακτηριστεί από κοσμικές εμφανίσεις και πάρτι όπως αυτό που έγινε πέρσι στο Nammos της Ψαρούς στη Μύκονο για τον γάμο του Κάρολου – Ιωσήφ, γιου του Μορίς Ρίτσι Φρανσές.
Ο πατριάρχης Μορίς Ρίτσι Φρανσές του Πέπο, με καταγωγή από την Ισπανία, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946 και το σπίτι του στην Αθανασίου Διάκου στη Φιλοθέη έχουν επισκεφθεί ουκ ολίγοι σημαίνοντες ανά τα χρόνια. Γόνος, γαρ, μίας εκ των παλαιότερων οικογενειών εμπόρων της Ελλάδας. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι όταν άνοιξε το κατάστημα ρούχων Ritsi το 1969 στο Κολωνάκι συγκέντρωσε όλη την καλή πελατεία της αριστοκρατίας των Αθηνών. Αργότερα έστησε τη Ridenco και βίωσε εποχές μεγάλης ανάπτυξης με όχημα την αποκλειστική διάθεση δύο εξαιρετικά αναγνωρίσιμων εμπορικών σημάτων, της Timberland και αργότερα της Nautica. Εστησε εκτενές δίκτυο καταστημάτων σε Ελλάδα και εξωτερικό, θυγατρικές σχεδόν σε όλες τις βαλκανικές χώρες και κατέγραψε τζίρους που άγγιζαν τα 50.000.000 ευρώ μόλις πριν από πέντε χρόνια. Ο Μορίς Ρίτσι Φρανσές εξελίχθηκε σε έναν από τους βασικούς παίκτες του εγχώριου retail με συμμετοχή, μεταξύ άλλων, στα Αττικά Πολυκαταστήματα σε City Link και Golden Hall, και σημαντική προσωπική περιουσία. Ο ίδιος μοίραζε τον χρόνο του μεταξύ Μυκόνου και Αράχοβας, ενώ τα καλοκαίρια συνήθιζε να ασχολείται με το αγαπημένο του άθλημα, την ιστιοπλοΐα. Στον χώρο της ιστιοπλοΐας, το όνομά του είναι γνωστό. Το 1992, αγωνιστική ομάδα ιστιοπλόων έλαβε από τον Ρίτσι Φρανσές ως χάρισμα το 50% του σκάφους «Don Quixote IV», το οποίο ήταν σε πλήρη αχρηστία από το 1983.
Στο απόγειό του ο όμιλος διέθετε θυγατρικές και καταστήματα (Timberland και Nautica) σε οκτώ χώρες εκτός της Ελλάδας, με εμπορική δραστηριότητα από την Αγκυρα και το Μπιλμπάο, μέχρι την Πράγα και το Ταλίν και περί τα 110 σημεία αποκλειστικής πώλησης στην Ελλάδα και 53 shop-in-shop σε πολυκαταστήματα. Ολα αυτά πριν από περίπου έξι χρόνια, το 2007.
Μετά, με καταλύτη την κρίση, άρχισε η πίεση. Οι τζίροι κράτησαν αλλά το μαγαζί άρχισε να γράφει ζημίες. Το 2008 η τρύπα άγγιξε τα 4.000.000 ευρώ και αυξήθηκε και ο δανεισμός. Το 2009 οι ζημιές έφτασαν στα 5.000.000 ευρώ, ωστόσο το management δεν έδειχνε να μειώνει δαπάνες, όπως τα δυσανάλογα υψηλά (κατά κάποιους μικρομετόχους) και τα διοικητικά έξοδα που την επιβάρυναν. Νέα σημεία πώλησης δημιουργήθηκαν, ενώ πήρε και καινούργια brands, όπως τη La Martina.
Η χρηματοδότηση της ανάπτυξης με δανεισμό γινόταν με βαρύτατο χρηματοοικονομικό κόστος. Οι ζημιές για τον όμιλο υπερτριπλασιάζονται τόσο από χρεωστικούς τόκους και απομείωση παγίων και άυλων στοιχείων όσο και από διαγραφή υπεραξίας θυγατρικών, φτάνοντας τα 21.000.000 ευρώ. Την ίδια ώρα το σύνολο των εξόδων διοίκησης διάθεσης έφθασε τα 37.000.000 ευρώ, υπερβαίνοντας τον κύκλο εργασιών του ομίλου που είχε υποχωρήσει πλέον στα 36.000.000 ευρώ.
Καταγγέλθηκαν έτσι σταδιακά όλες οι δανειακές συμβάσεις εταιρειών του ομίλου και οι τράπεζες άρχισαν τις κατασχέσεις, ενώ Timberland και Nautica κατήγγειλαν επίσης τις συμβάσεις τους με τη Ridenco.
To bonus «άναψε» φωτιές!
Ενα από τα ζητήματα που φέρεται να ενόχλησε πιστωτές, μικρομετόχους και ξένους οίκους από το 2012 και μετέπειτα ήταν το γεγονός πως μπορεί η Ridenco να κλυδωνιζόταν, όμως ο επιχειρηματίας έγινε γνωστό ότι δικαιούτο βάσει απόφασης γενικής συνέλευσης της εταιρείας, στην οποία μαζί με τη σύζυγό του κατείχαν το 65,6% του μετοχικού κεφαλαίου, bonus 3.000.000 ευρώ σε περίπτωση αποχώρησης ή συνταξιοδότησής του, ανεξαρτήτως της πορείας της εταιρείας. Είχε δηλαδή γίνει πρόβλεψη αποζημίωσης σε κονδύλι του ομίλου με την ονομασία «παροχές προς εργαζομένους», προβλέποντας για τον εαυτό του ένα σημαντικό χρηματικό ποσό…